make me feel alive | arcen

iki

☆

geçen hafta,bir şeylerin yanlış hissettirmeye başladığı zamandı.
sıradan bir gündü o haftanın başı;provalar bitirilmiş,herkes yorgun.kimisi akşam planları yaparken kimisi bir an önce eve gidip dinlenme peşinde.
akşam planları yapanlardan biride şüphesiz Emreydi. ve bu planlarına tabii ki Cenan'ı da dahil etme peşindeydi.
üstünü değiştirmeye giden soluk soluğa kalmış Cenan'ın arkasından yaklaştı.

E:kanka direkt eve geçmiyorsun herhalde?

Cenan'ın tam olarak istediğiydi bu,direkt olarak eve geçmek.

C:n'apacağız oğlum? yorulmadın mı?

E:yorulmadım işte abicim

bir elini cenanın omzuna atmış gülümsüyordu.

E:hadi kırma beni,bi' sahil yapalım bu akşam

C:kim kim?

E:Ömer,Atakan net geliyor

C:Arif?

E:Arif'in işi varmış kanka

dedi,göz kırparken.

C:ne işi lan?

E:ya oğlum randevusu varmış işte.Tuğba ayarlamış.ama görsen hatun baya iyi

salak salak sırıtırken bu kelimeler döküldü Emre'nin ağzından.

...

Cenan,"gelmiyorum ben." dedi soğukça ve hızla üstünü değiştirmeye gitti.kıyafetlerini çıkarıp etrafa savururken kendi kendine "ağlama,bu çok saçma,ağlama" gibi şeyleri tekrarlıyordu.giyindikten sonra kimseye görüşürüz bile demeden çıkıp gitti.

eve varmasıyla kendini kanepeye bırakması bir oldu.bir sigara yaktı,sonra bir sigara ve bir sigara daha.o akşam hiçbir şey yemedi.ara ara dolaştı evin içinde ara ara sadece yattı.canının yanması onu sinirlendirmişti.Arif'i bir arkadaştan fazlası olarak görmediğine kendini ikna etme çabalarının hepsi yaşadığı kıskançlıkla yerlebir olmuştu.böyle düşünmekten nefret ediyordu.onu sevmekten nefret ediyordu.keşke o bu hislere hiç kapılmasaydı da normal bir arkadaş olabilseydi.keşke Arif'in bir kadınla randevusu olduğunu duyduğunda kardeşi için sevinebilseydi.tek düşündükleri bunlardı.kendine kızıyor,kendine üzülüyor ve yine kendi kendini yiyip bitiriyordu...

işte o günden sonra aralarına mesafe koymaya karar vermiş, -bunun hislerini öldüreceğine inanmış olacak- Arif'ten uzaklaşmıştı.sadece Arif'ten de değil,bu hislerden arınmak,kafayı toparlamak için kimseyle zorunlu olmadığı sürece muhattap olmaz olmuş;kendi köşesine çekilmişti.
ama Arif'in Cenan'dan uzaklaşmaya niyeti yoktu.aralarında her zaman derin bir bağ,bir "dostluk" vardı ve Arif bunu kaybetmek istemiyordu.Cenan'ı çok kez konuşturmaya çalışmıştı ama Cenan onun "ne oldu,neyin var?" gibi sorularından hep kaçmıştı.ama Arif hâlâ Cenan'ı bırakmıyor,sorun ne ise dinlemek,çözmek için can atıyordu.

☆

takside gelen mesaj,Arif'in hâlâ Cenan'la iletişim kurmaya çalışma hâliydi.Cenan bir süre daha ekrana baktıktan sonra telefonu iki eline yerleştirdi.

C:Günaydın yoldayım,hem geç kalmadım ki?

A:kalmadın zaten:) ilk provada biz yokız,güzel bir kahvsltı yapalım istedim seni bekliyoruum

Arif'in klasik yazım yanlışlarına sırıttı.

C:Yedim ben,boşver sonra yaparız

A:Rica ediyorum Cenan.
A:Vakit geçirmek istiyorum seninle.Bu artık kırıcı olmaya başladı.