Altı elementin bulunduğu bir okul. Bu okula her şeyden habersiz, bir gece yarısı zorla kaçırılıp getirilen bir baş rol.
Annesiyle aynı gece kaçırılıp ayrı düşen baş rol kızımız, annesini aramanın peşine düştüğü sırada ister istemez kendisini okulun...
Seveceğinizi düşündüğüm bir bölümle sizlerleyim🌼😌🍏
Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.
...💚💚...
Yazardan
Sırlar...
Elementler okulu dışında bir yerde daha dolanıyordu. Sadece üç kişinin bildiği bu sırrın gerçeği, askerler ve bakıcı kadın tarafından bile unutulmuştu.
Elementler diyarındaki köyün biraz uzağında bir yerde, askerler tarafından tutsak edilen kızı tek bilen kişiler ışık asilleriydi. Tabi Nancy buna dahil değildi.
Işık asillerinden en masum olanı Nancydi çünkü o, bu sırların dışında bırakılmıştı. Bu gerçek henüz kimse tarafından farkına varılmamıştı lakin bu durum çok da sürmeyecek gibiydi.
"Ida"
Tekli kanepede oturup sıkıntıyla pencereden dışarıyı izleyen kız, karşısındaki kanepede meyve soyan kadına seslendi. Ne isteyeceği çok barizdi ve alacağı cevapta her zamankinden farklı olmayacaktı.
Genç kızın karşısındaki kanepede oturan kadın bakışlarını meyvelerden ayırmadan "efendim Ellie" diye yanıtladı. Halbuki oda biliyordu her gün olduğu gibi Ellie'nin yine aynı soruyu soracağını.
Ida, yirmi yıldır Ellieye bakıcılık yapan bir kadındı. Bildiği tek şey çenesini kapalı tutup yanındaki genç kıza bakması gerektiğiydi. Ailesine geçinebilecekleri parayı sağlayabildiği için Ida, bu durumu hiç sorgulamamıştı ama bazı zamanlarda içine bir sıkıntı oturuyordu. Özellikle de kapıdaki adamlar onu ailesinin yanına geri gönderdikleri günlerde.
O yokken ve Ellie yalnızken burada neler döndüğünü bilemiyordu lakin fark ettiği bir şey vardı. Karşısındaki kız, ne zaman bu durum tekrarlansa gittikçe çöküyor gibiydi.
Ida, Ellieye ne zaman yokluğunda neler olduğunu sorsa aldığı cevap, Ellie'nin uyuduğunu zannettiği ve onun yokluğunu fark etmediğiydi.
"Dışarıya çıkabilir miyiz?" Küçük göz odada yine aynı soru yankılanmıştı. Bu sefer ki soruda farklı olan bir şey vardı. Genç kız, olumlu bir cevap alabilme umudunu kaybetmişti...
"Her gün bu soruyu sormaktan sıkılmıyor musun Ellie?"
Ida alttan alttan Ellieye bakışlarını yolladığında Ellie bunu hissetmiş ancak bakışlarını ona çevirmemişti.
Koskoca yirmi yıl olmuştu ve bu zamana kadar tek çıkabildiği yer kapının önünü olmuştu. O bile, sabah on dakika, öğlen on dakika ve akşamleyin on dakika olacak şeklinde toplamda yarım saat sürüyordu.
Neden burada durmak zorunda olduğunu bir türlü anlamıyordu ve kimsede ona bir açıklama yapmıyordu. Bu durum gün geçtikçe daha da canını sıkmaya başlıyordu ve son zamanlarda artık kaçmayı düşünür olmuştu.
