Asiller ve Çıraklar | Devam Ediyor

7 - Özür

Selamlaarr, nasılsınız?😊

umarım eğleneceğiniz ve seveceğiniz bir bölüm olur💕

Yazım hatalarım ve mantık hatalarım bulunuyorsa lütfen belirtmekten çekinmeyin çiçeklerim😊🌼🧚‍♀️

...💚💚...

Emma'dan

Amy ile derslerimiz bittiğinde gri kara büyü kitabına bakmaya karar vermiştim.

Okulun bahçesi büyük olduğundan ve odamda büyülerle uğraşırken bir kaza çıkma olasılığından kitaba bahçenin en ücra köşesinde bakmayı düşünüyordum.

Amy'nin çantasını ödünç alarak odama geldiğimde gri kara büyüler kitabını ve bir kaç kitabı daha çantaya attım.

Kapıdan çıkarken görünme ihtimaline karşı her zaman oturduğum ağacın altına ışınladım kendimi.

Kendime daha tenha bir yer bulsam iyi olacaktı. Burası okulun görüşü açısına fazla yakındı.

Ağaçların arasında okulun ters yönüne doğru ilerlerken bu küçük ormanın ne kadar küçük olduğunu merak ettim çünkü sonu görünmüyordu.

Küçük görünümlü büyük ormanda ilerlemeye devam ederken bir yandan annemin nasıl olduğunu ve nerede olabileceğini düşünmeye başlamıştım.

Kim bilir ne haldeydi.

Ayağım takılıp tökezlediğimde son anda dengemi sağlayabilmiştim.

Düşüncelerimden sıyrılırken etrafımı inceledim. Okuldan yeteri kadar uzaklaşmış gibi duruyordum.

Sırtımdaki çantayı çıkarıp en yakınımdaki ağacın altına oturdum.

Etrafta kuş sesleri haricinde hiç bir ses yoktu. Bu belki de burada bana huzur veren tek şey olabilirdi.

Yaslandığım yerde gözlerimi kapatıp bir süre kuş cıvıltılarını dinledim.

Anneciğim... seni çok özledim.

"Umarım özel bir anı bölmüyorumdur?"

Hayır...

Duyduğum sesin gerçekliğini inkar ederek gözlerimi açmadım.

"Gerçek değilsin" dediğimde alaycıl bir gülme sesi ilişti kulaklarıma.

"Kendin teyit etmeye ne dersin?"

Gerçek olduğuna emin olduğumdan "git buradan" dedim sadece.

İki dakika rahat yok mu bana?

"Sen 'git buradan' de de geri döneyim diye gelmedim buraya"