make me feel alive | arcen

yedi

☆

"ver de şu skece bi' göz atayım." dedi ve Arif'in elindeki kağıtları aldı.gözleri yazıların üzerinde dönerken kafasını sallıyor "hmm" diyordu.Arif,Cenan ve kendisininde içinde bulunduğu,bir türlü sonunu getirmeyi beceremediği bir skeç yazmıştı.yazılar karmaşıktı,bazı yerlerin üstleri karalanmıştı.Arif meraklı gözlerle Cenan'ı izlerken, yanına oturmuş ve ellerini çenesine yerleştirmişti.Cenan kağıtları önlerindeki sehpaya koydu ve "bak şimdi." dedi.ikiside öne doğru eğildiler,Cenan tam konuşmaya başlayacaktı ki,yerde buruşturulmuş olan başka bir kağıdı gördü.eğilip yerden aldı,kağıdı açmaya çalıştı.

C:bu ne?

A:boşver boşver onu beğenmedim.

panikleyen Arif kağıdı Cenan'ın elinden çekti.

C:ya versene bakayım,belki ordan bir şey çıkar hepsi fikir sonuçta.

çocuklar gibi atışmaya başladılar.Cenan kağıdı almak için Arif'in neredeyse üstüne çıktı.daha sonra Arif kağıdı fırlattı ve "okuyamazsın!" dedi.Cenan iyice inat etmiş,Arif'i sinirlendirmek için o kağıdı okumayı kafaya koymuştu.Arif'in kağıdı attığı yere koştu,hemen peşinden gelen Arif'i gördü ve kağıdı havaya kaldırdı. ne de olsa Arif ona ulaşamazdı.

A:Cenan! komik değil ya bak valla.saçma sapan şeyler yazmıştım görmeni istemiyorum.

C:benden mi utanıyorsun?

A:hayır-evet utanıyorum okuma hadi bırak.

C:en kötü ne olabilir ya? iki güleriz.

onu dinlemedi,sinsice gülmeye devam ederken kağıdı açtı,Arif'in onu son durdurma çabalarıda başarısız olmuştu.Arif geri çekilip ellerini beline koydu ve yazdıklarına bakan Cenan'ı izlemeye başladı.
kağıttaki her şeyin üstü çizilmişti,çoğu şey hiç okunmuyor,bir kaç cümle zar zor seçiliyordu.onlarda yine tek başına anlam ifade etmediği için,kağıtta anlaşılır bir şey yoktu.kağıda anlamsızca bakan Cenan tam hiçbir şey anlamadığını söyleyecekti ki kağıdın en altındaki,üstü beceriksizce karalanmış cümleyi gördü,

"Alternatif son:Umut,Alperen'i öper ve sarılırlar."

"Alperen ve Umut",Arif'in yazdığı skeçte Cenan'ın ve kendi karakterinin isimlerinden başka bir şey değildi.Cenan bu cümleyi okuduktan sonra biraz duraksadı.Arif'in bunu düşünmesi elbette tatlıydı onun için,ama neden bunu paylaşmaktan çekindiğini ya da neden bu fikirden vazgeçtiğini çözememişti.

C:son cümle.sanırım onu görmemi istemedin.

A:evet.

C:yani..aslında biz bunu hep yapıyoruz sahnede.farkındasın değil mi?

A:evet farkındayım.ama bu skeç için gereksiz bir sahne olurdu.

C:peki görmemi niye istemedin?

Arif gözlerini etrafta gezdirirken ne söyleyeceğini düşündü.

A:bilmiyorum,boşver,neyse..

sessizliğini peşpeşe söylediği bu anlamsız kelimeler bozdu.
Cenan Arif'e yaklaştı,aralarında bir adımlık bile olmayan bir mesafe kalana kadar.bir elini Arif'in ensesine yerleştirdi ve onu yanağından öptü.

C:sakın bana bunun seni gerdiğini söyleme.

daha sonra diğer yanağına başka bir öpücük kondurdu.