One Direction one shots (dutch)

Feel -Louis/myself

Louis
Ik lig op mijn rug op mijn bed, ik staar naar het plafond. Er is geen goede manier om de emoties te beschrijven die ik nu voel. Ja, leeg. Ik voel me leeg. De tour is in volle gang, elke dag is hetzelfde. De dagen zijn lang en de nachten zijn kort, iets wat niet nieuw is voor mij, als een over thinker.

Ik weet ook niet wat er allemaal met me gebeurd. Deze emoties waren voorbij toch? Ik voelde me toch weer beter? Na de relapse afgelopen juni dacht ik dat alles klaar was. Maar schijn bedriegt. Dat was allemaal te mooi om waar te zijn.

Ik klink nu waarschijnlijk net als Leroy of zo. Nou ja, maakt niet uit. Niemand weet hoe ik me voel. Ik heb alleen Liam alles verteld. Ik heb Niall ook veel verteld, maar niet alles. Omdat ik weet hoe gevoelig hij is, en aangezien het met 1 van zijn vrienden Leroy ook niet helemaal lekker gaat de afgelopen tijd en hij daar zich ook veel van aantrekt wil ik niet dat hij ook nog met mijn problemen gaat zitten.

Niall heeft echt wel door dat het niet zo goed met me gaat. Hij wil dat ik erover praat. Ik ben er alleen niet zo goed in. Sterker nog, ik ben heel erg slecht in over mijn gevoelens praten. Dat krijg je als je de zogenaamde therapist friend bent. Iedereen denkt dat ik altijd vrolijk ben, en dat niks me kan schelen, maar oh God, wat zouden ze anders reageren als ze de waarheid wisten.

Het schrijven van nummers is het enige waar ik echt mijn emoties in kan verwerken de afgelopen tijden, ik vertel de jongens niks over deze nummers, dat komt omdat ze bijna nooit vrolijk zijn.

Ik weet de pijn allemaal wel weg te lachen, maar als ik op een avond als deze weer alleen in mijn bed lig komen alle emoties in 1 klap terug.

Soms is het zelfs zo erg dat ik weer de behoefte heb om te relapsen, maar dat doe ik het. Waarschijnlijk het enige verstandige wat ik doe deze weken. De haar elastiekjes die ik van Harry heb "geleend" doen wonderen.

Verder draag ik al truien, het is nog steeds best warm buiten, maar ik haat de littekens op mijn arm, daarom hou ik zo erg van de winter.

Mijn eet ritme gaat ook een beetje naar de klote. De ene dag eet ik heel veel en de andere dag skip ik soms mijn ontbijt.

De ene dag voel ik me super zelfverzekerd en de andere dag ben ik een emotioneel wrak. Maar ja, niemand die het ziet. Omdat ik me elke dag hetzelfde gedraag. De persoon die altijd super vrolijk is.

Ik heb Harry ook een soort van verteld hoe ik me voel, maar niet helemaal, gewoon oppervlakkig.

'Lou?', ik schrik op uit mijn gedachten en kijk naar de deur. Niall staat in de deuropening. 'Oh hi Niall, what's up?', vraag ik, maar mijn stem klinkt heel anders dan normaal. 'B-ben je oké?', hoor ik Niall een beetje bezorgd vragen. Hij doet de deur dicht en het licht aan.

Ik glimlach. 'Ja hoor.' 'Lou, haal die fake glimlach van je gezicht want ik weet dat die toch niet echt is', zegt hij. Ik zucht. Niall gaat naast me op het bed zitten. 'Het gaat echt niet lekker met je of wel?', vraagt hij, ik haal mijn schouders op. 'Het gaat wel Ni, maak je geen zorgen.'

'Hey, kom op Louis, geef nou eens toe wat je echt voelt, ik weet dat je het moeilijk vind om over dit soort dingen te praten, maar soms hoor ik je dingen zingen, en dan hoor ik zinnen die echt verraden dat je je kut voelt, en dat is oké, je hoeft je ook niet altijd blij te voelen', zegt hij.

'I'm fine Ni', zeg ik. Ik zie aan Niall dat hij een beetje gefrustreerd raakt. 'Nee dat ben je niet! Geef het nou eens toe Lou, je bent niet oké, en dat is niet erg, maar hou op met het verbergen.'

'I'm sorry', zeg ik zacht. 'Daar hoef je toch geen sorry voor de zeggen Louis.' Voor ik het weet zit ik huilend naast Niall. Ik zie dat hij een beetje schrikt, ik huil namelijk bijna nooit. In ieder geval niet in de buurt van de jongens.

'Hey, het is oké, ik ben niet boos of zo', zegt Niall, hij knuffelt me. Ik veeg mijn tranen weg, als ik iets haat is het huilen met anderen erbij.

'Hoe voel je je Lou?', vraagt Niall. 'I don't know...', zeg ik zacht. 'I really don't know...' Niall slaat zijn armen weer om me heen. 'Kun je het proberen te beschrijven?', vraagt hij. 'Nou... Erm... Leeg? En... Moe? Of zo, ik heb geen idee Niall sorry', zeg ik. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Dat is oké... Dat is oké...'

'Waarom heb je niks gezegd? Je weet dat je alles tegen me kan zeggen hè', vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Je zat al zo met dat gezeik van Leroy, ik wilde niet dat je je ook nog zorgen om mij ging maken.' Het is even stil. 'Dat deed ik even goed al, ik hoor je liedjes wel Lou, ik hoor elke keer dat je je gitaar pakt en je gevoelens eruit zingt', zegt hij.

'Sorry, maar maak je alsjeblieft niet teveel zorgen, zeg jezelf op 1', zeg ik, iets wat ik zelf totaal niet doe. 'Dat doe ik, geen zorgen.' 'Oké.'

Ik haat deze one shot, het heeft ook te weinig woorden, maar ik moest op een manier gewoon even mijn gevoelens kwijt🥲🤘

Als je jezelf herkent als een persoon in deze one shot zou het best kunnen. Ik heb namelijk wat mensen gebruikt, 4 vriendinnen van me. Nou harstikke leuk allemaal, wie boeit? Waarschijnlijk niemand.

M'n schrijf motivatie is ook helemaal naar de klote dus verwacht maar even geen updates meer, sorry...

Nou doeii