თვალები ყველაფერს ამბობენ!❣️

13 ნაწილი

*თეკლას ხედვა*
ყველაფერი ვუამბეთ კახას ისიც გაოცებული გვისმენდა და ბოლოს თქვა
კახა:ჩემიკაი ჩემშია პრობლემმა ნაღდად
გიორგი:თარსო
უთხრა და ლუყაზე მაკოცა
კახა:ახლა აქ არ ვყოფილიყავი სხვაგან აკოცებდი
ეშმაკურად ჩაიღიმა კახამ
გიორგი:საყვარელო ხოარ გშია
მითხრა და ჩამიხუტა
კახა:მე წავალ რა ასეთ სისაყვარლეს ვერ ვუძლებ
თეკლა:არაა არა მე უნდა წავვიდე გვიანია
გიორგი:აუუუ დარჩი
თეკლა:გიორგი!
კახა:ფრთხილად რამე არ მოგხვდეს გიო
თეკლა:მოვდივარ
გიოს მოწყვეტით ვაკოცე ჩანთა ავიღე და კარიდან გავედი ფეხით გადავწყვიტე წასვლა რადგან ტაქსი ვერ შევნიშნე უცებ კი უკნიდან ხელის შეხება და ჩემი შეშინება ერთი იყო
გიორგი:დამშვიდდი მე ვარ
მითხრა ხელი მომხვია და მიმიხუტა
თეკლა:რატო წამომყევი
გიორგი:გვიანია და ვნერვიულობ მიგაცილებ სახლამდე
სახლამდე მივედით
გიორგი:შედი
თეკლა:შემოდი ცოტა ხანს
გიორგი:კარგი
სახლში შევედით ოტახში ავედით თმა გავიშალე და გიოს მივუბრუნდი
გიორგი:გაშლილი თმა ძალიან გიხდება
თეკლა:ოხო მადლობა
გიორგი:და კიდევ თუ გინდა რომ შენი ნახვის შემდეგ ცოცხალი ვიყო ასეთი კაბები აღარ ჩაიცვა ხოლმე თორე სერიოზულად ცუდად ვხდები
გამეღიმა მის სიტყვებზე ახლოს მივედი და გამომწვევად მოვუსვვი სახეზე ხელი
თეკლა:ანუ ასე გიწვევ?
გიორგი:თე...თეკლა თავს ვერ გავაკონტროლებ
თეკლა:ვიცი
გავუღიმე და მის ტუჩებს შევეხე ღრმად ვაკოცე და ისევ გავიღიმე
გიორგი:წავალ სანამ მთლად გამაგიჟებ
თქვა და გაიცინა
თეკლა:ხვალამდე
სახლიდან გავიდა მე კი პიჟამა ჩავიცვი და საწოლში ჩავწექი
ასე ჩამეძინა ნელ ნელა

*დილით*
*გიორგის ხედვა*
ერთი ძალიან კარგი იდეა მქონდა დილით ადრე ავდექი და გადავწყვიტე რომ მე და თეკლა სადმე წავიდეთ საჭირო ნივთები ავიღე საკვებიც მოვიმარაგე და წყალიც ყველაფერი მანქანში ჩავდე და თეკლას სახლთან გავიარე და დავაკაკუნე მალევე გამიღო კარი თეკლამ რომელსაც თმა დაუდევრად ქონდა აწეული ფანქრით ცხვირზე საღებავი ესვა ჯინსის კომბინიზონი ეცვა და თეთრი ზედა რომლებიც საღებავით იყო დასვრილი თეკლა კი მიღიმოდა
თეკლა:შემო
ბავშვური ხმით მითხრა ახლა მართლა ბავშვს გავდა პატარა ციცქნა ბავშვს
გიორგი:რა საყვარელი ხარ
ვუთხარი და ლუყაზე ვუჩქმიტე
თეკლა:ვხატავდი მოდი ნახე
ოთახში შევედი და რას ვხედავ
გიორგი:მოიცა ეს მე ვარ?
