ESİR

17 - KARTAL

"Şura... " duyduğum sesle hızla yatağımdan kalktım bu bir sesleniş değildi bu bir çığlıktı ve bu Narinin çığlığıydı

hızla ayağa kalkarak kapıyı açtım ve merdivene ilerledim ama aşağı inemeden salonda gördüğüm adamlar korkmama yetmişti ama beni daha da korkutan Urazın yerde baygın bir şekilde yatıyor olmasıydı

" kızı alın " adamın birinin verdiği emir ile başka bir adam hızla yanıma gelip kollarımdan sürükleyerek aşağı indirdi beni ve ben çırpınmaya bile çalışmadım korkudan

" meşhur kızımız sensin demek ki " Urazın yaşlarında ama saçı sakalı beyazlamış bir adamdı kartal dedikleri kişi umarım bu değildir

" siz kimsiniz ne yaptınız Uraza " diye bağırdım

" sakin ol fıstık bir şey yapmadık kısa süreli bir uyku halinde sadece " dediğinde bakışlarım Narine kaydı onu da bir adam aynı benim gibi tutuyordu

" sakin ol canım tamam mı hiç bir şey olmayacak "

" şura abla ben çok korkuyorum "

" korkma bir tanem korkma "

" aslında korktun çünkü ikinizde benimle geliyorsunuz "

" ne diyorsun be dağ başı mı burası "

" götürün şunları arabaya " diye adamlarına emir verdiğinde hem Narini hem beni sürükleyerek dışarı çıkartmaya çalıştılar

" Uraz uyan Uraz" diye bağırsam da nafile beni asla duymuyordu kendi durumuma mı korkayım yoksa Urazın durumuna mı bilemedim

bizi zorla arabaya bindirdiklerinde yola koyulmaya başladık Narin ile yan yana oturuyorduk Narini sakinleştirmek için ona sarılıyordum

" derdiniz ne sizin ne istiyorsunuz bizden " diye bağırmaya başladım karşımdaki adama

" seninle bir derdimiz yok bizim derdimiz Urazla onda bize ait bir şey var "

" neymiş o "

" hayat "

" hayat mı "

" benim hayatımı çaldı Uraz yıllarca kendimi ölü göstermek zorunda kaldım "

" neden " dedim olayın derinine inmek istiyordum her şeyi bilmek istiyordum

" sen kimsin bakalım " dedi bir anda

" Narini tanıyoruz ama sen.... "

" neden kaçırdınız bizi peki ne yapmayı planlıyorsunuz " dedim onun gibi konu değiştirerek

" Uraz bir bedel ödemek zorunda haftalardır bu anı bekliyorum sizi kurtarmak için geldiğinde onu öldüreceğim " dediğinde Narin daha çok ağlamaya başladı

" sakin ol güzelim öyle bir şey yapamaz " dedim Narine fısıldayarak

" yapamazsın "

" emin misin "

" neden evdeyken öldürmedin o zaman derdin ne " dediğimde güldü

" akıllısın... öldürmedim çünkü direkt öldürürsem bir zevki kalmaz acı çekmezse eğlenemem "

" ruh hastası " diye bağırdım

uzun bir yolculuğun sonunda ormanın ortasında bir eve getirdi

bizi arabadan indirerek içeri soktular ve ikimizi de salonda karşılıklı şekilde bağladılar

" şimdi gelelim işin en eğlenceli kısmına " dedi ve telefonunu çıkartarak birini aradı

" alo... Ömer verin telefonu " dedi ardından telefonu hoparlöre vererek bizimde duymamızı sağladı