Sonsuz Bahar

Özel Bölüm

Ben geldim canlarımm 💋

Bir güzellik bölüm istedi dayanamayıp yazdım. Burdan benden sana bir kalp gelsin 💝

Neyse dedim ki uzun zamandır özel bölüm atmıyorum şöyle geçmişe yönelik

Bende bugün size Arisle Ceyranın ilk günlerini yazdım.

Ceyranın görevi aldığı zamanı

İyi okumalar yorumlarınızı bekliyorum 💋💋

💋💋💋💋
Özel Bölüm
Beş buçuk yıl önce
Ceyrandan 🍷
Onu izliyordum. Delirmiş gibi ağlıyor ve bir şeyler mırıldanıyordu. Benim görevim karşımda üstündeki kanlı kıyafetlerle ve dağılmış yüzüyle çocuk gibi ağlayan bu adamı mı korumaktı?

Benden neden onu korumam istenmişti? Onun bu halde olmasıyla alakalı bir şey miydi?

Dün gönderilmişti bu görev dosyası, bana onu koru demişlerdi.

Arada önemli kişileri tek günlük koruma görevlerim olmuştu fakat bu dosya tamamen farklıydı.

O ölürse bende ölürdüm
Bana söylenen buydu.

Peki o neden bu köprü altında oturmuş kanlar içinde ağlıyordu?
Ya da ben neden bunu merak ediyordum? Bana neydi ki? Benim amacım onun hayatına dahil olmadan korumak değil miydi?

Başı eğik olduğundan dudaklarını okuyamıyordum. Ne mırıldanıyordu ki? Başına da darbe almış ciddi bir şeyi olmasın?

Derin bir nefes aldım. Ve yaslandığım demirlerden doğruldum.

İyiydi sanırım. Ambulans çağırıp hastaneye götürmelerini söyleyip buradan uzaklaşabilirim.

Elim telefona gitti. Numarayı tuşlayıp yeri tarif ederek bir ambulans göndermelerini istedim. En kısa sürede bir ambulansın geleceğini söyleyince teşekkür edip telefonu kapattım.

Şimdi gitmeliydim değil mi? Fakat arkamı dönemiyordum. Sert biri gibi görünmeye çalışıyordum ama bende insandım ve göründüğüm gibi biri değildim.

Dışım sertti fakat içimde hâlâ masum bir yer vardı sanırım.

Ne olduğunu nasıl olduğunu anlamadığım halde kendimi onun yanında buldum.

Şimdi duyuyordum onu.

"Kalktım baktım gecenin üçündeymişim
Ben nasıl bir adamım hiç sevilmemişim
İstanbul'dan gitmeyi hep denemişimde
Sen aklıma gelince geri gelmişim"

Ağlayarak bu şarkıyı mırıldanıyordu. Ancak sesi en çok "Ben nasıl bir adamım hiç sevilmemişim " sözünde titriyordu.

Göğsümde bir ağırlık vardı. Tam sol tarafta kalbimin üzerinde...
Varlığını unuttuğum kalbimin

Onu kim bu kadar üzmüştü?

Ayaklarım yanında adımladı. Tekrar sayıkladı.

"Ben nasıl bir adamım-"

Eğilip kulağına doğru fısıldadım.

"Sen çok naif ve çocuk ruhlu bir adamsın"

Şaşkın bir şekilde bana dönecekken konuştum.

"Bakma bana, dönme, sakın bakma. Eğer bakarsan bir daha gelemem" dedim

Derin bir iç çekti ve beni onaylayan mırıltılar çıkardı. Ve sonra sessizce tekrar hıçkırdı.