WHEN TOMMOROW COMES(short Story)

CHAPTER SIXTEEN❤

When Bell Rang I started to put my things in my bag. Ngayon ko lang nararamdaman ang sakit ng katawan. I began to walk when someone grab my hand. Again its the pain, para akong walang gana sa lahat ng bagay. I can't even smile. Nakaraan tuwing nakikita ko siyang palapit ay masaya na ako ngayon tuwing nakikita ko siya its hurts all over. Tama si mama masarap sa pakiramdam ang pagmamahal pero ngayon para akong lantang gulay. Ayoko magpadala sa ganito, may kailangan akong unahin. I pulled my hand on him. Ni hindi man lang ako makatingin sa kanya.

" please let's talk". I don't know why his voice becomes comforts.

" not now, I'm tired wala tayong dapat pag-usapan". I started to walk away but he held my hands again.

"Talieghna, let's talk ,please let me explain. Listen to me first". I rolled my eyes and walk away. Hindi ko siya nilingon but I heard him sigh. I don't want to heard of what he was going to say, or maybe I'm afraid. Natatakot ako na baka totoo ngang ginagamit niya lang ako. Sa kanya ko una binuksan ang puso. I know I have doubts bu I can't help it. I don't know,na sa kunting panahon my feeling will become bigger. I really want to know the truth pero baka isumbat niya lang sa akin yun dahil ako mismo sa sarili ko ay ayaw mag -open sa kanya. Pero ano ang gagawin ko, they will pity me,us. Kahit na siguro sakal na sakal na sila ayaw baka awa nalamg ang matira para sa akin kaya sila kumakapit. I don't want that its my ego hits me. And this is all I have. Pagnalaman nila na were orphan they will bully me even my sister. Ganyan ang nangyari sa classmate ko noong middle school. She's adopted kaya napagkaisahan. I was take a back when my phone rang..

" Hi bess.. " matamlay ang bosses nito. Dinig ko sa kabilang linya. She seems tired and helpless.

" Hmmm what's wrong? You seems stressed. Are you okay?

"Coming from you huh. Sinaktan ka ba ng pogi mong boyfriend? Gigirahin ko na ba siya? Sabihin mo lang bess . One call away ako". I chuckled. Aiya lang talaga nakakilala sa akin ng husto, pati yata paghinga ko ay kabisado na niya.

" no, Im just tired. Im sorry bess kung minsan nnaa lang tayo magbonding. I hope your okay"Pagsisinungaling ko. Paano kami magpapayuhan sa isa't-isa kung pareho kaming may iniisip. We just need some space sometimes. " Dont worry kaya pa".

" Really? Good to hear that. Wag na wag ka papaapi diyan huh? Dudumugin ko sila talaga. By the way bess, magiging ssper, mega busy ako this week. Kaya parang mamimiss kita. Hindi ako masyadong makabantay kay Allyna. Mamimiss ko na tuloy siya". Na iimagine kong nakasimangot na mukha ni Alona.

" Its okay, just fucos sa kung anong gagawin mo. Its about school? ".

" yeah, ipapakulam ko talaga ang damuhong sumabutahi ng projects ko huhuhu. One week akong mag reresearch bess".

"Huh? What happen ba? I can fix it for you". I can also find culprit, you know I'm capable of".

" no, no, ang isipin mo ngayon ang time management. I can handle it bess, mana yata ako sayo brainy". She giggled. Ang lakas talaga ng tama niya. .

"Don't worry bess, ako pa ba, oh siya sege na bibilhan ko pa si Allyna sa Market ". I'll hung up the phone .

Naramdaman ko ang pagod ngayong linggo school, sa Hospital tapos sa trabaho. Although ilang oras lang yun. Inuumaga parin ako kinausap ko rin kasi ang doctor about sa sitwasyon ko at mabuti nag Appoint siya para may magbantay sa kapatid ko. I this He pity about my situation.He even give me a medicine for my sister and it's for free. I really thankful to him, bihira na sila ngayon kaya dapat silang alagaan ng gobyerno ipinilog ko ang ulo ko kung anu -ano na namn kasi ang naiiaip ko. . Madalas wala na akong tulog. Sa linggo ding yun ay iniiwasan kong kaisapin si Rylle kahit madalas itong nag aantay sa akin. Madalas sin siya dito sa Hospital at uuwi ng bandang 8:30 .He really wants to talk to me. But beacause of my conflict schedule hinayaan ko nalamg siya. His just staring at me. He knows that I'm not ready. Magsasawa din siya sa ginagawa niya araw-araw. At ihiha da ko na ang araw na iyon,sumisikip ang dibdib ko tuwing naiisip ang bagay na iyon. Tamang lang siguro na mangyari iyon. Ni wala akong oras para sa kanya. Baka balang -araw isusumbat niya rin sa akin ang kakulangan ko ng oras sa kanya. Parang hindi na kinakaya ng katawan ko lalo na ang isip ko. Kagabi nga dahil may birthday ay anong oras na ako nakauwi. Okay lang dahil may extra pay naman at ngayon ay friday parang ayaw ko ng bumangon sa couch na hinihigaan ko. Namamanhid ang buo kong katawan. Ito na yata ang kabayaran sa sobrang pagkapagod ko. Proud ba kayo sakin ma, pa? Mapait akong ngumiti. Pinatay ko ang tunog ng alarm, mahimbing paring natutulog si Allyna. Bumangon ako ngunit bigla naman akong nahilo kaya bumalik ako sa couch. Uminom ako ng tubig, nakalimutan ko yatang kumain kagabi. Dumating si Ate Myrna, nagulat ako dahil sa aibrang aga niya. Ngumiti ito sa akin.