ASİ / ÖZ ailem asker

bölüm 37

Alparslandan

Sevdiğim kadın kollarımın arasında cansız bir şekilde yatıyordu
Benimse elimden hiç bir şey gelmiyordu
Timin sihiyicisi Han yanımıza geldi
Asimin yaralarına baskı uygulamağa başladı
Han " komutanım gitmemiz lazım çok kan kaybediyor" dedi
Girdiğim tıransdan çıkıb
Sevdiğimi kucağıma aldım ve yürümeye başladım.Sevdiğime bakdım yüzü beyazlamışdı
Abdullah abi " meraketmeyin komutanım iyi olucak" dedi

Başımı salladım sadece korkuyorum daha kavuşamamış, on doya doya sarılamamışken benden gidemezdi

....

1 saatlik yürüşün ardından helikopterlerin olduğu yere vardık
Helikopterlere teker teker bindik
Kucağıma güzelimle oturmuş yüzünü inceliyordum

Helikopter kalkışa geçdi
Han Asimi kucağımdan alıp yaralarına baskı uygulamağa yeniden başladı
Bense sadece elimdeki kana odaklanmışdım

.....

Yarım saatin ardından karargaha vardık
Helikopter piste iner inmez hazırda bekleyen sağlık ekipleri Asimi sedyeye yatırdı ve irellemeye başladılar arkalarından öylece bakdım

Korgeneral omzuma elini koyup babacan bir tavırla sıkdı " iyi olucak, bizim dişi Kurt güçlüdür kolay kolay teslim olmaz" dedi

Başımı salladım
Tıransda gibiydim
Mirza Binbaşı ve Demir Binbaşıyla orgeneral ve Albay ilgileniyordu

Bilmiyordular kendi öz kızlarının orda can çekişdiğini

Korgeneral " seviyorsun onu değilmi" dedi

Başımı hızla korgenerale çevirdim tam ağzımı açıb konuşacakdım ki eliyle susturdu
Hafif gülümsüyerek
" Ben her şeyi biliyorum evlat, hem ona nasıl bakdığını gördüm, umarım mutlu olursunuz" dedi ve orgeneralin yanına gitdi

Haklıydı Aşıkdım Asiye
Hayır aşık değildim ben resmen sevdalanmışdım
Artık bana sadece o yar olurdu
Benim Ötüken bakışlım helalim sadece Asim olurdu

Sonnn uykulu uykulu ancak bu kadar oldu