My Cute Stupid Mate

3

3

Dave p.o.v.

Ze is het echt. Ja. Helemaal honderduizend procent zeker. Haar ogen. Haar geur. Alles. Gewoon alles. Ze was perfect. Simpel, maar uniek en prachtig. Ze is knapper dan de knapste leden van onze roedel. En ik heb er een hekel aan dat ik haar niet gelijk de mijne kan noemen. Een gloeiende hekel! En mijn wolf ook. Want hij probeert zo hard de controle over te nemen dat het bijna pijn doet. Maar als je haar ogen hebt gezien! Dan zou ook jij moeite hebben de controle te houden. Als je weerwolf was dan. Haar ogen waren lichtblauw met grijs erdoor. 'Zal ik Claire de stad anders laten zien?' de woorden waren eruit voor ik het zelf door had. Misschien omdat hij ze zei en niet ik.'Mam?' Claire kijkt haar moeder vragend aan. Ze knikt. 'Maar dan missen jullie het toetje!' roept mijn moeder teleurgesteld uit. 'We halen wel een ijsje.' zeg ik terwijl ik opsta. Claire staat ook op. 'Dag mam, pap.' zegt ze terwijl ze achter me aan loopt. Haar stem, zacht en licht. Ik maak de deur voor haar open en laat haar naar buiten. Ik stop mijn handen in mijn zakken en ga naast haar lopen. 'Dus. Hoe vind je het hier?' probeer ik het gesprek te beginnen. 'Het is prachtig hier!' roept ze uit. Ik glimlach en samen lopen we verder.

'Euurg die hakken!' roept Claire gefrustreerd uit. Ze stopt even waardoor ik ook stop, leunt op mijn schouder en trekt haar hakken uit. 'Wat ga je nou doen?' zeg ik een beetje afgeleid. Dat komt door de elektrische schokjes die door me heen gaan. De schokjes die zij niet voelt. En dat doet me pijn. Vanbinnen. Dat ik iets voel wat zij niet voelt. En mijn wolf voelt de pijn nog erger. Nog veel erger dan ik dat doe. Ik vind het bijna zielig voor hem. Maar dat hoeft niet. Hij heeft het ervoor over om de pijn te hebben. 'Ik doe mijn hakken uit zodat ik normaal verder kan lopen.' zegt ze. Haar ogen worden ineens groot. 'Wat is er?' vraag ik lachend. 'Ik heb een idee!' zegt ze terwijl ze met haar vinger rondjes in de lucht maakt. 'Wat dan?' 'Mag ik op je rug?' Ik glimlach en knik. Daarna zak ik een beetje door mijn knieën en na een tijdje voel ik dat Claire op mijn rug zit. Ze heeft haar benen gekruist rond mijn buik en haar armen over mijn schouders. Haar hakken heeft ze in een hand vast. 'Hou je goed vast!' roep ik. Daarna begin ik te lopen. We waren toch al dicht bij de ijssalon. Ik zie iedereen naar ons kijken. Dat is ook niet zo gek. Ik ben de Alpha. En ik heb een meisje op mijn rug. 'Dave. Schatje daar ben je.' Camilla komt op me af trippelen op haar hoge hakken. Het lijkt net of ze elk moment weg kan vliegen met haar nepwimpers. Maar daar is ze waarschijnlijk te zwaar voor door haar make-up. Aan de hoeveelheid kleren zal het niet liggen. Ze heeft toch bijna niks aan. 'Camilla.' grom ik bot. 'Ik heb je zo gemist.' kirt ze. 'En wat heb je op je rug?' Ze zegt het woord wat spottend. 'Iemand die beter is dan jij bent. Camilla.' hoor ik van achter me. Het is Claire. 'Pardon?' zegt Camilla met een spottend lachje. 'Ze heeft gelijk Camilla.' grinnik ik. 'Ja want ik heb altijd gelijk.' vult Claire me aan. Camilla slaakt een geïrriteerd gilletje en loopt dan boos weg. 'Dag Camilla! Ik denk dat wij echt BESTE vriendinnen worden!' roept Claire haar sarcastisch na. We schieten allebei in de lach en ik loop de ijssalon binnen. Iedereen buigt zijn of haar hoofd als we binnenkomen. 'Aardbei en Chocolade.' zeg ik tegen de man achter de balie. Hij knikt en maakt het ijsje. 'Claire. Wat wil jij?' Ik kijk om en zie dat Claire bedenkelijk kijkt en haar lippen een beetje tuit. 'Hetzelfde.' zegt ze uiteindelijk. De man maakt haar ijsje en geeft het aan haar. 'DAVEEEE!' Ik draai me om en zie Nathan staan. 'Eay man.' zeg ik. 'En wie mag dat dan wel niet zijn?' Vraagt hij als hij naar het meisje achter mij kijkt. 'Ik ben Claire.' Zegt ze vrolijk.

'Ze weet het niet. Je mag het haar niet vertellen.' Zeg ik tegen Nathan via mindlink. Als het aan hem lag vertelt hij haar nu de hele geschiedenis van onze stam.

Oke! Ik zal je niet verraden bro!' Zegt hij terug.

