តែម្នាក់ ( SHOULD BE ONLY ONE ) (ចប់)

ភាគទី៧ ; ខ្ញុំអាចមានកូនទេ?(បម្រាមដដែល)

ពន្លឺព្រះអាទិត្យបានរលត់ពន្លឺបាត់ពីផែនដីទៅហើយ តែមិនបានន័យថាផែនដីទាំងមូលនិងងងឹតសូន្យឈឹងដែរ ស៊ុងហ៊ុន ជេគ ខេត គេងនៅលើគ្រែតែមួយដោយពេលនេះខេតតូច និងជេគី បានលក់លក់ទៅហើយស៊ុងហ៊ុនដេកគងដៃលើថ្ងាស់ទាំងមានកង្វល់
"មានបញ្ហាអីមែនទេ?" ស៊ុងហ៊ុនហាក់ផ្ញាក់មួយរំពេចនៅពេលដែលដឹងថាអ្នកស្ថិតក្រោមទ្រូងរបស់ខ្លួនមិនទាន់លង់លក់
"មិនទាន់គេងទេឬ?" ជេគសើចតិចៗមុននឹងតបទៅកាន់នាយយើងទាំងចម្លើយលេងសើច
"បើកភ្លើងភ្លឺចង់ខ្វាក់បែបនេះមនុស្សពេញវ័យដូចខ្ញុំអាចគេងលក់ឬ?" ស៊ុងហ៊ុនញញឹមតបហាក់ដូចជាគេដឹងថាចម្លើយរបស់ជេគពិតជាត្រូវណាស់
ឆ្លើយបានល្អ!!
"សុំទោសផងចាំខ្ញុំងើបទៅបិទភ្លើង" ស៊ុងហ៊ុនបម្រុងងើបតែត្រូវបានជេគចាប់ដៃជាប់ស៊ុងហ៊ុនត្រូវងាកមើលមុខជេគបន្ដិច
"បារម្ភពីម៉ាក់មែនទេ?សុំទោសផងដែលធ្វើឲ្យលោកមកមានបញ្ហាជាមួយ" ស៊ុងហ៊ុនទម្លាក់ខ្លួនអង្គុយចុះវិញដោយចាប់ទាញរាងកាយរបស់ជេគឲ្យអង្គុយផ្អែកនឹងក្បាលគ្រែ
"អត់ទេមិនមែនជាកំហុសរបស់ពេទ្យទេ ថ្ងៃនោះខ្ញុំតាំងចិត្តទៅអរគុណពេទ្យពិតមែន ហើយខ្ញុំក៏មិនបន្ទោសពេទ្យដែរព្រោះថាពេលនោះបើខ្ញុំមិនបានទៅទេប្រហែលជាពេទ្យកំពុងតែយ៉ាប់ហើយពេលនេះ" ស៊ុងហ៊ុនអង្អែលដៃជេគថ្នមៗធ្វើឲ្យជេគមុខក្រហម
"លោកដឹងទេចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលខ្ញុំពិការមកគ្មានអ្នកណាដឹងទេថាខ្ញុំធ្វើពុតជាខ្វាក់ មនុស្សស្រីដែលព្យាយាមធ្វើខ្លួនឲ្យមានព័ត៌មានជាមួយខ្ញុំរាល់ថ្ងៃក៏ស្រាប់តែបាត់អស់ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំក៏លេងរវីរវល់ជាមួយនឹងខ្ញុំ លើកលេងតែបងស្រីរបស់ខ្ញុំតែម្នាក់គត់ ដ្បិតតែសម្ដីមិនសូវល្អតែចិត្តរបស់គាត់មិនអាក្រក់ឡើយ" ស៊ុងហ៊ុនហាក់យល់យ៉ាងច្បាស់ពីជម្រៅចិត្តដៃគូរបស់ខ្លួនធ្វើឲ្យបេះដូងរបស់គេរកសាប់រសល់យ៉ាងខ្លាំង
