ASİ / ÖZ ailem asker

bölüm 14

Demirden

Asi karargahdan hızla çıkdı peşinden gitmek istesemde babam izin vermedi bir az yalnız kalsa iyi olacağını söyledi
Bizde fazla üstelemedik

Asiden

Uçurumun başına geldim kendimi ne zaman yalnız hissetsem hep buraya gelirim acılarıma göz yaşlarımın hepsine bu uçurum şahit oldu
En uç noktasında durub avazım çıkdığı kadar bağırdım
Yorulmuşdum artık yaşamakdan yapamıyordum dayanamıyordum
Nefes almak bile artık zorlaşdı yere çöktüm kaç yılın acısını uçurumun başında saatlerce ağlayarak geçirdim

Hava artık hepden karalmışdı
Yavaşca ayağa kaldım bu saatde taksi çağıramazdım zaten ofladım mecbur eve kadar yürüyecekdim

2 saat yürüşün ardından eve vardım kapının önünde 5 araba duruyorudu galiba müsafirler vardı telefonumu çıkarıb saate bakdım 11:13 dü
Biolar şimdi kesin endişelenmişdir
Yada arkamdan bir çok iyrenç laf ediyorlardır kapıya yaklaşan kadar içerden bağırış sesi geliyorudu derin nefes aldım gece galiba uzun olucakdı
Kapıyı çaldım sultan teyze tebessümle kapıyı açdı merhaba deyib salona irerledim o kadar çok bağırıyordular ki benim geldiğimi bile duymadılar salonda tanımadığım bir çok yüz vardı bazılarının arkası bana dönükdü yalandan öskürdüm gözler bana döndü hayat hanım yanıma geldi " kızım iyi misin? Nerdeydin? Bişeymi oldu? Ha" dedi
Kadına bak resmen taramalıya bağladı
Salondan bir kaç gülme sesi geldi
Siktir az önce ben onları dışımdanmı söyledim
Daha çok güldüler
Ege " bunuda dışından söyledin" dedi

Has..
Hayat hanıma döndüm " pardon" dedim Hayat hamın sadece " sorun değil"dedi

Asaf bey " Hadi kızım seni dedenlerle tanıştırayım" dedi

Asaf beye döndüm " dedemlermi" dedim

Son kısa oldu amma hasta halimle ancak bu kadar oluyor