BİR KİBRİT YAK (ASKER KURGU ) +18

1.BÖLÜM ( GİRİŞ)

İkinci kitabıma Hoşgeldiniz sefa getirdiniz..Çıtır çıtır bir asker kurgusuna hazır olun ...

......................................~ZS~......................................

Hani bazı adamlar vardırlar doğmadan başlıyor savaşları: Önce doğmak için, yaşamak  için, bir kuru ekmeği bulup aç kalmamak için, çatısı olan bir evde kalmak için, başlarını rahat bir yastığa koymak için ediyorlar kavgalarını..

Tabii onlar büyüdükçe kavgaları da büyüyor : kanatları altına aldıkları insanların canı için şah damarlarına değen bıçağın keskin ucu, soğuk bir namlunun ucu..
Bir sopa değer onların sırtlarına kaderin arkalarından vurduğu gibi gizli gizli sonra  acımasızca karınlarına iniyorlar tekmeler, kalkmaya çalıştıkça düşüyor düştükçe direnmeyi öğreniyorlar.

Her ayağa kalkışlarında bir yaş daha büyüyorlar. Büyüdükçe attıkları adımlarda dünyada kapladıkları yer de artıyor.

Kendilerine uzanmayan yardım eline rağmen pençelerini çıkarmış koca dünyanın yükünü omuzlayıp hayata kafa tutuyorlar küçük bedenlerinin aksine..

Atıkları adımlar daha sert ve sesli, yaşama inattı. Arkalarında toz bıraka bıraka ilerliyorlar.

Onlar kim mi onlar yaşamak zorunda kalan çocuklardı, onlar sokak çocuklarıydılar. İki kuruş, bir parça ekmek için sıze yalvaran çocuklardı. İşte onlar koca adam olmak zorunda kalanlardı.

Uzatılan dal ile birlikte belkide daha iyi bir hayat ümit edenlerdi onlar. Onlardan biri uzatılan dalı tutup asker oldu önce. Sonra Teğmen, derken Yüzbaşı ve şimdi herkesin parmakla gösterdiği Binbaşı.

O BİNBAŞI ÖZÇELİKTİ. Üstünde çıkarmadığı üniforması, yüzü bir görevdeymiş gibi  kapalı ve gözlükleri her zaman ki yerlerindeydiler. Dünyayı o gözlüklerle görür o gözlüğün ardından anlamaya çalışırdı..

Şimdi çatığı kaşları, sert asker adımları ile peşindeki çömez askerle ayağı yere her değdiğinde korku salar, koca cüsesi ile  yanından geçtiği insanların yolunu açtığı adam askeriyenin arka tarafına doğru attı.

Son başarılı operasyonundan sonra ana vatanı Türkiye'ye çağrılmış, onun başında olacağı bir tim kurulacağı haberi kulağına gelmişti. Albayı, en iyi askerlerin bulunacağı bu tim tüm gizli görevlerde baş gösterecekti. Başta sıcak bakmadığı bu teklifi Albayının ısrarı için değerlendirmek, timdeki askerleri görmek için  gelmişti.

Timin içinde olması planlanan komandolar arka tarafta sağlık ocağının hemen ilerisinde tek sıra halinde sıralanmış onu bekliyorlardı.

Arkasında elinde timdeki askerlerin özgeçmişi bulunan dosya ile gelen askerle timdeki komandoların yanına gitti. Tek sıra halinde üstünde üniformaları ile dizilmiş beş asker onu görünce dikleştiler. Onların önünde Albayın yönlendirdiği asker onu görünce asker selamı vererek,

"Teğmen Emrah Cebeci. Gölge timi. Emir ve görüşlerinize hazırdır komutanım"

"Tamam sen işine dön"

"Peki komutanım" diyip timdeki askerlerle onu başbaşa bıraktı. Bal rengi gözleri onların üzerinde gezinirken ellerini arkada bağladı ve onların önünde bir ileri bir geri yürümeye başladı. Gözlüklerini arkasından beş babayiğite bakarken, hazır ol komutundaki askerler onun ağzından çıkacak tek bir kelimeyi bekliyorlardı.

Onları incelemeyi bırakıp özgeçmişleri olan dosyayı eline alıp karıştırmaya başladı askerlerin bakışları altında .
İlk sayfada dikkatini çeken komando ile "FEYZULLAH KARAMAN" dedi sert, tok sesle.