"ថ្វីត្បិតថាខ្ញុំគ្មានប្រយោជន៍អីទាំងអស់តែសូមចាំទុកផងថាខ្ញុំនៅខាងពេទ្យជានិច្ច ក្រៅពីបងស្រីត្រូវចាំថានៅមានខ្ញុំ" ស៊ុងហ៊ុនស្ទុះទាញកាយជេគមកឱបធ្វើឲ្យជេគកាន់តែអៀនមួយកម្រឹតទៀត
"ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សប្រុសពិតប្រាកដទេ" ជេគបន្លឺសម្លេងទាំងឱនមុខចុះ ស៊ុងហ៊ុនមិនមាត់រងចាំស្ដាប់បន្ត
"កាលពីបីឆ្នាំមុនខ្ញុំទាក់ទងប្អូនស្រីរបស់បងជេយ៍គ្រាន់តែជាការសម្ដែងបាំងមុខទេជីនីគេបានដឹងថាខ្ញុំមិនមែនជាប្រុសដែលមានចិត្តលើមនុស្សស្រីប៉ុន្តែគេបានជួយលាក់អាថ៌កំបាំងមិនឲ្យអ្នកណាដឹងឡើយ រហូតដល់ថ្ងៃដែលកើតហេតុនាងក៏បាត់បង់ជីវិតនាងមិនបានកុហកខ្ញុំទេខ្ញុំមិនបានប្រាប់អ្នកណាម្នាក់សោះរហូតដល់ជីវិតចុងក្រោយរបស់នាង" ស៊ុនហ៊ុនឱនមុខចុះដឹងកំហុសតែត្រូវបានជេគក្ដោបប្រអប់ដៃរបស់គេជាប់
"ថ្ងៃនោះមិនមែនជាកំហុសរបស់លោកទាំងស្រុងទេ ឡានរបស់ខ្ញុំត្រូវគេកាត់ផ្ដាច់ហ្វ្រាំង ខ្ញុំនឹងជីនីថ្ងៃនោះទាស់ពាក្យសម្ដីគ្នាបន្តិចបន្តួច ខ្ញុំខឹងនឹងនាងពេកទើបបើកឡានលឿនហួសល្បឿនកំណត់នៅពេលដែលឡានទំនិញធំជិះកាត់មុខក៏ស្លន់ស្លោឈប់ឡានមិនបាន ទើបធ្វើឱ្យឡានរើចង្កូតធ្លាក់ទៅទីលានប្រណាំងឡានដោយមិនបានរំពឹងទុក" ស៊ុងហ៊ុនងក់ក្បាលថ្នមៗហើយទាញជេគមកឱបលើកទី2
"សុំទោសផង...សុំទោសពិតមែន" ជេគរុញស៊ុងហ៊ុនចេញបន្តិចមុននិងផ្ដិតបបូរមាត់របស់ខ្លួនទៅលើមាត់រាងក្រាស់
"បន្លំថើបខ្ញុំហេស?" ជេគក្រញ៉ែងខ្លួនបន្តិចតែត្រូវស៊ុងហ៊ុនក្រសោបចង្កេះជាប់ធ្វើឲ្យជេគសម្លឹងមុខស៊ុងហ៊ុនបែបអៀនៗ
"ខ្ញុំជាបុរសពិតប៉ុន្ដែពេលនេះខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍ពេទ្យហើយ" ស៊ុងហ៊ុនបន្លឺសម្លេងក្បែរត្រចៀកជេគថ្នមៗធ្វើឲ្យខ្យល់ក្ដៅភាយមកប៉ះផ្ទៃកទាំងស្រើបស្រាល មុននិងឱនបម្រុងថើបជេគម្ដងទៀតតែ....
