ESİR

22- İTİRAF

" ne sen itiraf edeceksin ne ben o yüzden daha fazla zorlamaya gerek yok...Yiğiti ara gelip beni alsın " dedim ve arkamı dönüp kapıyı açacakken bir anda kolumdan tutup beni eski halime döndürdü ve sırtımı kapıya sertçe çarpıp dudaklarımda Urazı hissetmem bir oldu... Uraz beni öpmüştü

karşılık vermekten korkmuştum ya onu bırakamazsam diye korkmuştum ama düşündüm ki ben zaten onu bırakamıyormuşum ben sadece evine değil kalbine de esir olmuştum istesem de çıkıp gidemezdim artık... dudaklarını benden ayırdıktan sonra alnını alnıma dayadığında gözlerim hala kapalıydı

" al sana istemediğin bir itiraf.... ben sana aşık oldum " dediğinde bir adım geriledi

" şimdi gidebilirsin... ama bunu bilerek git " dedi ve kapıyı açıp içeri girdiğinde sendelemiştim Uraz beni öptü Uraz bana aşık olduğunu söyledi ve ben öylece durdum

" salaksın kızım salak " dedim kendi kendime ve yavaş adımlarla bende içeri girdiğimde Uraz mutfakta bir şeyler içiyordu

" konuşmayacak mıyız " dedim titreyen sesimle

" Yiğit seni yarın yeni evine bırakır işin çalışma saatlerini zaten biliyorsun "

" onu kastetmediğimi biliyorsun " dediğimde içkisinden bir yudum daha aldı

" ben söyleyeceğimi söyledim bence konuşması gereken sensin " dediğinde mutfağa kadar giderek tezgaha yaslanarak ona baktım ama kısa bir süre sessiz kalınca konuşmaya devam etti

" hala korkuyor musun " dediğinde yine sessiz kaldım

" Şura az önce yaptığım şey eğer seni rahatsız ettiyse özür... "

" etmedi " diye lafını kestim ve gözlerine bakmadan konuşmaya başladım

" ama etmesi gerekiyordu.... Uraz sen vurulduğunda üç gün boyunca saçma sapan şeyler düşündüm senin yokluğunda çıkıp gidemedim evet biliyordum gitsem bile beni bulurdun ama insan esir olduğu yerden kaçmaya çalışır en azından dimi... kaçamadım gidemedim ve kendimden nefret ettim " evet sanırım itiraf sırası bendeydi

" şu son günlerde düşünecek çok vaktim oldu özellikle kaçırıldığımda anladım " dedim ve bakışlarımı kaldırarak gözlerine baktım

" ben bir şekilde beni kurtaracağını biliyordum orada ölmeyeceğimi biliyordum ama bu sadece kardeşinde olduğu için değil kendim için de öyle hissettim " dediğimde o da ada tezgaha yaslanmış elinde içkisi beni dinliyordu

" kartal beni döverken gözlerimi kapatmadan önce ne düşündüm biliyor musun.... savunmasız olduğumu ama korkmadım çünkü... bilmiyorum hissetim sanırım ama senin orada olduğunu biliyor gibiydim " evet iyice saçmalıyordum

" ben o ormanda bile içten içe bana bir şey olmayacağını biliyordum çünkü yanımda sen vardın " gözümün dolmasını yine engelleyemiyordum

" ben senin yanında güvende hissediyorum.... hani bana demiştin ya başka şartlar altında tanışsaydık diye " dediğimde gözümden akan yaşı tutamadım

" başka şartlar altında tanışalım mı... yeniden bambaşka bir şekilde yara bere ateş silah olmadan " dediğimde gülmeye başladım

" mesela bir gün şirkete geleyim sen beni yeni görmüş gibi davran sadece asistanın olarak tanı... olmaz mı " dediğimde yaslandığı yerden doğruldu elindeki içki bardağını tezgaha bıraktı ve yavaş adımlarla karşıma geçerek gözyaşlarımı sildi

" başka şartlar altında beni sevebilir misin " dediğinde kısa bir durgunluktan sonra yavaşça kafamı olumlu anlamda salladım

" başka şartlar altında seni sevebilirim " dediğimde yüzünde ufak bir tebessüm oluştu ardından bir anlık bir cesaretle parmak ucuma yükselerek dudaklarına kısa bir buse kondurdum geri çekildiğimde ise belimden tutarak beni kendine yakınlaştırdı