နှင်းတောင်မှာတော့နှင်းတွေတဖွဲဖွဲနှင့်အလွန်အေးစက်လှ၏။ရန်ကုန်မြို့ရဲ့အပူကိုသာခံစားလာတဲ့သူတွေမျှတော့အတော်လေးကိုအေးစက်လှ၏။တောင်ကိုတော့သိပ်မြင့်တဲ့နေရာကိုတော့မသွားပဲနဲ့နည်းနည်းမြင့်သည့်နေရာကိုသာတက်ခဲ့ကြ၏။
ကိုယ်ဝန်သည်သည်ပါတာကြောင့်ရောလူကြီးတွေပါ ပါတာကြောင့်အပေါ်ထိမတက်ခဲ့ကြတာဖြစ်သည်။
"အဖေလုပ်ပါ၊နော်...နော်လို့တစ်ခါပါပဲနော်..."
"မရဘူး!ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့မရဘူးဆိုမရဘူးပဲ!!"
ဒီအခြေနေကတော့ ချမ်းကနွေကစားနေသလိုပြေးလွှားချင်တာပင်။လူကတော့မိခင် ဖြစ်တော့မယ်ဆိုပေမဲ့ကလေးကတော့လုပ်ချင်သေး၏။
"ဘိုးဘိုး၊သမီး..."
"မရဘူး!ချမ်းမြေ့ဉီး!ကလေးလည်းမဟုတ်ငြိမ်ငြိမ်ထိုင်နေ!"
"ဟွန့်!ဘာမှန်းမသိဘူး!အဲ့ဆိုလည်းပြန်ပြီး!ဟွန့်!"
"ဒီကလေးတော့!နေအုန်းချမ်း!ပြုတ်ကျမယ်ချမ်း!"
အတင်းကိုမြန်မြန်လျှောက်နေသည့်သမီးဖြစ်သူကိုသူကပဲစိတ်မချတော့တဲ့အဆုံးလိုက်ထိန်းပြီး၊ချော့ရအုန်းမည်။သူမှာလည်းကလေးတွေအသက်ကြီးသွားလို့အေးဆေးများနေရမလားလို့ သူကလေးတွေကငယ်ငယ်တုန်းကထက်တောင်ပို၍ကလေးဆန်နေကြသေးသည်။
"ငါ့နှယ့်နော်!ငါ့နှယ့်!အဲ့တာများငါ့ကိုမြန်မာပြည်မှာလာနေခိုင်းသေးနေတယ်ဟေ့!"
ဉီးမာန်မျိုးမင်းလည်းတဲတစ်ခုတွင်ထိုင်ရင်း၊ကော်ဖီသောက်နေရင်းပင် ဟန်ပါပါတစ်ချက်အော်ဟစ်လိုက်လေ၏။
နွေကတော့သူသဘောကျသည့်နှင်းများကြားတွင်ဝက်ဝံပေါက်လေးလိုတောင်ပြေးလွှားနေလိုက်တာများတော်တော်လေးပျော်နေသည်ဆိုတာတွေ့မြင်နိုင်သည်။မာန်လည်းသူ့ကလေးပျော်နေတာကိုကြည့်ပြီးစိတ်ထဲမှာတော်တော်လေးပီတိတွေဖြစ်နေလောက်မည်။
"နွေ၊သိပ်ပြီးမပြေးနဲ့နော်ခနနေတော်ပြီးအေးတယ်၊ကိုပြောတာကြားလား"
"ဟုတ် ကိုကို"
မာန့်ဘက်တောင်လှည့်မကြည့်ပဲနှင်းတွေနဲ့ဆက်ဆော့နေပါသေး၏။မာန်လည်းနွေအေးမှာဆိုးလို့အနွေးထည်တစ်ထည်ကိုယူဖို့တဲကိုခနပြန်ဖို့နွေ့ကိုပြောခဲ့လိုက်ပါ၏။
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ရန်ညိုးနဲ့အချစ်
Aksiyonဤficသည်ရိုင်းစိုင်းသည့်စကားလုံးများပါနိုင် သည့်အတွက်ကြောင့်မနှစ်သက်ပါက အစတည်းကမဖတ်ဖို့ပြောချင်ပါတယ်ရှင့်..!! ဤဇာတ်လမ်းသည်စိတ်ကူးယဉ်သက်သက်သာဖြစ်သည့်အတွက်အပြင်လောကနှင့်ကွာခြားမှု့လေးတွေတော့ရှိနိုင်ပါသည်။