"ខ្ញុំចង់នៅខាងលើ" រាងតូចនិយាយបែបអៀនៗធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនគាំងបន្តិច
"ខ្ញុំស្រឡាញ់ប្រុសប៉ុន្តែមិនប្រាកដថាចង់នៅខាងក្រោមទេ" នរៈយើងសើចតិចៗហាក់ដូចជាអស់សំណើចនឹងសម្ដីនាយតូចយ៉ាងខ្លាំង
"តណ្ហាក្រាស់មែនខ្ញុំអត់ទាន់បាននិយាយដល់រឿងលើគ្រែទេតែពេទ្យហាក់ដូចជាត្រៀមខ្លួនហើយមើលទៅ" រាងតូចធ្វើភ្នែកគ្រលីមគ្រឡើមទាំងអៀនខ្មាស់
"មិនដឹងទេ តាំងពីជួបលោកមកវាធ្វើទុក្ខរហូត" ជេគប្រញាប់លើកដៃខ្ទប់ជេគតូចទាំងអៀនៗស៊ុងហ៊ុនអត់មិនបានក៏ចាប់រាងតូលើកបីទៅបន្ទប់មួយផ្សេងទៀតដោយទុកខេតនៅម្នាក់ឯង
គ្រាន់តែចូលមកដល់បន្ទប់មួយទៀតភ្លាមនរៈយើងទម្លាក់ខ្លួនជេគលើពូកថ្នមៗដោយភាពត្រេកត្រអាលមុននិងដោះអាវរបស់ខ្លួន
"ខ្ញុំចង់នៅលើ" មិនចប់សេចក្ដីជេគប្រញាប់ពោលធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនញញឹមតិចៗ
"សើចអី?" ជេគចង់ខឹងនៅពេលដែលមិនបានឮសម្ដីអ្នកម្ខាងទៀតឆ្លើយតបតែគេគិតតែពីដោះសម្លៀកបំពាក់រហូតនៅសល់តែខោក្នុងមួយគត់ជាប់ចង្កេះ
"មិនឆ្លើយជាមួយខ្ញុំចង់បានន័យថាយ៉ាងមិច?" ជេគចាប់ផ្ដើមងរងក់នៅពេលដែលនាយនរៈ ផាក ស៊ុងហ៊ុនផ្គើនមិនឆ្លើយតប
"ធ្វើអី?" ជេគស្លន់នៅពេលដែលស៊ុងហ៊ុនស្ទុះមកចាប់ដោះសម្លៀកបំពាក់ខ្លួនទាំងកម្រោលរហូតដល់ខ្លួនរបស់គេននោលគោកតែម្ដង
"បើធ្វើរឿងនោះលោកត្រូវតែឲ្យខ្ញុំនៅខាងលើ!!" ជេគមិនបញ្ឈប់គំនិតមួយនេះរហូតដល់ពេលដែលស៊ុងហ៊ុនកំពុងតែថើបឈ្មុលលើផែនទ្រូងមានសាច់តិចៗ
"អ្អឹស...ខ្ញុំចង់នៅលើ" ជេគលួចថ្ងូរទាំងចិត្តមានៈធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនខាំច្បិចទ្រូងរាបស្មើរដែលមានឈើរីស៊ីជម្ពូពីរគ្រាប់សងខាង
"ហ្អឹក...ឈឺ" ជេគលើកដៃអង្អែលទ្រូងធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនញញឹមពេញចិត្តខ្លាំងៗដែលឃើញជេគបែបនេះ
"ចង់នៅលើមែនទេ?ក៏បាន" ទីបំផុតសំឡេងរបស់នាយយើងពោលឡើងធ្វើឲ្យជេគព្រឺរោគខ្លាំងគួរសម
