Altı elementin bulunduğu bir okul. Bu okula her şeyden habersiz, bir gece yarısı zorla kaçırılıp getirilen bir baş rol.
Annesiyle aynı gece kaçırılıp ayrı düşen baş rol kızımız, annesini aramanın peşine düştüğü sırada ister istemez kendisini okulun...
Hadi bismillah bakalım bu bölüm bizi neler bekliyor, uzatmadan sizi bölüme alayım 😌💚
Yazım ve mantık hataları bulursanız belirtmekten çekinmeyin lütfen🧚♀️💕🌼
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
...💚💚...
Drake'den
3.16
Duyduğum mırıltılarla yavaş yavaş uyanırken, aklıma en son yaşananların gelmesiyle panikle yerimden doğruldum. Bakışlarım Emmayı bulduğunda, bana sırtını dönmüş bir şekilde uyuduğunu ve ince pikeye daha çok sarıldığını görmüştüm.
Acı acı mırıldanıp kıpraşırken uzanarak elimi alnına götürdüm. Ateşi daha da artmıştı.
Benim bilgilerim sınırlıydı ve ona bu şekilde yardım edemeyeceğimi bildiğimden yattım yerden doğruldum. Yüzümü avuçlarım içerisine alarak ovuşturduğumda fazla oyalanmadan yataktan kalmış ve yatağın diğer tarafına geçerek Emma'nın yanına ilerlemiştim.
Onu sarıldığı pikeden zar zor ayırarak kucakladığımda ikimizi de benim odama ışınlamıştım. Gecenin bu saatinde yapabileceğim tek şey annemden yardım istemek olurdu.
Emmayı yatağıma bırakarak sessizce odamdan çıkıp koridorda ilerledim. Annemlerin odası benimkine fazla uzak olmadığından kısa sürede odalarının kapısına vardığımda hafifçe kapıyı tıklatıp anneme seslendim.
"Anne"
Cevap alamayınca aynı şeyi bir kaç feda daha tekrarlamış ve sonunda kapının açılmasıyla bir adım gerilemiştim.
Annem uykulu bir şekilde sabahlığının önünü kapatırken "bu saatte ne var Drake?" diye sormuştu.
Nasıl açıklayacağımı bilemeyen bakışlarla yüzüne bakarken "yardımına ihtiyacım var" dedim kısaca. Kendi görse daha iyi olurdu aksi taktirde beni yanlış anlayacaktı.
Annem araladığı kapıdan çıkarak arkasından kapıyı kapattığında, kolumu uzatarak ilerlemesini işaret ettim.
Bir şey demeden dediğimi yaptığında bu sefer ikimiz beraber benim odama ilerlemeye başlamıştık. Annemin ara ara bana kayan bakışları eşliğinde kısa sürede odamın önüne geldiğimizde kapıyı açarak geçmesini işaret ettim.
İçeriye giren annem elbette ki Emmayı görür görmez "aman tanrım, onun burada ne işi var!?" diye sordu kısık bir ses tonuyla beni azarlarcasına.
"Ateşi var. Fazla sorgulamasan da ona yardım etsen? elimden geleni yaptım ama senin kadar iyi değilim bu konularda" diye söylendiğimde gözlerini kısarak üzerime dikmiş ardından da "bu konuyu sonra konuşacağız seninle" diyerek Emma'nın yanına ilerlemişti.
