One Direction one shots (dutch)

Fix you -Liam

(Deze one shot bevat depressie, zelfmoordgedachten, zelfbeschadiging en een zelfmoordpoging, dus als je daar niet goed tegen kan druk dit dan alsjeblieft weg xx)

Liam
De zoveelste traan van vannacht stroomt mijn ooghoek uit. Ik ben helemaal kapot. Ik kan niet meer. Vandaag hadden we weer een concert, alweer. De tour lijkt niet op te houden. We zijn nu al bijna een half jaar bijna non-stop aan het touren en ik raak met de show meer uitgeput. Voor slapen hebben we weinig tijd, en als we kunnen slapen lukt het me meestal niet.

Vandaag is weer zo'n dag dat ik niet kan slapen, mijn hersenen draaien maar door en door. Ik krijg ook best wel veel haat de laatste tijd, en ik doe wel alsof het me allemaal niet uitmaakt, maar diep van binnen breekt mijn hart een stukje meer met elk bericht.

Dan hoor ik de deur van 1 van de slaapkamers van de jongens opengaan, ik veeg snel mijn tranen weg en draai me met mijn hoofd van de deur af zodat als iemand binnen zouden komen hij vast denkt dat ik slaap. Er word zacht op mijn deur geklopt, ik reageer niet. De deur gaat een stukje open. 'Li, ik weet dat je nog wakker bent want je was nog online 10 minuten terug', hoor ik Harry fluisteren.

'Hi Haz', zeg ik dan maar. 'Waarom ben je nog wakker?', vraagt hij. 'Waarom ben jij nog wakker?' Ik hoor hem zuchten, hij loopt naar binnen en doet de deur dicht. 'Nou, ik werd wakker gebeld door 1 of ander onbekend nummer en toen zag ik dat jij nog online was', zegt Harry. 'Oh', zeg ik. 'Gaat het wel? Het klinkt alsof je gehuild hebt', vraagt Harry, ik kan de bezorgdheid in zijn stem horen. 'Ja, gaat wel, maak je geen zorgen.'

Harry loopt naar me toe. 'Weet je dat echt zeker Li?', ik knik. 'Okay...' 'Okay...' 'Ga je nu wel slapen?', ik knik weer. 'Jij ook?' 'Ik ook.' Harry glimlacht, wat ik net kan zien door het gebrekkige licht van straatlantaarns van buiten. 'Slaap lekker Li', zegt hij, hij legt nog even zijn hand op mijn schouder en loopt dan weg, hij doet de deur weer dicht, ik zucht.

De volgende ochtend loop ik met dikke wallen onder mijn ogen de keuken in. 'Morning', zeg ik, terwijl ik een kop koffie pak. Als ik me omdraai zie ik dat de jongens me alle vier met grote ogen aankijken. 'Wat?' 'Je uhm, ziet er niet heel goed uit', zegt Niall. 'Je ziet er nogal moe uit', zegt Louis dan. 'Gaat het wel?', vraagt Zayn.

'Oh, ja gaat prima hoor, maak je geen zorgen!', zeg ik, hetzelfde antwoord als altijd. Ik wil de jongens gewoon niet opzadelen met mijn problemen, ik kan dat ze gewoon niet aandoen. Ze dealen zelf al met genoeg dingen.

Met een zucht scroll ik door mijn Twitter meldingen, haat, haat en nog eens haat. Ik snap het allemaal niet meer, wat doe ik verkeerd? Ik ben ook zo moe dat ik niet eens meer doorheb wat ik allemaal zeg tijdens interviews en optredens, mijn lichaam staat gewoon op een soort automatische piloot.

'Hey Li', hoor ik dan, Harry komt naast me op de bank zitten. 'Oh hi.' 'Weet je zeker dat het wel gaat?', ik knik. 'Ja, het gaat, echt! Ik ben alleen een beetje moe', ik lach, de pijn weglachen, iets waar ik de afgelopen tijd erg goed in geworden ben.

'Oké dan, wij dachten om even met z'n alleen boodschappen te doen, dus ga je mee?', ik schud mijn hoofd. 'Nee sorry, ik ga denk ik zo even naar de studio.' 'Oké! Moet ik nog iets voor je meenemen?' Ik haal mijn schouders op. 'Nee niet echt.' 'Wij zijn met een uurtje of 2 weer terug!', zegt Harry en hij loopt met de andere jongens de voordeur uit.

Of ik echt naar de studio ga? Nee. Nee dat was ik niet van plan. Ik loop naar mijn kamer en zoek in de lade van mijn nachtkastje. Ik haal het vlijmscherpe punten slijper mesje eruit. Zonder enige twijfel stroop ik de mouw van mijn trui op en begin ik op mijn onderarm te krassen, de pijn voelt gewoon zo goed.

Als ik gestopt ben heb ik spijt, zoals altijd, maar het voelt gewoon alsof ik het verdien, alsof ik de pijn verdien. Ik verzorg de krassen en trek de trui weer over mijn arm heen. Ik ben er klaar mee, ik ben er zo fucking klaar mee.