My Cute Stupid Mate

15

Claire

Het gevoel is geweldig. Ik ren samen met Dave door het bos heen, de bomen ontwijkend. De rest is achter ons. Ik had niet verwacht dat dit ooit zou gebeuren. Ik, een weerwolf! Ja oké. En Dave, en Jayh, en Jamia, en Collin, en Cody. Ik had gewoon van niemand verwacht dat ze een weerwolf waren. Het leken gewoon mensen met een paar rare gewoontes. Al verklaart het wel een hele hoop. Waarom iedereen altijd weg moest, waarom Dave en ik zo snel van elkaar zijn gaan houden en waarom mijn ouders steeds dingen voor me verzwegen. Maar het was het waard. Alles is nu eindelijk duidelijk. Geen geheimen meer, dat had Dave beloofd. Nu kunnen we écht samen zijn, niemand kan ons meer scheiden! We zijn nu ongeveer op de snelheid 70 kilometer per uur, en het voelt net zo goed als vliegen. Ook al weet ik niet hoe dat voelt...

Rogues. waarschuwt Dave ons via de mindlink. Ik snuif de lucht op maar ruik geen verschil, normaal ruik je het wel als er andere wolven in de buurt zijn. Ze hebben allemaal een andere geur. Het ruikt een klein beetje anders, maar het is niet verschrikkelijk anders zoals bij June of Jamia ofzo. Nieuwsgierige, redelijk jonge ogen kijken me aan.

'Claire?' vraagt een vrolijke meidenstem via mindlink.
'Demi?' vroeg ik verbaast. Langzaam kwam een donkerbruine wolf tevoorschijn.

Het was Demi! Mijn jeugdvriendin. Ik had tig keer met haar verstoppertje gespeeld in deze bossen.
'Wat doe je met een Alpha, Claire? En ook zo een machtige!'

'Ik ben haar Mate, en Claire we moeten weg.' Zegt Dave duidelijk niet op zijn gemak.

'Oké, maar dan nemen we Demi mee.'
'NEE! We gaan echt geen Rogue mee nemen!' Zegt hij op zijn Alpha toon via mindlink.
'Oké, ik ga nog even gedag zeggen tegen Zwarthaar! Kom je ook een kopje thee drinken?' Vraag ik uiterst serieus waardoor Dave bleek word.
'Het is al goed! Het is al goed! We nemen haar mee!' Zegt hij nog in shock.

'Jongens? Gaan we nog of wat?' Komt Cody tussen beide.
'Ja, we hebben een persoon extra nu, gaat dat lukken?' Zeg ik met een overwinningsgrijns. Ja, meisje kunnen ook grijnzen.

'Jazeker. Kom, we gaan!'

