Sonsuz Bahar

Özel bölüm

Ben geldim canlarımm 🍷

Medya:Nevra Asi Yaman

Dün saat on birde yazmaya başladım bu bölümü sözlerimi sona bırakıyorum bölüme geçelimm hemenn
💋💋💋

~Üç yıl önce~
Ceyran'dan🍷
Son kez aynaya bakıyordum. Taktığım kahverengi peruk ve giydiğim kırmızı zarif elbise ile tanınmaz haldeydim. Birde makyajı da unutmamak lazım.

Bu gerçekten benim için özel bir operasyon olacaktı. Çünkü yalnız çalışan ben bu sefer grup olarak bir operasyonda yer alıyordum.

Bu operasyonda görevim dikkat dağıtmak ve zamanı geldiğinde diğer ajanları da koruyabilmekti.

Kısaca operasyonun temelinde ben vardım. Tek bir hatam birçok kişinin ölümüne sebep olabilirdi ve bu bende herhangi bir stres yaratmıyordu. Böyle durumlar için eğitim görmüştüm. Duygularımı gayet iyi kontrol edebiliyordum.

Evet bu günkü adım Nevra Asi Yaman'dı.

Ve bu dakikadan sonra bir sanatçıydım.

Sesimin hep güzel olduğunu söylerler bu operasyonda dikkat dağıtmak için sahneye çıkıp şarkı söyleyecektim.

Bulunduğumuz yer özel bir mekandı ve mekanda uyuşturucu madde aynı zamanda da tarihi eser kaçakçılığı yapılıyordu.

Sorun ise bu çok ustaca saklanıyor ve kanıtlar temizleniyordu.

Bu duruma el koymak da bize düşüyordu.
Üç kademe vardı.

Oyala-kanıtla-çökert

Kendime güveniyordum. Sahneye çıkmamada on beş dakika kalmıştı. Ses egzersizi ve küçük provalar yaptım zaten zaman da çok hızlı geçiyordu.

Şimdi ayaktaydım ışığa doğru yürüyordum. Işığa yaklaştıkça sesler artıyordu ve sonunda sahneye çıktım.
Şimdi rol yapma zamanıydı.

Yüzüme kocaman bir gülümseme ekledim ve herkesi selamladım.

Sonra gözlerim bütün gözlerde oyalandı. Fakat iki tane sorun vardı.

Birincisi Aris buradaydı, ikincisi dayım, yengem ve Emir de buradaydı.

Çok güzel cidden burada ne işleri vardı!!

Hepsi bana bakıyordu. Birden başlayan melodiyle elime mikrofonu alıp sözlere girmeyi bekledim.

Üç iki bir.
Sözlere girdim ve herkese bakarak söyledim sesim kulağa güzel geliyordu. Uzun zaman sonra ilk defa şarkı söylüyordum.

Sona gelince gözlerim deniz mavisi gözlere kilitlendi.

Gözlerine karşı söyledim. Sözleri sanki bizim için yazılmıştı.

_Her şeyi gören sen
Göremedin mi beni?
Her şeyi duyduyan sen
Duyamadın mı beni?
Her şeyi bulduysan
Bulamadın mı beni?
Her şeyi bilen sen
Bilemedin bir beni
Belki de biz
Öğrenmeliyiz
Belki de biz
Sevmemeliyiz_

Birbirimize büyülenmiş bir şekilde bakıyorduk.

O bir tek beni görmemiş, beni bilmemiş, beni fark etmemişti ve bu çok normaldi fakat garip bir şekilde bu benim içimde yankılı bir sancı yaratıyordu. Fakat benim tek bir amacı vardı, onu korumak.

O zaman niye böyle hissediyordum?

Herkes sesimden etkilenmişti. Sen de severdin anne...

Özledin mi sende sesimi senden sonra küstüm notalara, olduğun yerde duyuyor musun sesimi? Eğer duyuyorsan anne ben senin sesini çok özledim. Neden açmıyorsun gözlerini anne gözlerinin yeşilini özledim.

Gel anne gel ve bana notalarımı geri ver ya da hiç gitme masumluğumu benden götürme.

Saat bir yönünde bulunan ajana hazır işaretini verdim ve sonra bende sahnenin Aris ve aileme yakın köşesine ilerledim. Önceliğim onları korumaktı.

Sonra mekanın sahibinin masasına döndüm ve kırmızı elbisemin önünü hızlıca yırtıp silahı kontrolüme aldım.

Onlar müdahale edene kadar iki kişiyi indirmiştim bile, attığım kurşunlarla birlikte diğer ajan arkadaşlarım da harekete geçti.

Biz burayı hallederken Beril ve Mirkan da kaçakçılığı yapılan şeyleri ele geçiriyordu.

Çatışma kızışmaya başlayınca yüksek bir sesle bana en yakın olan ajana yani Yakup'a bağırdım.

"Herkesi güvenli bir yere çıkar ben seni kollayacağım.

Yakup beni başıyla onaylayıp herkesi güvenli bir şekilde dışarı çıkmarmaya başladı.

Bende onu ve insanları koruyordum destek için iki ajan daha gelmişti.

Bu sırada çok yakınımdan bir koku aldım.

Bir parfüm, onun parfümü...

Tam yanımdan geçiyordu tam bu sırada karşı kolonun arkasından ateş edilmesiyle kendimi onun önünde buldum.

Görev başarılı fakat sözler isimsiz ve kimsesizdi.

Yani omuzumda hissettiğim ıslaklığa kadar başarılıydı. Kendimi hiç düşünmeden kurşunun önüne atmıştım.O gün Emir o kişinin ben olduğumu anlamıştı o beni çok iyi tanırdı bakışımdan bile anlardı.

Beni hastaneye o götürmüştü ama dayım ve yengemden habersiz çünkü onlar da benim ajan olduğumu biliyorlardı.

Savunma bakanı Erdinç Alyaz ülkenin en başarılı ve gizli ajanının yiğeni olduğunu bilse ne yapardı bilmiyorum.

Belki de iyi karşılardı. Kimi kandırıyorum anneme olanlardan sonra bunu asla iyi karşılayacağını düşünmüyorum.

Bir beden beş kurşun ve bir daha hiç açılmayan yeşil gözler.

Benim de sonum böyle miydi? Bir söz vardır bilir misiniz? Tarih sürekli tekrar eder ya aynı kişiyle ya da farklı kişiyle ama hep tekrarı vardır...
🍷🍷🍷

Aris sen neden görmedin kızı? Kız senin için kurşunların önüne mi atlasın?

Ay atladı değil mi?

Evet Ceyranın hikayesini de parça parça öğreniyoruz.

Bizim güzel Baharımız aslında sesi susturulmuş bir sanatçı...

Ah be Baharım sen neler yaşadın 🥺

Bu arada elbisenin eteğini yırtıp silahını çıkarması çok havalı değil miydi?

Bölüm hakkındaki yorumlarınızı buraya alıyorum 👉

Bu arada sonunda Sonsuz Baharımız 50 oya ulaştı.

Aşkın kurgusuna yeni bölüm atmak için çok özel bir gün.

Az sonra sizinle yazar ve editör kuşlarımızı okuyacağız.

Bir sonraki bölümde görüşürüz canlarımm 🍷