17. BÖLÜM

7K 481 221
                                    

Merhaba 💗

İyi okumalar 💃🏻

Bismillahirrahmanirrahim 🤍

Yıldız'ı parlatmayı ve yorumları bekliyor olacaz💞
.
.
.
.
.
.
.

♡...........♡............♡..........♡...........♡

~Oysa her mısrayı seninle anlamlı kıldım.~


Bütün gece uyanıp durduğum için sabah uykumu tam almamış bir şekilde uyanmıştım. Uyanmak denirse tabi.
Mektup ve gül kafamı o kadar karıştırmıştı ki. Bu konuyu o kadar düşünüp durmuştum ki artık kafayı yiyecektim. Gül ve zarfı bırakan kişiler aynı kişi olabilir miydi? Ama neden ikisini aynı anda vermemişte farklı bir zaman aralığında vermişti?

Buraya geleli bir aydan fazla oluyordu ama burada çiçek almayı özellikle davette gördüğüm beyaz gülün benzerini görmeyi beklemiyordum doğrusu. Özellikle odamda  bulmayı hiç beklemiyordum.

Çiçekleri gönderen kişinin kim olduğunu bir türlü öğrenememiştim. Getiren kişiler farklı olduğu için elle tutulan bir ipucu da olmuyordu.
Gelen çiçeklerin hiçbiri canlı değildi. Burası da önemli bir detayı. O kişi her kimse benim koparılan canlı çiçekleri sevmediğimi biliyordu.

Ben de en sonunda vazgeçmiştim. Aslında vazgeçmemin sebebi bunu babama anlattığım da babamın verdiği tepkiydi. Kafamda kurduğumu söylemişti. Neyi kafamda kuruyordum sahi?

Kapım çalındığında herhangi bir tepki vermeden pencereyi izlemeye devam ettim. Çalar çalar giderdi ya da kapıyı kırardı en fazla.
Bu arada Eymen akşam gelmişti. Saat yaklaşık bir civarında arabası bahçeye giriş yapmıştı. Oysaki davet biteli baya da olmuştu.

Aklımdaki soruların hepsini kağıda yazmıştım. Böyle yapınca sanki yazılı sınav çözer gibi çözeceğimi sanmıştım.

Siyah zarfı kim gönderdi?

Zarfın içinde yazan yazı ne anlama geliyordu?

Eymen'in davette ne işi vardı?

Eymen bir haftadır neredeydi?

Dedem havuçlu tarçınlı kek yapmayı nereden öğrenmişti?

Bu soruların cevabını bir türlü bulamamıştım. Son soru üzerinde daha fazla kafa yormuştum. Çünkü dedemin yaptığı kek tam bir gizemdi. Tarifini hiçbirşekilde paylaşıyordu bizimle. Çok istiyorsanız size yaparım ama tarifini vermem demişti. İnat adam.

Aniden çıkan büyük gürültü ile çığlık atarak ayağa kalktım. Korkuya etrafa bakarken önce yerde duran kapıma ardından bana bakmakta olan dedem ve Eymen'e takıldı gözlerim.

"SİZ KAPIMI MI KIRDINIZ LAN?"

Bakışlarımı onlardan ayırıp yerde boylu boyunca uzanmış olan kapıma çevirdim. Zavallı kapım bu güne kadar çok badire atlatmışken bir maymunun darbesini kaldıramayıp hayatına veda etmişti.

"Vallaha Eymen kırdı ben sadece yap dedim."

Dedemin yaptığı itirafla kaşlarımı çattım. Sen ne anlatıyorsun gözüne seveyim be dedem.

"Ya siz manyak mısınız? Ne demek benim odamın kapısını kırmak?"

İkisi yan yana durmuş mahçupça ban bakıyordu. Ama siz çok tatlısınız ki.
Ama siz böyle yaparsanız ben size kıyarım!

SEVDA BÜYÜSÜHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin