SEVDA BÜYÜSÜ

12. BÖLÜM

Merhaba 💗

İyi okumalar 💃🏻

Bismillahirrahmanirrahim 🤍

Yıldız'ı parlatmayı ve yorumları bekliyor olacaz💞

Bölümü üç günde yazmam Peki..

Ayy Nesye keyifli okumalar....

Bölüm şarkı: Gökcan Sanliman / Yaşım Tutmuyor Mutluluğa

♡...........♡............♡..........♡...........♡

~Her kayan yıldızda seni diledim.. Tıpkı her duamın sonunda seni andığım gibi.~

Zifiri karanlığın hüküm sürdüğü gecede sesler karanlığın sonsuzluğuna karışmıştı. Sessizlik iliğime kadar işlerken havanın soğuk esintisi bedenimi adeta yalayıp geçiyordu. Üşümüyordum aksine bu esinti ruhumu temizliyor ve beni rahatlatıyordu.
Rüzgarın getirdiği huzuru seviyordum.
Sonunda bu kocaman sessizliği bozan çatırtı sesleriyle yaslandığım aracın kapısından sırtımı doğrultup karşımda duran ağaçlara bakmaya başladım.

Canımın ayva çektiğini söylediğimde Kukuli birazcık azarlamış sonra da beni arabaya bindirmişti. Neymiş kendisi ne diyor ben ayva diyormuşum. Neyse işte önce nöbetçi eczaneye uğrayıp ilaçlarımı almış sonra da manav aramaya başlamıştık. Tabi ki de gecenin yarısında açık bir manav bulamamış ve eve dönüş yoluna girmiştik. Taa ki araba burada durana kadar. Şimdiyse burada Kukuli beyin tuvaletini yapmasını bekliyordum. Burası neresiydi ben de bilmiyordum. Tek bildiğim ağaçların olduğu bir orman ya da tarlanın yol kenarında durduğumdu.

Ağaçların arasından çıkan Kukuli'yleq hayallerim suya düştü. Ben kaybolur falan diye umut etmiştim oysa.

"Tüh be. Sen miydin?"

O yanıma doğru yaklaşırken birşeyler mırıldanığını anlasam da ne dediğini pek duymamıştım.

"Bu kocaman ıssız yerde kimi bekliyorsun acaba küçük Tavşan?"

"Seni görmektense ayı görmeyi tercih ederim. En azından o sinir bozucu olmuyor."

Ben daha ne olduğunu bile anlayamadan arkasına sakladığı şeyi bana fırlattı. Karanlıkta olmamıza rağmen fırlattığı şeyi tuttum. Ya bana bomba atsanız bombayı da tutardım ben. Napayım? Böyle bir huyum vardı. Küçükken atılan her şeyi tuttuğum için beni kaleci bile yapmışlardı. Tabi ki de atılan tüm şutları tutmuştum!
Tuttuğum şeye baktığımda bunun bir ayva olduğunu görünce şaşırmadım değil yani.

"Ciddi misin?"

Benden yaklaşık üç metre uzaklıktaydı ve benim aksime daha karanlık bir yerde olduğu için yüzünü tam göremiyordum. Altında olduğu ağaçlar onu ayın parlak ışığından koruyorlardı.

"Bence ciddiyim."

"Dalga geçme benimle. Neden bu saatte tarlaya girdin ki? Hemde karanlıkta. Ya birşey olsaydı sana?"

Bir kaç adım atarak ağaçların arasında çıkıp yolun kenarına yaklaştı.

"Öleceğimi dahi bilsem. O ayvayı yinede alıp getirirdim sana."

Yapma oğlum böyle şeyler. Meftun edeceksin beni kendine.

"Neden?"

"Bazı nedenler vardır. Dile gelmek için zamanı bekleyen."