"អឹមចង់នៅ....អាស៎" ជេគស្រែកយ៉ៃនៅពេលដែលនៅសុខៗស៊ុងហ៊ុនស្រាតខោតដែលនៅជាប់ចង្កេះចេញហើយបម្រាស់ខ្លួនលើគ្រែដោយលើកបីជេគឲ្យអង្គុយពីលើខ្លួន ជេគស្រឡាំកាំងធ្វើខ្លួនលែងត្រូវស្របពេលដែលគេអង្គុយពីលើស៊ុងហ៊ុនមែនតែប្អូនប្រុសរបស់ស៊ុងហ៊ុនទល់និងរាងកាយផ្នែកខាងក្រោយរបស់ជេគទៅហើយ
"ក្រែងថាចង់ធ្វើថប់មែនទេ?" ជេគគាំងស្ញេញមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអីបន្តព្រោះគេរឹងខ្លួនស៊ុនហ៊ុនញញឹមហើយងើបអង្គុយទាំងដែលជេគនៅអង្គុយលើខ្លួននៅឡើយ
"អ្អឹក...." ជេគញ័រខ្លួននៅពេលដែលដឹងថាទំហំអ្នកនៅក្រោមខ្លួនមិនបានតូចនោះទេធ្វើឲ្យជេគភ័យឡើងមួយកម្រិតទៀត
"ចាំខ្ញុំ...ជួយ" ស៊ុងហ៊ុនពោលទាំងដៃរបស់ខ្លួនចាប់កាន់ស៊ុងហ៊ុនតូចតម្រង់ចូលទៅក្នុងរាងកាយជេគ ស៊ុងហ៊ុនតូចហាក់ដូចជាមានអារម្មណ៍ថាតូចចង្អៀតនៅពេលដែលខ្លួនព្យាយាមជ្រែកចូលចន្លោះភ្លៅរបស់ជេគ
"ស៊ុងមិនចូលទេ..."ជេគភើតពោះចាប់កំភួនដៃស៊ុងហ៊ុនខ្លាំងៗធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនសើចតែមិនបានបញ្ឈប់បេសកម្មរបស់ខ្លួនឡើយ
"អ្ហឹស...អ្អាស៎" ជេគហើបខ្លួនរមួលចុះឡើងនៅពេលដែលស៊ុងហ៊ុនតូចជ្រែកបានពាក់កណ្ដាល
"ស៊ុង...ហ្ហឹក...ឈឺណាស់" ជេគសម្រក់ទឹកភ្នែកទាំងអួលណែនធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនឱនទៅផ្ដិតយកទឹកភ្នែកដែហូរលេបចូលទាំងអស់មុននឹងបង្អូសការថើបរហូតដល់ស៊ុងហ៊ុនតូចចូលកប់លិចក្នុងខ្លួនជេគ
"ឈឺ..." ជេគត្រូវបាត់មាត់នៅពេលដែលស៊ុងហ៊ុនដកហើយស្រាប់តែដាក់ទៅវិញប្រមាណជាងប្រាំដងធ្វើឲ្យជេគស្លើភ្នែកតែម្ដង
"អ្ហាស់...ហ្អឹម...អ្អឹស" ស៊ុនហ៊ុននៅតែបន្តចេញចូលៗរបស់ធ្វើឲ្យជេគហាក់ភ្លេចនៅអារម្មណ៍ឈឺចាប់ទាំងឡាយ
"នៅខាងលើយ៉ាងមិចដែល?" ជេគស្ដាប់យល់ប្រយោគរបស់ស៊ុងហ៊ុនតែភាសារដែលស៊ុងហ៊ុនទទួលបានពីជេគនោះគឺ...
"កុំឈប់អី....អ្អាស៎"ជេគថ្ងូរក្រោមទ្រូងស៊ុងហ៊ុនទាំងហត់ឃឃើសធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនញញឹម......