თეკლამ თავი დამიქნია
თეკლა:კი შენ ხარ მაგრამ შენ უფრო კარგი ხარ მე არ მეხერხება ხატვა
გიორგი:მეხუმრები? ასე როგორ მიმამსგავსე ყოჩაღ ჩემო მხატვარო
თეკლა:მოიცა მოგეწონა?
გიორგი:ძალიან
თეკლა:და შენ ასე ადრე აქ რამ მოგიყვანა
გიორგი:შენმა სიყვარულმა
ვუთხარი მასთან ახლოს მივედი და ხელები მოვხვიე
თეკლა:გადსვრი
გიორგი:თეკლა შენთვის სურპრიზი მაქვს ამიტომ გამოიცვალე არადა ძალიან საყვარელი ხარ ასე
გამიღიმა და მანიშნა ოთახში შევალო მანამდე მე სხვა ნახატებსაც ვათვალიერებდი და შემდეგ ჩემსას რომელიც ძალიან მგავდა თეკლას ოთახისკენ წავედი და სულ დამავიწყდა რომ იცვლიდა ოთახში შევყლატუნდი მას არც შევუმჩნევივარ კართან გავშეშდი აქედან გარდერობის სარკე მოჩანდა მის წინ თეკლა იდგა სპორტული შარვალი და ტოპი ბიუსჰალტერი ეცვა ცოტა ხანს ჩუმად ვაკვირდებოდი მის ბავშვურ ქცევებს თმებს ხან აიწევდა ხან გაიშლიდა ბოლოს კი ჩუმად მივეპარე
გიორგი:რას აკეთებ
თეკლა:გადი მალე
ხელი მკერდზე აიფარა
გიორგი:დამშვიდდი თეკლა გაცვია
უცებ ამოისუნქნა და საყვედურის მზერით შემომხედა
გიორგი:ეგრე ნუ მიყურებ გაემზადე?
თეკლა:კი მაგრამ სად მივდივართ
გიორგი:რამოდენიმე დღის სამყოფი ტანსაცმელი და ნივთები წამოიღე .
თეკლას ცოტა გაუკვირდა მაგრამ შემდეგ დამემორჩილა და ნახევარ საათში უკვე მანქანაში ვისხედით
თეკლა:სად მიგყავარ
ბავშვურად ცქმუტავდა
გიორგი:ერთ ძალიან კარგ ადგილას
გავუღიმე და მანქანა დავძარი დიდ ხნიანი მგზავრობის შემდეგ თეკლამ წუწუნი დაიწყო
თეკლა:მალე მივალთ? გიოოოო მალე მინდა მისვლა
გიორგი:თეკლა მოითმინე
თეკლა:ვერ ვითმენ
გიორგი:მალე მივალთ
თეკლა:უკვე ბათუმს გავცდით მგონი
გიორგი:ხო ტყაში ვართ
თეკლა:ერთხხელაც იქნება შენი წყალობით მგელი შემჭამს
გიორგი:აი მოვედით
თეკლა:მეღადავები?
გაოცებულმა შემომხედა
გიორგი:რა იყო კარგები წამოვიღე
თეკლა:შენნაირი ექსტრავაგანტული ადამიანი არ შემხვედრია
გიორგი:არც შეგხვდება
მაქნანიდან ორივე გადმოვედით მე კარვები ავიღე თეკლას ხელი მოვკიდე და ტყეში არც ისე ღრმად მაგრამ ისე შევედით რომ მანქანიდან დიდი დაშორება არ იყო
თეკლა:გამოცდილება არ მაქვს კარვის გაშლაში
თქვა სიცილით და თმა დაუდევრად აიკეცა
გიორგი:არც მე ვიცი ერთად ვისწავლით
ვთქვი სიცილით მეც
თეკლა:გამაგიჟებ
გიორგი:მე უკვე გამაგიჟე
კარვის გაშლა დავიწყეთ ხან წავიქეცით რადგან ფეხი წამოვკარით ჯოხებს ხანაც კარავი დაგვეშალა ბოლოს როგორც იქნა გავაკეთეთ
თეკლა:ლამაზი კარავია
გიორგი:ხოო ახლა წამო რაღაცეები ავიღოთ მანქანიდან და შევიტანოთ
თეკლა:კარგი
მანქანიდან სასუსნავები და საჭირო ნივთები წამოვიღეთ მერე კი კომპიუტერი ავიღე
თეკლა:და კომპიუტერი რატომ წამოიღე ვერ დატენი
გიორგი:მაქვს დასატენი მოწყობილობა ნუ გეშინია ფილმს ვუყუროთ
თეკლა:ახლა რამე საშიში ჩართე რააა
გიორგი:არ შეგეშინდება?
