32 - Digoflar Diyarı

692 67 347
                                    

Hepinize yeniden selamlar canlarım ☺️🍏

Umarım iyisinizdir. Hepiniz seviliyorsunuz canlarım, bunu unutmayın lütfen 🥰

Uzatmadan sizi bölüme alıyorum çiçeklerim, eğlenmeniz dileğiyle😌🧚🏻‍♀️

Uzatmadan sizi bölüme alıyorum çiçeklerim, eğlenmeniz dileğiyle😌🧚🏻‍♀️

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

...💚💚...

Emma'dan

"Mümkünse digoflar diyarına"

Drake bir süre yüzümü inceleyerek söylediklerimi algılamaya çalıştığında bende aynı şekilde yüzünü incelemeye başlamıştım.

Siyah saçları diğer günlere nazaran daha da dağınıktı. Dün geceden beri dokunmadığına eminim. Dudakları kırmızılığını koruyordu. Uzun kirpikleri ise gözleriyle uyum içerisindeydi.

Ela hareleri yüzümde gezinirken yaşadığı aydınlanmayla irileşmişlerdi.

"O kadar da değil güzelim"

Sessiz kalarak yüzünü incelemeye devam ettiğimde iki elini de yüzüne kapayarak yüzünü ovuşturmuştu.

Elleri yüzünden çekildiğinde ciddi bir ifadeyle ve kısık bir sesle konuşmaya başlamıştı.

"Birilerine haber veriyoruz öyle değil mi?"

Kısa bir an sessiz kaldım. Bu konuda ne yapmam gerektiğinden pek emin değildim o yüzden aklımdaki tek fikri açıkladım.

"Fikri konseye sunacağım ama izin vermeyeceklermiş gibi geliyor"

Tek kaşını kaldırarak cümlenin devamını bekledi.

"Dediğim gibi olurda izin alamazsak, en azından haber vermiş sayılırız."

Yine de gideceğimizi ima ettiğimde Drake kısa bir an etrafına bakınarak etrafımıza sessizlik kalkanı örüp yeniden bana döndü. "Kafayı mı yedin güzelim? Bizi orada çiğ çiğ yeseler kimsenin bizden haberi olmaz biliyorsun değil mi?"

Elbette biliyordum.

Tek kaşım havalanırken kollarımı göğsümde bağlayarak "Ne o, korktun mu?" diye sordum.

Bana doğru bir iki adım atıp ellerini omuzlarıma yerleştirdi. "Kendi canımın bir önemi yok. Senin için endişeleniyorum. Elementler diyarının dışına çıktığımızda güçlerimizin nasıl etkileneceğinden emin değilim o yüzden seni koruyamamaktan korkuyorum"

Omuzlarımdaki elleri yüzümü kavradığında alnımdan öperek geri çekilmiş ve bakışlarımızı yeniden buluşturmuştu.

İçini rahatlatmak isteyerek "tedbirsiz ya da bilgisiz gitmeyeceğiz ki, merak etme" diye açıkladım ve ardından gülümsedim.

Asiller ve Çıraklar | Devam EdiyorHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin