Okulun en güçlü alfası Kim Taehyung'un kurdu okula gelen yüzyılın deltasıyla birlikte tuhaf davranmaya başlamıştı. Okula gelen Delta'nın amacı ise çok başkaydı...
Jeon Jungkook. Yüksek duvarlarla kendime belirlediğim sınırlarımdan içeri sızan benim...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
İyi okumalar, oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ✨
*•*•*
8. Bölüm:Huzursuz kurt
Bazen geriye dönüp bakmak istiyorum geçmişime, bazen de geçmişimi tamamen unutup önüme bakmak. Geriye silik anıların kaldığı bir hafızayla yoluma devam etmek, yaşadıklarımı ve bana kattıklarını görmezden gelmek...
Tuhaf bir şekilde geçmişimde yaşadığım şeyleri silik silik hatırlardım. Bir hastalıktan bahsetmiyorum ya da hayatımın bir dönemini unutmaktan... Hafıza kaybı gibi bir durumdan da bahsetmiyorum. Sadece beynim hatırlamak istemediğim anıları yok saymak istediğinde bunu layıkıyla yerine getirebiliyordu.
Daha ben doğmadan kaybetmiştim babamı. Sebebinin trafik kazası olduğunu söylemişti babaannem. Annem ise ben doğduktan bir gün sonra yatağında ölü bulunmuştu. Kalbi dayanamadı demişler otopsi raporunda. Yani anlayacağınız ne anneye ne de babaya sahip bir çocuk olarak yetişmiştim bu zalim dünyaya. Babaannem yanımda durmuş, o sahiplenip büyütmüştü beni. Çok sevgi dolu bir kadın değildi. Çoğu zaman beni görmezden geldiği bile olurdu. Sanırım bana bakınca oğlunu hatırlayıp hüzünleniyordu. Yine de ona minnettardım. Beni yetiştirme yurduna vermediği ya da sokakta bırakmadığı için. Onun dışında hiçbir minnettarlığım yoktu ona karşı.
Dövüşmeyi onun sayesinde öğrenmiştim. Eğitmen tutmuş ve o şekilde yetiştirmişti beni. Bana oyunlar oynatıp, masallar anlatmadığı için hiç kızmadım ona çünkü bu dünyada bu tür şeylerle hayatta kalamazmışım onu öğrendim büyüdükçe.
İlk güç savaşımı daha yeni cinsiyetim ortaya çıktığı 20 yaşımda yapmıştım. Onun öncesinde yani daha cinsiyetim belli değilken çok kez kavgalara karışmıştım. Babaannemin bu kavgalardan haberi olmazdı çoğu zaman çünkü yara almazdım. Karşıdaki kişi için aynı şeyi söyleyemeyeceğim.
Bu şekilde anlattım diye çocukluğumu yaşamadım sanmayın. Yoongi, Hoseok ve Seokjin hyungla aynı mahallede büyümüştüm. Çoğu kavgaya da bizi Yoongi hyung dahil etmişti zaten. Onlar sayesinde yaşayabilmiştim çocukluğumu. Bana hem kardeş hem de arkadaş olmuşlardı.
Şimdiyse odamda, kapağı açık gardırobumun önünde durmuş ne giyeceğimi düşünüyordum. Okula daha 2 saatim vardı. Derslerim de geç başlıyordu bugün zaten. Son zamanlarda asla susmayan kurdum bugün çok güzel olmam gerektiğini söyleyip duruyordu. Ben de ona ayak uydurmaya karar vermiştim. Kendisiyle ters düşünce beni yerden yere vuruyordu çünkü. Bugün bile sırf onun yüzünden çok erken kalkmıştım.
Heyecandan yerinde duramıyordu resmen. Ve...
Rüyamda hiç görmemem gereken şeyler görmüştüm. Ay ışığı altında beni öpen bir Jungkook gibi...