თეკლა:არა
ჩავრთე ფილმი კარავში შევედით წინ კომპიუტერი დავიდეთ და მოვკალათდით პლედიც დავიფარეთ ფილმის ყურებიდან ხუთ წუთში თეკლა მომეხუტა და თავი დამადო
გიორგი:გეშინია?
თეკლა:არათქო
თქვა და ყურება განაგრძო მაგრამ თვალებზე იფარებდა ხელს პატარა ბავშვია რა
გიორგი:არ გვინდა საყვარელო გამოვრთავ
თეკლა:მინდა!
ჯიუტი
ასე თვალების ხუჭვაში ჩამოეძინა ეტყობა მგზავრობამ დაღალა ხელები შემოხვეული ქონდა და თავი ჩემს გულმკერდზე ედო
გიორგი:რა ლამაზიხარ
ჩუმად ვთქვი თავზე ვაკოცე მერე ფრთხილად განვთავისუფლდი მისი ხელებისგან და გარეთ გამოვედი როცა ტელეფონმა დარეკა
კახა:სად გაქრით არცერთი იღებთ ტელეფონს
გიორგი:ნუ ყვირი თეკლას სძინავს არ მესმოდა ხმა
ვთქვი ჩურჩულით
კახა:სად ხართ
გიორგი:ტყეში
კახა:შენ გადამრევ ტყეში რა გინდათ
გიორგი:ვისვენებთ
კახა:რამ დაგღალათ
გიორგი:შენ დამღალე წავედი რა
კახა:არაფერი იმაიმუნოთ ცხოველები არ დააფრთხოთ
თქვა სიცილით და გავთიშე
სანამ თეკლას ეძინა საქმე ვერ გამოვნახე თეკლას ვაკვირდებოდი და ვფიქრობდი ასეთი დიდი საჩუქარი ნეტა რატომ მომანიჭა უფალმა ხელი ფრთხილად დავუსვი თმაზე და შეიშმუშნა თვალები გაახილა
თეკლა:დამძიმებია...
თქვა და დაამთქნარა
გიორგი:ანგელოზს გავხარ უფროსწორედ ხარ
თეკლა:არადა რას ვგავარ
გიორგი:ეგ აღარ თქვა
თეკლა:მოდი გავისეირნოთ
გიორგი:კარგი იდეაა
კარვიდან გამოვედით და სეირნობა დავიწყეთ მალევე მივხვდი რომ ცოტა არ იყოს შორს მივდიოდით
მაგრამ მომენტის გაფუჭება არ მჩვევია ამიტომ დავიკიდე და ლაპარაკი დავიწყე
გიორგი:ისე არ გიფიქრია მე და შენ იმ საღამოს ერთმანეთს რომ არ შევხვედროდით რა მოხდებოდა
თეკლა:ალბად უფრო მშვიდი ცხოვრება მექნებოდა-თქვა სიცილით-კაი ვხუმრობ თუ მაშინ არ შევხვდებოდით მაიმც შევხვდებოდით თუნდაც სხვა დროს სხვაგან რადგან ერთმანეთის ბედისწერები ვართ
კიდევ ბევრი ვილაპარაკეთ და ნელ ნელა უკვე მოსაღამოვდა
თეკლა:წამო დავბრუნდეთ
უკვე დიდი ხანია ამას მიმეორეებდა მაგრამ მე ვუარობდი რადგან გზა არ ვიცოდი
გიორგი:ისა თეკლა გზა არ მახსოვს
თეკლა:რააააა?
გიორგი:კაი ვიპოვით არ ინერვიულო ჯიპიესით მივაგნებთ
ტელეფონი ამოვიღე
გიორგი:არ იჭერს
თეკლა:ჩემი ვნახოთ
თეკლა:დამჯდარია
გიორგი:ამმმ....
თეკლა:ახლა რა უნდა ვქნათ? ბნელდება თან მგონი წვიმაც დაიწყება
გიორგი:არ დაიწყება რაის წვიმა
ვთქვი თუარა წვიმამ დასცხო
თეკლა:რაო რას ამბობდი?
გიორგი:ვაიმე არ შეგცივდეს
ჩემი მოსაცმელი გავიხადე და მას მივეცი
თეკლა:შენ მოკლემკლავიანი გაცვია გაცივდები
გიორგი:მთავარია შენ არ გაცივდე
თეკლა:რაღა ორივემ თხლად ჩავიცვით თან ახლა მარტივად დავისვრებით ორივეს თეთრი გვაცვია ჯანდაბა
გიორგი:აქეთ წავიდეთ
ვანიშნე უკანა გზაზე ჩქარა გავიქეცით სიმართლე ვთქვა ყველაზე კარგი ღამე იყო წვიმაში ჩემს საყვარელ ადამიანთან ერთად სირბილი თან ღამე მეტი რა უნდა მენატრა ორივეს გვეცინებოდა სირბილის დროს სულ დავსველდით
თეკლა:ისა გიორგი რამდენი ხანია რაც ვარჯიშობ?
დაბნეულად მკითხა თეკლამ და ტანზე შემომხედა
გიორგი:ჰა?
თეკლა:შენს ზედას დახედე
ჩემი ზედა ტანზე მომკვრუა და რახან თეთრი იყო ყვალეფერი ჩანდა
გიორგი:შენც თეთრი გაცვია
თეკლამ ჩემი მოსაცმელი მთლიანად მოითარა რომ არაფერი გამოსჩენოდა
თეკლა:სულ დავსველდით
გაიცინა
გიორგი:რატომ გვეცინება
თეკლა:არ ვიცი
ორივეს გვეცინებოდა ისევ სირბილით განვაგრძეთ გზა დავიღალეთ და გავჩერდით თეკლას მივუბრუნდი ისეთი ლამაზი იყო ისეთი ბუნებრივი მასთან უფრო ახლოს მივედი და სახეზე შევეხე რომელზეც წვეთები ნელნელა ჩამოდიოდა ორივეს გვეცემოდა წვიმის წვეთები მაგრამ არ გვანაღვლებდა
გიორგი:გულს მიჩქარებ
თეკლა:მე თუ წვიმა
გაიცინა
გიორგი:შენ და სულ მიჩქარებ
თეკლა:ჯობდა შავი ზედა ჩაგეცავა ისევ გაიცინა
გიორგი:ჯობდა ეგ მოსაცმელი არ შეგეკრა
თეკლა:რატომ?
გიორგი:ჩემი არ უნდა გრცხვენოდეს
მოსაცმელის ელვას შეეხო და ფრთხილად გახსნა ახლა ერთმანეთის წინ ვიდექით ორი შეყვარებული ადამიანი რომლებსაც აღარაფერი აინტერესებდათ ერთმანეთის გარდდა ჩვენს გულში მხოლოდ ერთმანეთის სახელები იყო ამოტვიფროული დიდ ნაიარევად გვქონდა გულში და ეს ნაიარევი გვაძლიერებდა ერთი კოცნა და ყველაფერი ქრებოდა მხოლოდ ჩვენ ორნი ვრჩებოდით ამ სამყაროში მხოლოდ ჩვენ ორნი შეიხლება კარავიც აღმოვაჩინეთ და  ეს ღამეც გამოვიარეთ მაგრამ ეს ღამე ისტორიას დარჩება ისევე როგორც ჩვენს გულს