my sister's psychiatrist: vkook

3️⃣1️⃣

İyi okumalar, oy ve yorumları bekliyorum asklarim💜

Jungkook ile birkaç saniye bakıştıktan sonra hızlıca kapıyı açarak ayrıldı yanımdan. Belki biraz üzmüş olabilirdi ama ne bekliyordum ki? Fazla umutlanmamam gerekiyordu. Pişman olmuştum çünkü benden uzaklaşmıştı ama sanırım gerçekçi olmalıydım...

Elimi yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra bende çıktım. Kardeşlerimin yanına geldiğimde onun olduğu masaya da baktım ama gitmişlerdi. Kapıya baktım ve ikisinin arabaya bindiğini gördüm. Son kez birbirimize baktık ve arabayı çalıştırarak uzaklaştı.

"Tae, neler oluyor?" diyerek yanıma geldi Jisoo endişeli bir ses tonuyla.

"Önemli değil, boş ver?"dedim zorlukla gülümserken. Ve ikimiz de oturup yemeklerimizi söyledik.

"Sizin neyiniz var?" dedi abim sorgulayan gözlerle.

"Taehyung aşk acısı çekiyor"dedi Jisoo bir anda sesini yükselterek. Yargılayıcı bakışlarla diktim gözlerimi.

"Jisoo"dedim öfkeyle.

"Ne ya daha fazla saklayamazdık."dedi masum bakış atarak. Kendini haklı çıkarmaya çalışıyordu. Haklıydı ama abimin Jungkook konusunda ne tepki vereceğini bilmediğim için korkuyordum söylemeye.

"Kimmiş bakalım tae'mi depresyona sokan kişi?"dedi Namjoon abim omzuma vurarak. İkimize baktı ikimizde birbirimize baktık.

"Onu söylemesek"dedim yapmacık gülümseme ile.

"O zaman yaşı kaç?" dedi yemeğinden lokma alırken.

"Yaşıt sayılırız"

"Peki mesleği ne?"

"Psikiyatrist değil"dedik aynı anda Jisoo ile. Bu kadar büyük bir mallık olamazdı cidden. İkimizde birbirimize şaşkınlıkla bakmıştım.

"Psikiyatrist değilse geriye bir sürü seçenek kalıyor bari şıkları söyleyin"dedi abim gülerken. O sırada gergin olan ben meyve suyunu tek yudumda içmiştim.

"Sonra konuşsak olur mu abic-"

"Jungkook."dedim jisoo'nun sözünü keserek. Üzgün bir ses tonuyla konuştum.

"Üzgünüm böyle ol-"

"Neden üzgünsün?" Dedi abim sakin ses tonuyla.

"Çünkü onunla konuşma amacım sadece jisoo'nun durumunu sormaktı ve hislerime engel olama-"

"Saçmalama saatin gelmiş sanırım. Aşık olduğun için üzgün olmana gerek yok çünkü yanlış bir şey göremiyorum. Sakın kendini kötü hissetme."

"Teşekkür ederim"dedim ve göz yaşlarımı tutamadım.

"Aw" diyerek yanıma geldi ve sarıldı bana sıkıca. Onun her konuda bana destek olması çok mutlu ediyordu. Şimdiye kadar göremediğim için üzgün hissettim.

###

Abim arabayı sürmeye çalışırken hayattan soyutlanmış olarak müzik dinliyordum. Kulaklığımın şarjı bitince kapatmak zorunda kaldım. O sırada abim polis ile konuşuyordu.

"Kusura bakmayın kaza olduğu için yolu kapatmak zorunda kaldık. Şimdi ambulans geldi birazdan açılır yollar."

"Tamam teşekkür ederim kaza nasıl olmuş? Umarım ciddi bir şey yoktur."

Tuhaf bir merak sarmıştı beni ve nedense tanımadığım biri için kalbim ağrımış kötü hissetmiştim. Hiçbir şey söylemeden arabadan indim ve kalabalığa doğru yürümeye başladım.