☀️14☀️

515 37 1
                                    

იმ ამბის შემდეგ რამდენიმე დღე გავიდა.შენ უვლიდი ჯეიქეის და ყველაფერს აკეთებდი, რომ გამოკეთებულიყო,მაგრამ ჯონგუკი მუდამ ამჩნევდა შენს სევდიან სახეს და გეუბნებოდა რა გჭირდა შენ კი არაფერს ეუბნებოდი.

რაც დრო გადიოდა მით უფრო ცივი ხდებოდი ჯონგუკის მიმართ და ეს საშინლად არ მოწონდა.

ორ სამ დღეში ჯონგუკის მეგობარი ჰან სოკი მოდიოდა და საჭმელებს და საჭირო ნივთებს ტოვებდა.

ერთხელაც როცა სუფრასთან ძლივს მოვიდა ჯონგუკი და დაჯდა მარტივად მიახალე.

-ჩემი მოვლა აღარ გჭირდება,მე უნდა წავიდე.

-რატომ?

-საჭიროა წავიდე,საქმეს მივხედო ჩემი დები ვნახო.

-ვინ გიშვებს?

-მე შენთვის არ მიკითხავს...

-იმ წამიდან როგორც კი ჩემი გახდი მე ვარ ის ადამიანი რომელსაც უნდა დაეკითხო.დიახ დიახ სწორად მიხვდი.

-ძალით ვერავის გამოამწყვდევ.

-თუ დამჭირდა ვიზავ.

-არა,უნდა წავიდე,ძალით აქ ვერ დავრჩები.

-ასე მალე რა მოხდა,რომ ჩემზე აიცრუე გული...იქნებ სხვა კაცი გამოჩნდა.

-არა.კაცები არ მჭირდებით

-აბა ქალები?

-არც ქალები მშვიდად მინდა ვიცხოვრო.

-ჩემთან მშვიდად არ ხარ?

-არა.

-რით დამივსახურე?

-სხვა რამით გაერთე...

-როდის ვერთობოდი?

-არ ვიცი ეგ შენ უნდა მითხრა.

-ორაზროვნად ლაპარაკობ...

-ისევე  როგორც შენ...

-ვერ წახვალ...წერტილი.

-შენ არ დაგეკ....

-კიდევ ამოიღებ ხმას და რაც მოგივა შენს თავს დააბრალე.

გაჩუმდი და მას შეხედე.

ნუთუ გამოგამწყვდევს და მის საყვარლად გაგხდის?
ამას იზავს?
ის საზიზღარი ღამე რომ გამეორდეს შესაძლოა თავიც კი მოიკლა.
ეცადე ფიქრები გაგეფანტა.

ჯონგუკის მდივანი⛓️🔞Where stories live. Discover now