តិក តិក តិក

សំឡេងទ្រនិចនាឡិកាបន្លឺឡើងហើយទ្រនិចនាឡិកាកំពុងតែចង្អុលបង្ហាញពីម៉ោងនាឥឡូវនេះ 2:45 នាទី មែនហើយនេះគឺក្បែរព្រឹកទៅហើយតែសង្គ្រាមលើគ្រែរវាងជេគនិងស៊ុងហ៊ុនមិនទាន់បញ្ចប់នៅឡើយទេពេលនេះយើងឃើញថាជេគគេងផ្កាប់មុខលើគ្រែដោយមានរាងកាយមាំក្រាស់នៅពីលើទាំងដែលអ្នកទាំងពីនៅននោលគោកនៅឡើយ
"ហត់ហើយ..." សម្លេងជេគបន្លឺឡើងស្រាលៗធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនប្រាប់តប
"គេងទៅចឹង" ជេគគ្រាន់តែឮបែបនេះគេស្លុតណាស់ព្រោះគំនិតរបស់ស៊ុងហ៊ុនទោះគេគេងលក់ក៏គេអត់ឈប់ដែល
"មិនហត់ទេហេស?" ជេគព្យាយាមសួរទាំងគ្មានកម្លាំង
"អត់ទេ...មិនងាយហត់ទេទោះដល់ព្រឹកក៏មិនហត់ដែល" ស៊ុងហ៊ុនតបទាំងលួចសើចតិចៗតែគេមិនបានទទួលចម្លើយពីអ្នកដែលស្ថិតនៅក្រោមទ្រូងខ្លួនទេ ស៊ិងហ៊ុនដឹងថាជេគគេងលក់ហើយទើបគេប្រញាប់បង្ហើយកិច្ចការរបស់ខ្លួន
"ហ្គូតណាយ"

ព្រឹកថ្ងៃថ្មីក៏បានចូលមកដល់ជេគកម្រើកខ្លួនតិចៗតែមិនអាចរើបានឡើយព្រោះថាក្រោមចន្លោះភ្លៅរបស់ខ្លួនមានស៊ុងហ៊ុនតូចស្ថិតនៅក្នុងនោះនៅឡើយធ្វើឲ្យជេគដឹងភ្លាមតែម្ដង
"នេះមិនគិតដកចេញមែនហេស?" ជេគព្យាយាមរំកិលខ្លួនចេញតិចៗតែប្រអប់ដៃមាំក្រាស់ចាប់ក្រសោបចង្កេះជាប់
"ស៊ុងហ៊ុនដកចេញទៅ" ជេគចាប់ផ្ដើមពោលអង្វរអ្នកដែលបិទភ្នែកធ្វើមិនដឹងរឿងទាំងដែលការពិតគេភ្ញាក់ហើយ
"ស៊ុង...អ្អាស" ជេគថ្ងូរពេលដែលសុខៗនាយនរៈយើងស្រាប់តែដកចេញទាំងមិននិយាយស្ដី ទឹកសថ្លាខាប់អន្ធិលហូរចេញពីចន្លោះភ្លៅរាងស្ដើងមិនឈប់ធ្វើឲ្យជេគលាន់មាត់
"យប់មិញអត់បានការពារទេហេស?" ស៊ុងហ៊ុនមិនបើកភ្នែកតែងក់ក្បាលធ្វើឲ្យជេគខ្ទប់មាត់
"ទឹកច្រើនថ្នាក់នេះខ្ញុំអាចមានកូនភ្លោះទេ?" ជេគពោលឡើងធ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនបើកភ្នែកឆ្លើយតប
"ប្រហែលភ្លោះបីផងតាមមើល" ជេគបើកភ្នែកធំៗពេលឮសម្ដីរបស់ស៊ុងហ៊ុនដែលនិយាយហីៗបែបលេងសើច
"ដែរខ្ញុំប្រាប់យប់មិញថាខ្ញុំមិនមែនជាបុរសសុទ្ធនោះសម្ដៅដល់ខ្ញុំជាអូមេហ្កា" ទាំងជេគទាំងស៊ុងហ៊ុនបើកភ្នែកធំៗស្លន់ស្លោមួយទំហឹង
"អូមេហ្កា???"

Note : បាបណាស់សយសេអា 😭😭