Abimin arkadaşı (+18) -Yeniden Yazılıyor

26

"b-babam mı?"
"Evet prenses. Babana götüreceğim seni. Bunca yılın ardından."

Gözlerim tekrar doldu. Bunun gerçek olduğuna inanamıyordum.

Babamı düşünüp gülümsedim. Pars da benimle beraber gülümsedi.

"Şöyle ya. Ne güzel gülüyorsun. Aferin sana."

Pars elini yüzümde gezdirdi. O an nedense geri cekilmedim..

Babamın mutluluğu ile gülümsemem Gökhan aklıma gelince gitti.

"Ya Gökhan?"

Pars direksiyonu daha sert tuttu.

"Bırak şu Gökhan'ı."

Bir şeyler ters gidiyordu.

"Nereden bileceğim babama gittiğimizi? Benim babam öldü?"
"Gökhan gelip seninle babanı konuştu değil mi?"

Bunu nereden biliyordu? Pars çok tehlikeliydi. Arabasına hiç binmemem gerekiyordu.

Eğer pars Gökhan'ın babam hakkında dediği şeyleri biliyorsa Gökhan doğru söylüyor olabilirdi.

Öz babam bile olsa kötü bir adam kötü bir adamdır.

"Durdur arabayı pars. İnicem."
"Nereye prenses? Baban seni bekliyor."
"Benim babam öldü. Sen git onun yanına. İndir beni şimdi."

Emniyet kemerimi çıkarırken pars arabanin kapısını kilitledi.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?"
"Bak gerçekten prensessin diye canını yakmayacagimi sanma. Bana verilen görev seni babana götürmek. İşimi zorlaştırma."
"Prenses diyip durma bana! Şu kapının kilidini aç. Pars!"

Sözümü bitiremeden arkadan bir araba bize çarptı. Ama hasar çok büyük değildi. Pars durmamisti.

Dikiz aynasından Gökhan'ın arabasını tanıdım.

"Gökhan..."

Pars son sürat gidiyordu. Gökhan da neredeyse hemen arkamızdaydı.

Ayrıca bizi takip eden tek kişi Gökhan değildi. Arkamızda bir ton araba vardı.

"Gökhan geldi işte. Ölmek istemiyorsan bırak beni. Yoksa Gökhan senin kafanı vücudundan ayırır."
"Kes sesini selin. Yaşamak istiyorsan kes."

Pars kaçmaya çalışıyordu. Arabanın içinde sallanıyordum. Aynadan Gökhan'ın arabasını izliyordum. 

********
-Gokhanin ağzından.

Fehmi ile beraber benim arabadaydık. Pars hemen önümüzdeydi. Kaçmaya çalışıyordu. Bunu basaramayacakti. Selini ona birakmazdim.

"Abi kaçacak. İzin ver sikayim şunun kafasına."
"Sakın. Arabada selin de var."
"Yani? O şerefsizin kızı."
"Selin masum. Ve ayrıca yengen. Ona zarar vermene göz yummam."

Parsi geçmeye çalışıyordum ama fırsat vermiyordu.

"Mert nerede sor."
"Abi kendi sokağında bekleyecekti."
"O zaman biz de onun sokağına gideriz."

Parsin arkasından çıkıp yanında durdum. Camdan selini gördüm.

Pars bir yandan yola bakarken küçük bakışlarla bana bakıyordu. Camı açıp bağırdı.

"Babana mi gidiyorsun Gökhan!"
"Damadiyla tanissin adam değil mi?"

Pars şaşırmıştı. Benden bu tepkiyi beklemediği belliydi.

Biraz yavaşladığı anda arabayı ona doğru kırdım. Kontrolü kaybetti. Sağ doğru suruklendi.

Dönüşü geçtikten sonra kendine geldi ve dümdüz sürmeye devam etti. Küfürler ettiğini duyabiliyordum.