İyi okumalar dilerim :)
Doktor bir kaç saniye yüzümüze bakıp "Malesef" dedi ve devam etti. "Hasta geldiğinde kalbi çok yavaşlamıştı. Şuan durumu iyi ama tedavi olması lazım. Kalbi çok dayanmayacak. Testler yaptık ve durum o açıcı değil. Bakın size tam bir tarih veremem ama en fazla 8 yada 9 ay yaşabilir. Larin hanımın kalbine yeterince kan akışı gitmiyor. Ritim bozuklukları var. Çok dayanamaz. Bakın acil ameliyat olması lazım. Bu ameliyatı yapabilecek çok iyi doktorlar biliyorum yardımcı olabilirim "dedi doktor.
Sevinsem mi üzülsem mi bilemiyordum şuan.
" Yurt dışında tedavi görüyor. "diye açıklama yaptım. Kafasını sallayıp
" Anladım, larin hanımı şimdi normal odaya alacaklar. Dediğim gibi kısa sürede ameliyat olması gerek ve unutmadan. Bu süreçte fazlasıyla kan kusacak, sık sık bayılma, kriz geçirecek. İçtiği ilaçlar vardır. Aksatmaması gerek ve elinizden geldikçe larin hanım sıkıntı ve stresten uzak olsun. O ne kadar sıkıntı ve stresli bir ortamın içinde olursa kalbi ona acı verecek "dedi. Kafamı sallayıp onayladım.
" Anladım doktor hanım , teşekkür ederim "dedim. Kafasını sallayıp
" Görevim "dedi. Cebinden çıkardığı kartını uzatınca
" Herhangi bir sorun olunca bana ulaşabilirsiniz "dedi. Tekrardan teşekkür edip çileme döndüm.
Donuk bir şekilde acil yazan kapıyı izliyordu.
" Çilem, abicim "diye seslendim.
Bana bakıp" Abi ben kardeşim şuan yaşıyor diye sevineyim mi, yoksa gözümüzün önünde gün geçtikçe yok oluşuna ağlıyayım mı bilmiyorum "dedi. Bende bilmiyorum.
Sarılıp" İyileşecek "dedim.
" Abi görmüyor musun kadın neler dedi, kalbi dayanmaz, acı verir, kan kusacak, bayılacak, kriz geçirecek, acil ameliyat gerek diyor. Larin hemen olmaz ameliyatı. Bilmiyor musun onu "dedi. Biliyordum inatçıydı.
Saçını öpüp" Bir çaresini bulucağız"dedim.
Larini normal odaya almışlardı. Odanın içinde larinin uyanmasını bekliyorduk.
Kafasındaki yarayı sarmışlardı.
Larinin telefon zil sesi gelince telefonu cebimden çıkarıp kimin aradığına baktım.
Ateş arıyordu.
Odadan çıkıp aramayı yanıtladım.
"Larin nerdesin sen, kaç kere aradım açmadın. Sabah erkenden evden çıkmışsın. Haber bile vermiyorsun"
"Ateş benim"
"Fırat, larin nerde"
"Hastanedeyiz biz"
"Ne hastanesi lan, ne diyon sen"
"Sakin ol, larin bayılmış aradığımda sağlık çalışanları yolda bayıldığını ve hastaneye getirildiğini söylediler yanındayım şimdi"
"Durumu nasıl, hangi hastane"
"Durumu iyi uyuyor şuan, ******** araştırma hastanesi"
"Geliyorum"
Diyip kapattı.
Yalan söylemiştim. Hemde kendimi hiç affetmeyeceğim bir yalan söylemiştim.
YOU ARE READING
UMUDUMSUN
Action"Geç kaldık ateş" dedim titreyen sesimle. Ateş kafasını iki yana sallayıp "Hayır hayır hiçbirşey için geç kalmadık güzel perim" dedi ama artık cevap verecek gücü kendimde bulamıyordum. Hafif gülümseyip ellerimi yanaklarına koydum. "Ateş" diye seslen...
