UMUT BEKÇİLERİ

1. Bölüm:Yeni Okul

Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın.Seviliyorsunuz.

NOT:BU HİKAYE TAMAMEN KURGUDAN İBARETTİR.HİÇ BİR OLAY GERÇEK DEĞİLDİR.

____________________________________

(Zeynep'in anlatımıyla...)

Çalan alarm ile birlikte gözlerimi açtım ve yerdeki telefonu elime alıp alarmı kapattım.Yataktan kalkarak banyoya doğru ilerledim ve banyonun kapısını açtım.Elimi,yüzümü yıkayıp, dişlerimi de fırçaladığımda banyodan çıktım.Önceki okulum bir deprem dolayısıyla yıkıldı.Ve o okuldaki herkes yeni bir okula nakledildi.Bugün yeni okulumda ilk günüm.

Bordo okul üniformamı ve siyah pantalonumu hızlıca giyinip,saçıma da hafif bir topuz yapıp,hemen Güneş'in odasına koştum.

"Güneş,müsait misin?Gireyim mi?" diyerek kapısına tıkladım.

Yarım dakika kadar bir süre hiç bir cevap vermedi.Ve tam o sırada mutfaktan enfes bir koku aldım ve tabi birde müzik sesi.Bu yüzümde küçük bir tebessüm oluşmasına neden oldu.Hemen mutfağa koştum ve Güneş'i ve annemi kahvaltı hazırlarken gördüm.En sevdiğim şeylerden yapmışlardı.Güneş her zaman aynısını yapardı.Sabah benden önce kalkar,giyinir ve hemen en sevdiğim şeylerle birlikte kahvaltıyı hazırlardı.Tabi annemi ve babamıda kaldırmayı ihmal etmezdi.Babam zaten her sabah bizimle birlikte kalkar,hem bizi okula bırakır hemde işe giderdi.Annem erken kalkmayı severdi.Güneş erken kalkamadığı zamanlar o kalkar bize müthiş şeyler hazırlardı.Güneş ile birlikte şuan o kadar tatlı görünüyorlardı ki,müzik açmış,hem kahvaltıyı hazırlıyor hemde dans ediyorlardı.Şarkı,Yüksek Sadakat'in 'Hadi gel içelim' şarkısıydı.Ve bu şarkı benim güne daha fazla enerjik başlamama neden oldu.Hemen koşup annemin yanağına bir öpücük kondurdum.

"Günaydın Dünya'nın en tatlı annesi!" diye yüksek bir sesle anneme seslendim.Annem beni görünce daha fazla dans etmeye başladı.Acaip komik ve fazlasıyla tatlı gözüküyordu.

"Günaydın balım benim!"

Güneş o kadar dalmıştı ki beni fark etmemişti.Hem tezgahta domatesleri kesiyor hemde dans ediyordu.Sessizce yanına koştum ve bir anda arkasından onu gıdıklamaya başladım.Büyük bir kahkaha atarak bana döndü.

"Günaydın Güneş Hanım!Bakıyorum da bugün baya mutlusunuz." Güneş her okulun ilk günü böyleydi.Nedenini bilmiyorum ama okulun ilk günü bu kadar mutlu olan tek insan olabilirdi.

"Oooo Zeynep Hanım günaydın.Siz buralara uğrarmıydınız ya?Hiç zahmet etmeseydiniz kalkmaya!"

Güneş'in bu söylediğine kıkırdadıktan sonra etrafa bakınarak babamı aradım.Her sabah o da annemle kalkardı ama bu sabah yoktu.

Anneme "Babam nerde?Hayret her zaman seninle birlikte kalkardı.Uyuyor mu hâlâ?"

O sırada Güneş ve annemin bana gülerek baktığını farkettim.Neler olduğunu ilk başta anlamadım.Ama ben anladığımda herşey için çok geçti.

"Günaydın bıcırık!"

Babam arkamdan beni gıdıklamaya başladığında büyük bir kahkaha attım.Ardından babam yetmezmiş gibi Güneş ve annemde gelip beni gıdıklamaya başladılar.Kahkaha atarken annemlere;

"Hainler!Bunu bana nasıl yaparsınız?Bunun bedelini ödeyeceksiniz." dedim.Bir anda gülmekten yere yığıldığımda beni bıraktılar.Ve hep birlikte gülmeye başladık

"Deja vu tatlım." dedi Güneş kahkahalarının arasından.

Ardından annem "Hadi kızlar çabuk kahvaltınızı yapın.Okulun ilk günü geç kalmayın." dedi.