ညီညီမောင်ပို့လိုက်သည့်videoကိုပင်မျက်စိမကွာနိုင်အောင်ကြည့်နေမိခဲ့သည်။ပါးပြင်ပေါ်တွင်တော့မျက်ရည်ကြည်များကစီးကျလို့နေသည်။မာန်ကတော့videoကိုခနမျှသာကြည့်ပြီးညီထွဋ်တို့ဆီကိုလှမ်းအကြောင်းကြားလိုက်သည်။သူတို့ကလည်းချက်ချင်းပင်ပြင်ဆင်ပြီးနေရာကိုအတိအကျစုံစမ်းပြီးသွားကြလေသည်။
အခန်းတံခါးကိုပိတ်ထားသည်ကိုချမ်းနှင့်ကြီးမေကအခန်းသော့အပိုကိုတောင်းပြီးရုတ်တရက်ကိုဖွင့်လာလေသည်။အခန်းတံခါးပွင့်သည်နှင့်သတိုးဆီအပြေးလာကြသည်။သတိုးကတော့သူ့အာရုံကအဲ့videoကိုပဲကြည့်နေသည်ကြောင့်ဘာကိုမှမမြင်တော့ချေ။
"အဖေ!!ဟင်!"
သူ့အဖေနားသွားတော့သူကြည့်နေသည့်videoကိုမြင်သည်နှင့်ကြောင်အသွားလေသည်။ကြီးမေကလည်းချမ်းအခြေနေကြောင့်အနားကပ်ပြီးသွားကြည့်တော့သူပါရှော့ရသွားလေသည်။
"ကျစ်!ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ အစ်မချမ်း!!"
"အဖေ!ဒါ..ဒါကဘာလဲ!!အ..အမေက!!"
"ချမ်း!အ..အဖေဘယ်လိုလုပ်ရတော့မလဲ!အဖေ..!ထား...ထားကိုဘယ်လိုကယ်ရတော့မှာလဲ!!"
ကုတင်ပေါ်ကထတောင်မထိုင်နိုင်ပေမယ့် လှဲလျက်သားပင်သာကြည့်ပြီး သူ့နဖူးကလက်ဖြင့်အုပ်ပြီးမျက်ရည်များကိုဖြစ်သလိုသုတ်နေသည်။
"သားဉီထွဋ်တို့ကိုသွားခိုင်းလိုက်ပြီး!"
မာန့်စကားကြောင့်သတိုးမှာရှော့ရသွားသည့်ပုံပင်။မာန်ကသူ့ညာဘက်မှာနေနေသည်ကြောင့်မာန်ဆီကိုကြည့်၍တုန်ယင်နေသည့်အသံများဖြင့်ပြောနေသည်။
"မာန်!ဘာ...ဘာလို့သွားခိုင်းလိုက်တာလဲ!သူတို့သာသိသွားရင်ထား...ထားကိုချက်ချင်းသတ်မှာ!ဟင့်အင်းအဲ့လိုအဖြစ်မခံဘူး ငါကိုယ်တိုင်သွားမယ်!!"
ပြောနေရင်းကုတင်ပေါ်ကအတင်းထထိုင်မယ်လုပ်ပေမယ့်ဒဏ်အရှိန်ကြောင့်ထလို့ကိုမရဖြစ်နေပါသည်။ချမ်းနဲ့ကြီးမေကလည်းအတင်းတားလေသည်။
"အဖေ!တော်ပါတော့!ဘယ်လိုသွားမှာလဲ!"
"ဆရာ!ဒဏ်ရာတွေပိုဆိုးသွားလိမ့်မယ်!"
YOU ARE READING
ရန်ညိုးနဲ့အချစ်
Actionဤficသည်ရိုင်းစိုင်းသည့်စကားလုံးများပါနိုင် သည့်အတွက်ကြောင့်မနှစ်သက်ပါက အစတည်းကမဖတ်ဖို့ပြောချင်ပါတယ်ရှင့်..!! ဤဇာတ်လမ်းသည်စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်သာဖြစ်သည့်အတွက်အပြင်လောကနှင့်ကွာခြားမှု့လေးတွေတော့ရှိနိုင်ပါသည်။