'Dus Claire.' begint hij, 'Jongen waarvan ik geen idee heb hoe hij heet.' antwoord Claire. 'Nathan is mijn naam. Hebben jullie de Kermis al gezien?' komt hij ter zake. 'Kermis?' vraagt Claire met, ik denk grote ogen. 'Euhm... ja. Er is een kermis. Zin om mee te gaan?' vraagt Nathan. 'Ja! Ook al heb ik geen flauw idee wat het is, het lijkt me geweldig!' roept ze vrolijk uit. 'Wacht wat? Jij weet niet wat een kermis is?' 'Nee, denk ik. Dat hebben ze niet in mijn gebied.' 'HOE KAN JIJ LEVEN ZONDER SUIKERSPINNEN?!?!' roept hij verbaast uit. 'Lets go!' roept hij daarna. Ik volg Nathan naar de binnenstad en herken de kermis gelijk. Het is geweldig! 'Hoe komen die mensen aan die enorme knuffelberen?' 'Wil je er ook eentje?' vraag ik haar grijnzend. Ze springt van mijn rug af en gaat voor me staan. Houd haar hoofd schuin en glimlacht. 'Ja, en daar ga IK voor zorgen!'

'Wedden dat ik eerder zo'n teddybeer in mijn handen heb?' daag ik haar uit, ze glimlacht uitdagend en tilt haar hoofd nep-arrogant op.

'Try me.' Ik hoor Nathan lachen als ze dat zegt. Hij geeft haar een high five en met zijn allen lopen we naar de kraam waar de reuze teddyberen liggen. Ha, heb ik even geluk dat ik goed ben in met een waterpistool in gaten schieten! Ik pak het eerste beste waterpistool aangezien ze toch allemaal hetzelfde zijn nadat ik de man heb betaald. 'Claire? Ben je er zeker van dat je dit aankunt. Ik bedoel. Ik ben een pro.'

Hoe durf je zo tegen haar te doen. Ze is je Mate verdomme. Niet een of ander dom speeltje. En daar is mijn gezellige *Kuch Kuch* Wolfsgeest weer.

'Ha! Wacht maar af!'

'Ik probeerde je alleen te waarschuwen.' mompel ik. '3 2 1 START!' roept Nathan gelijk daarna.

'Wat?' roept Claire verontwaardigd uit als ze ziet dat ik een grote, witte beer in mijn handen krijg geduwd. 'Told you hon. Ik ben pro.' Teleurgesteld legt ze haar waterpistool neer. 'Ik heb gefaald!' roept ze quasi-dramatisch uit. Zie je sukkel. Nou heb je der verdrietig gemaakt. Wauw. Mijn wolfsgeest is zo dom dat hij niet eens ziet dat ze quasi-dramatisch is! Ik bedoel, dan ben ík nog slimmer! 'Claire, lieve Claire. Neem deze beer van mij aan als vroeg huwelijksgeschenk.' zeg ik dramatisch en ik ga op een knie zitten met de beer voor me uitgestoken. Een lieve glimlach siert haar gezicht. Mijn wolf gaat van binnen echt helemaal kapot van vreugde en begint te vechten om eruit te komen. Yupp, dit word een moeilijke opdracht...

Claire pov.

'Maar natuurlijk neem ik je huwelijksgeschenk aan.' roep ik vrolijk uit waarna ik de beer van hem overneem. Zijn ogen krijgen weer die vreemde, donkerdere kleur. 'Bro. Chill.' hoor ik Nathan zeggen. Hij lijkt te begrijpen wat er gebeurd. Vreemd... Als lief gebaar leg ik mijn hand op zijn schouder maar het lijkt het erger te maken dus haal ik het er snel weer af. 'Nathan breng haar naar het hotel.' Zijn stem lijkt anders. 'Maar Dave-' begint Nathan. 'Nu.' beveelt hij hem, zijn toon klinkt anders. 'Ja Dave.' Nathan buigt zijn hoofd en loopt naar me toe. 'We moeten nu weg.' zegt hij dringend. Ik knik en loop verder, ook al barst mijn hoofd van de vragen. Nog een keer kijk ik achterom. Dave is weg.

Die avond lig ik in mijn hotelkamer. De beer omhelzend. Ik krijg de slaap maar niet te pakken. Dus blijf ik maar een beetje woelen. Deze dag is zo vreemd. En om eerlijk te zijn. Denk ik dat ik Dave leuk begin te vinden. Hoe hij lacht. Zijn grapjes. Zijn ogen. Alles. En met die gedachten val ik met mijn beer in mijn handen in slaap.

De volgende morgen:

'Lieverd! Wakker worden. We gaan naar het strand.' hoor ik vanuit de gang. Ik mompel iets dat lijkt op ik kom zo- en wrijf slaperig in mijn ogen. De eerste zonnestralen komen al door het raam heen. Het is warm. En dat betekend dat ik blij ben. Dus spring ik snel op, neem ik een douche, trek ik mijn bikini aan. Hij is Strapless, wit met zwarte streepjes en er zit een rood strikje op. Daaroverheen trek ik een shortje en een doorzichtig wit blouseje aan. Mijn haren doe ik in een hoge knot. Ik schiet in mijn slippers, gris een tas met handoek, zonnebrand en zonnebril mee en ren de gang op. 'EN.' hijg ik. 'Nieuw record.' zegt mijn moeder. Ik glimlach en met zijn allen rijden we naar het strand. Op naar een superdag!