Genelevde tutsak olan Pelus yeni müşterisine kur yapmak mecburiyetindedir.
Ve o müşteri herkesin bakmaya çekindiği, itibarsızları ezmekten çekinmeyen ve ünvanı olan tek kadındır.
"Ben Ester'im." dedi ve çarpıcı yüzünü yukarı kaldırdı.
"Yeni efendin...
"Büyüklüğün gizli duygusu, açıkbir üstünlükten çok daha hoştur."
- Dostoyevski
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
†
Peşinden Ebril anında içeri girdi. Belliki hazırlanmasına yardımcı olacaktı ve orada konuşmaları boyunca beklediğini bilmesine rağmen bir şey söylemedi.
Ebril önce küveti hazırladı. İçini çeşitli kokularla doldurup sabunlarla köpürttü. Ardından Pelus'u temizlenmesi için tek başına bıraktı.
Pelus suyun içinde fazladan vakit geçirdi ve ardından buharını kaybetmiş sudan arınarak çıktı. Havluya sarındı ve sandal ağacının kokusunu kaplayan odada ilerleyip hizmetkarının geleceğini bilerek beklemeye koyuldu.
Aynanın önünde oturarak tanıdık bir kadının yanakları kızarık bir halde yaklaşıp onu hazırlamasına müsaade etti. Bu esnada Pelus saçlarıyla ilgilenip yanaklarına ve tenine renk katan hizmetkarını izlemek yerine sadece aynaya baktı.
Boynuna ve tüm hassas noktalarına davetkar, arzuları tetiklemeye yardımcı olan vanilyalı misklerden sürdü.
Elmacık kemiğinin hemen üstüne fırça yardımıyla, gümüş tozdan gezdirdi. Kulağına takılarını taktı ve bu sürede genç kadının işi bitene kadar hiç konuşmadılar. Becerikli elleri Pelus'u en iyi şekilde hazırlamak için çaba veriyordu.
Kıyafetin ve peçenin uyumuna, uzun ve kuzguni saçlarındaki detayların gözalıcı göründüğüne emin olduktan sonra hizmetkar ellerini önünde birleştirerek işinin bittiğini belirtti.
Hiç konuşkan değildi ve Pelus ismini bile hatırlamıyordu. Yüzünde belli bir masumluk vardı ve gözlerini sürekli kendisinden kaçırmasını garip bulsa da aldırış etmedi.
Ebril odaya girdi ve işi bitmiş haline dalgın bir bakış attı. En sonunda kadına teşekkür edip odadan çıkardı.
Pelus geniş kollu, ayak bileklerine kadar uzanan ve kenarları yıtmaçlı saten kıyafetine eklenen birkaç mücevhere aynadan bakarken bu bilindik yansımasını seyretmeye katlanamayarak ayağa kalktı.
Ani kalkışıyla birden başı döndü ve bedeni yalpaladı.
"Efendi Ziba!" Ebril korkup hızla kendisine yaklaşırken Pelus elini masaya dayadı ve toparlanmak için durdu. Ebril anında yanında bitiverdi ve omuzuna dokunup yakından kontrol etti.
"Neyiniz var?" Pelus gözü kapalı bekledi ve derin bir nefes aldı.
"İyiyim." dedi ama vücudu günlerce yemek yememiş gibi bitkindi.
Ebril, "Hayır değilsiniz." dedi. Ama bu yaklaşımın sadece bir kısmı efendisineydi.
