Unicode...
"ဟာရုတို!!မင်းဂျွန်ဂယူ့ကိုကြိုက်နေတာလား"
ပတ်ဂျီဟွန်းရဲ့အစ်မေးတဲ့အသံဆုံးတော့ အတန်းသားတွေအကုန်လုံးရဲ့အာရုံက ကျောပေးလျက်မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ဟာရုတိုဆီကိုရောက်ကုန်ကြတော့တယ်။
ဆံပင်နောက်မှီးရှည်လေးတွေကဟာရုတိုရဲ့ဂုတ်ပေါ်မှာထောက်နေသည်။ခန္ဓာကိုယ်ကိုဂျီဟွန်းရှိရာဘက်လှည့်လိုက်တဲ့အခါ ပေါ်လာတဲ့မျက်နှာချောချော။ဆံပင်ခပ်တိုတိုညပ်ထားပြီးကတည်းက သေချာပိုမြင်လာရတဲ့ပါးဖောင်းဖောင်းတွေကချစ်ဖို့ကောင်းနေပေမဲ့ အခုလိုမျိုးတည်တံ့နေချိန်မှာတော့သိပ်ကိုစွဲဆောင်မှုအားကောင်းလွန်းနေပြန်တယ်။
သိချင်စိတ်တွေများနေတဲ့အတန်းထဲကလူတွေအကုန်လုံးကလဲ ဟာရုတိုရဲ့အဖြေကိုစူးစမ်းနေကြတော့တာ။
"မင်းဝန်ခံလားဟာရုတို နေ့တိုင်းမုန့်တွေလာလာပို့တယ် ဓာတုဗေဒအဆောင်ကမင်းတို့ဗိသုကာအဆောင်နဲ့ဆို၁၅မိနစ်လောက်လျှောက်ရတာ!သာမန်လူသာဆိုအပင်ပမ်းခံပြီးလာမနေ..."
"ဟုတ်တယ်!!"
ကြားဖြတ်ပြောလိုက်တဲ့ဟာရုတိုကြောင့် ဂျီဟွန်းစကားစပြတ်သွားတော့တယ်။အံ့ဩလွန်းလို့အာမေဠိတ်သံတောင်ထွက်ဖို့မေ့နေကြတဲ့လူတွေကြားထဲမှာဟာရုတိုရဲ့လေသံကခပ်ပြတ်ပြတ်ပဲ။
"ကျနော်ကိုကို့ကိုကြိုက်တယ်!!"
ထိုတခွန်းအား လူအုပ်ကြီးထဲမှာမျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့အံ့အားသင့်နေရှာတဲ့ဂျွန်ဂယူကိုစူးစိုက်ကြည့်ပြီး အရဲစွန့်ပြောလိုက်တဲ့စကားဖြစ်သည်။ထိုစကားပြောပြီးချင်းပဲ ဟာရုတိုခြေလှမ်းခပ်ကြဲကြဲနဲ့အခန်းထဲကနေထွက်လာလိုက်တော့တယ်။
ဖွင့်ပြောဖို့ဘယ်တုန်းကမတွေးဖူးပေမဲ့ သိမဲ့သိတော့လဲတခန်းလုံးလိုလိုပါပဲလား။
ချစ်နေတာကိုထုတ်မပြောရင်နှစ်ယောက်စလုံးအတွက်နေရမခက်ဖူးအထင်နဲ့တဖက်သတ်ကလေးကိုကို့အနားမှာနေသွားဖို့တွေးထားတဲ့ဟာကို...။
"ငါကွာ!!"
ကိုယ်တိုင်ကလဲ ပထမနှစ်ရဲ့ kingတယောက်ဖြစ်တာမို့ popularဖြစ်တာနဲ့အညီနောက်နေ့မနက်ဆိုရင်တကျောင်းလုံးကလူတွေပါးစပ်ဖျားမှာဟာရုတို့သတင်းတွေပြန့်ကုန်တော့မှာမလွဲပေ။
