Not: Kitapta +18 unsurlar mevcuttur..
Kına yakmak kendini adamaktır ; Bir gelinlerle damatlara yakarlar ; kendilerini birbirlerine adasınlar diye. Bir kurbanlıklara yakarlar ; kendilerini Allah'a adasınlar diye, bir de askerlere yakarlar ; kendile...
Merhaba arkadaşlar.. Bölümün geç geldiğinin farkındayım ama maalesef wattpad ile ilgili birkaç sorun oldu. Bölümü wattpadte yapıştırıyorum kabul etmiyor ve yazdığım bölümü siliyordu. Bu hatayı düzeltmek için baya uğraştım ama bilmeden fazla zaman kaybetmişim. Sizi bekletiğimin farkındayım.. Beklediğiniz için çok teşekkürler..
Size iyi okumalar diliyim.. 18.BÖLÜMLE karşınızda olmaktan şeref duyarım..
İyi okumalara.. Yıldızları parlatmayı unutmayın.. (⭐👉🌟)
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
"Yıldırım" diye dışarı attım kendimi. Görmekten korktuğum mazara: Yıldırımın yaralı olmasıydı ama o ayakta dikilmiş kaçan Kartala bakıyordu. Onu sağ salim gördüğüm için ne yapacağımı bilmeden elimdeki silahı umursamadan Yıldırımın boynuna atladım. Ona zarar geldiğini sanmıştım ama Allah'tan ona bir şey olmamıştı. Oda kollarını boynuma doladı ve başını boyun girintime gömdü.
"Korktum" dedim kısık bir sesle.
"Üzgünüm" dedi boğuk bir sesle. Kollarımı ondan ayırdım.
"İyisin dimi?"
"Kötü olan benim!" dedi Aslan kolunu tutarken. Kolunu tutuyordu ve parmakları arasında kan yavaş yavaş akıyordu.
"Abartma sıyırdı sadece" dedi Yıldırım gözlerini devirerek.
"Abartma diyor bir de! Sanırsın halıda döne döne ağladım" dedi onun dediğine karşılık.
"Neyse.. Asena, hemşire evde mi?"
"Evet. Zeynep evde. Neden?"
"Aslanın koluna baksın" sonra başı ile etrafı göstererek, "Polisi aramıştır komşular. Birazdan gelirler. Boşuna ifade ile uğraşmayalım. O onun koluna baksın ben de polisi hallederim"
"Tamam" dedim ve silahımı çantama atarak Aslana apartmanı işaret ettim. O başını sallayarak peşimden geldi. Apartmandan girdim ve bizim kata çıktım acele ile. Anahtarla kapıyı açacaktım ki kapı ben açmadan Zeynep tarafından açıldı. Üstünde pembe pijama takımı ile şaşkınlıkla bize bakıyordu.
"Asena silah sesini duydun mu!?" dedi ilk.
"Evet" dedim ve içeri geçtim. Aslana da içeriyi gösterek "Gel lütfen" dedim. Zeynep Aslanı yeni fark etti. Onu baştan aşağı süzdükten sonra olunu görünce Aslan şakayla karışık,
"Silah sesinin eseri" dedi. Zeynep,
"Salona geç. Malzemeleri getireceğim" diyip koşarak odasına gitti. Ayakkabılarımı çıkarıp salona geçince Aslan da peşimden geldi. Masaya çantamı koyduğumda o etrafı incelemekle meşguldü. Koltuğu gösterek,