En we teleporteren terug naar huis.

~~~

Ik loop samen met Dave de stad in.

'Dave! Is het gerucht waar. Wordt Camilla de nieuwe Luna. Is zij je Mate?' hoor ik Nathan ratellen.

'Nee. Daar is helemaal niks van waar. Claire hier is My Cute Little Luna, dus kijk haar niet aan.' gromt Dave boos. Hij slaat zijn arm om me heen.

Ergens vind ik het wel schattig dat hij zo bezitterig doet.

'Dave, Schatje. Heb je het al gehoord. Ik heb iedereen het goede nieuws verteld.' kirt Camilla ineens. Ze komt heupwiegend op ons aflopen, duwt mij ruw aan de kant waardoor ik begin te grommen en omhelst Dave dan zo dat het lijkt alsof hij stikt.

Een onbekend gevoel van woede borrelt in me op en voor ik het weet heb ik Camilla van Dave afgehaald, haar bij haar keel gegrepen en tegen een muur aan gedrukt.

'Je blijft met je poten van hem af.' grom ik naar haar. Met bange ogen knikt ze.

'Lieverd. Laat haar maar los.' hoor ik Dave fluisteren. Hij legt zijn hand op mijn arm en op de een of andere manier kalmeert me dat zo dat ik Camilla op de grond laat vallen. Op de plek waar ik Camilla tegen de muur gedrukt had staat een afdruk. Ik schenk geen aandacht meer aan Camilla en draai me om naar Dave. Hij geeft me een snelle kus en kijkt me dan met een glimlach aan.

'Ik heb een verassing voor je babe.' zegt hij waarna hij me meetrekt.

'Ik zei kijk haar niet aan.' gromt hij weer naar Nathan die mij met grote ogen aankijkt. Ik glimlach kleintjes naar hem waarna ik Dave weer volg.

'Waar gaan we heen?' vraag ik Dave nieuwsgierig.

'Geduld schat. Geduld.' zegt hij waarna we steeds verder van de binnenstad raken. Uiteindelijk slaat Dave zijn handen voor mijn ogen en lopen we nog een klein stukje verder.

'Mag ik weer kijken?' vraag ik liefjes. Ik hoor Dave lachen. Een fijn geluid. Dan haalt hij zijn handen van mijn ogen af. Eerst verblind het licht me een beetje, maar als ik dan eindelijk kan zien valt mijn mond open.

Er staat een huis voor mijn neus met een Porshe en een Jeep voor de deur. Het huis is in een woord prachtig. Het is zwart met iets van vier verdiepingen. Alle ramen en deuren zijn wit en op de vierde verdieping, boven de voordeur zit een groot balkon met allerlei bloemen.

'Wat is dit?' vraag ik verbaast.

'Ons huis.' antwoord Dave terwijl hij een sleutel uit zijn zak haalt.

'Aan jou de eer.' zegt hij terwijl hij me de sleutel overhandigd. Ik loop over het grindpad dat naar de voordeur leid en stop de sleutel in het slot. De deur vliegt zonder enig protest open. De hal is groot en wit en er staan echt heel veel schoenen in een soort grote schoenenkast. Van louboutins tot dr. Martens. En voor Dave natuurlijk ook heel veel schoenen. In de hal zit een deur die, hoogstwaarschijnlijk, naar het toilet leid, er is een grote kapstok en er hangt een grote spiegel. Daarnaast is er een grote, witte trap naar boven. Dave opent een deur en laat me naar binnen. Ik kijk rond met grote ogen. Het is de woonkamer. Een grote, grijze bank met witte en zwarte kussens, een paar prachtige stoelen en poefjes, een flatscreen tv en een open haard. Op de grond ligt een fluffy kleed en er staat een kleine salontafel.

Ik loop een soort open deur door en kom uit in een keukeneiland. Het is geweldig mooi. Ik heb altijd al van koken gehouden. Het keukeneiland is helemaal zwart met wit, zoals bijna alles in het huis. In de kamer daarnaast staat een grote eettafel waar wel 20 tot 30 mensen aan zouden passen. Nu ik door het grote raam kijk zie ik hoe groot onze tuin is. Compleet met zwembad en bomen.

'Vind je het mooi?' vraagt Dave terwijl hij zijn armen van achteren om mijn middel heen slaat.

'Ik vind het prachtig.' fluister ik. Dave pakt mijn hand en trekt me zachtjes mee.

'Kom. Dan laat ik je de boven verdieping zien.' fluistert hij. Ik lach en ga hem achterna de trap op. Als we de enige deur op de verdieping open doen komt er een soort reuze badkamer tevoorschijn. Er is een groot ligbad waar wel 4 mensen in zouden kunnen, een geweldig grote inloopdouche met lichtjes en een grote kast met handdoeken en doucheschuim enzo.

We gaan weer een paar verdiepingen omhoog.

De derde verdieping is een verdieping met lege kamers. Daar kunnen we dus nog wat mee doen.

De vierde verdieping heeft drie deuren. Ik open de eerste deur en kom in een kinderkamer terecht.

De kamer is wit met een licht blauw accent. Het wiegje is wit met blauwe kussentjes erin en er staat een kast en een commode.

Ik kijk Dave aan.

Hij lacht.

'Mijn moeders werk. Ze is er zeker van dat haar eerste kleinkind een jongetje word.' zegt hij terwijl zijn wangen licht verkleuren. Ik glimlach.

'Wat zou dan zijn naam worden?' vraag ik lachend.

'Ik zou Caine mooi vinden.' zegt Dave. Ik knik als teken dat ik het ook een mooie naam vind.

'Nou dat is dan afgesproken. Als onze eerste pup een jongen word, heet hij Caine.' zegt Dave vrolijk. We lopen de kamer weer uit. Als we de tweede deur openen zie ik dat het onze slaapkamer is.

En hij is prachtig.

Een groot zwart hemelbed met witte kussens en een grote kroonluchter. Er staat ook een tv. Er is een deur naar buiten. Het balkon.

'Vanavond maken we bekend dat jij onze Luna word. Kom mee. Dan gaan we kleding uitzoeken.' zegt Dave waarna hij me meetrekt naar de laatste deur.

Een reuze inloopkast.