5 - Oyun/2 - İlk Gün

2.5K 216 167
                                    

Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olur💕🤧

Mantık hataları ve yazım hatalarım varsa belirtirseniz sevinirim çiçeklerim🌼🧚‍♀️

Mantık hataları ve yazım hatalarım varsa belirtirseniz sevinirim çiçeklerim🌼🧚‍♀️

Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.

...💚💚...

Emma'dan

Saat 12.32yi gösterirken ben odamda oturmuş uykuya direnmek için Nancy'i nasıl ikna edebileceğim hakkında düşünüyordum.

Odama gelmeden önce Nancyi bulup kısa bir gözlemleme yapmıştım. Cana yakın sevimli bir kız gibi duruyordu ama ailesine fazla bağlı olduğunu anlamak zor değildi. Ailesine olan bağlılığı önümüzde engel dururken Nancy engelini aşmak zor olacaktı.

Kütüphaneyi açan anahtara ulaşırsak Nancye gerek kalmazdı ama anahtarın yerini öğrenmek için bile Nancye ihtiyacım var gibi duruyordu.

Asil aileleri karıştıramayacağımıza göre ve Nancy'nin kardeşi olmadığına göre tek anahtar Nancy'ydi.

Amy'nin yanında uzanırken ondan aldığım kitabı baştan inceliyordum ama bir şey çıkmamıştı. Elimde ki kitabı oflayarak yatağın boş bir köşesine fırlattığımda Amy'nin ne zaman uyanıp kendi odasına gideceğini sorguluyordum.

Artık uykusuzluğa dayanamayan gözlerimi sadece beş dakikalığına kapatmaya karar verdiğimde bunun beş dakika olacağına olan inancım zerre yoktu. O yüzden gözlerimi kapattığım sırada Harold'ın adını fısıldadığımı hayal meyal hatırlıyordum.

...

"Drake!"

"Drake! aç şu kapıyı uyuşuk herif!"

Kulağıma sesler geliyordu ama gözlerimi açamayacak kadar çok uykum vardı.

Birinin beni taşıdığını hayal meyal hisseder gibiydim.

"Ne var Harol-" birinin uykulu ve kızgın sesi kulağımı doldurduğunda bunun Drake olduğunu, kucağında olduğum Harold söylemese anlayamazdım muhtemelen.

Neler oluyordu?

Gözlerimi açamıyorum, çok uykum var.

Kendimi yeniden uykunun kollarına teslim etmeden önce Drake'in yutkunduğunu duydum.

...

Üzerimde hissettiğim ağırlıkla gözlerimi aralamaya çalıştım.

Hala uykum vardı ama son hatırladıklarım beni gözlerimi açmaya zorlamıştı.

Elenmiştim öyle değil mi?

peki kim elemişti beni? Tek hatırladığım en son Harold'ın adını fısıldadığımdı.

Araladığım kirpiklerimi bir kaç kez kırparak kendime gelmeye çalıştım. Burası benim odam olamayacak kadar büyük ve koyu renklerle dekore edilmiş bir odaydı.

Asiller ve Çıraklar | Devam EdiyorTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang