ASİ / ÖZ ailem asker

bölüm 48

______________________________________

Her şeyin bir sebebi vardır değilmi
Yaşadıklarımız
Bazen yorulursun
Hatda o kadar yorulursun ki kendi canına kıymayı bile düşünürsün
Amma biri gelir seni
Karanlığından çıkarır
Sana yol yoldaş olur

......

Mitde bulunmuş odalardan birinde yatağa uzanmış tavanla bakışıyordum
Alparslan beni MİT binasına getirdiğinden beri ortalıkda yokdu
Arasam bile açmıyon meşgule atıyordu
Sinirlensem bile onu da anlıyordum işini yapıyordu
Neticede her zaman benim yanımda olamazdı

Oflayıo yatakdan çıkdım odada bulunan banyoya girib elimi yüzümü yıkadım

Benim için buraya bırakılan kıyafetleri giydim belime silahımı askeri botuma çakımı sakladım
Aynadan son kez kendimi konturöl edip
Odadan çıkdım çıkmamla sert bir şeye çarpmam bir oldu

" Siktir" dedim
Alnım çok acımışdı

Başımı kaldırıp neye çarpdığıma bakdım

Karşımda bana maymun gibi sırıtarak bakan Alparslan vardı

Göz devirdim
" Ne yapıyorsun be adam kafam acıdı sanki taşa çarpdım" dedim isyan ederek

Alparslan kısıkca güldü

" Taşmı" dedi sorgular biçimde

" Evet" dedim

Öküz hala sırıtıyordu
Bana Yaklaşıb alnıma kısa bir öpücük kondurdu
Gözlerimi kapatmadan edemedim
Onu seviyordum Alparslan benim karanlığıma ışık olmuşdu

Alparslan " Hadi güzelim gidelim ŞEF bizi bekler" dedi

Gülümsedim

" Tamam" diyerek
Şefin odasına gitdik
Alparslan kapıyı iki defa tıklatdı
İçerden ' gir' komutu alınca Alparslan önde ben arkada odaya giridik

Alparslan
" Yüzbaşı Alparslan kaya" diye tekmil verdim

Bende bir adım öne çıkdım tekmil vermeden

" GÖLGE " dedim

Alparslan bana kısa bir bakış atıp önüne döndü

Şef ayağa kalkıb
Kollarını açdı

Gülmseyerek
" Gel buraya deli kız" dedi

Hızla kolları arasına girdim
Kokusu aynıydı
Hiç deyişmemişdi sadece saçlarına akalar düşmüş göz altları çökmüşdü

Beni eğiten Semih Öztürk
Semih amcam
TSK Semih amcamı Şehit oldu göstermişdi
Banaysa onun yaşadığını
Korgeneral söylemişdi
Semih amcam ve korgeneral aynı timde görev yapmışdılar bir birlerine abi kardeş olmuş hiç ayrılmamışlar

Bana bu güne kadar hep yardımı dokunmuşdu
Şimdiki Asiyi yani GÖLGE' yı ona borçluyum
Benim ilk kahramanım
Sırdaşım

Semih amcam benden ayrılıp yüzümü elleri arasına aldı

" Ah benim deli kızım ne kadar değişimişsin" dedi

Kocaman gülümsedim

" Bende seni çok özledim  amca " dedim

Amcam benden ayrılıp Alparslana bakdı
Alparslan ikimize kaşları çatık sorgular biçimde bakıyordu
Konuşma gereği duydum

" Semih amcam bana aile olan kişi şimdiki güçlü halimi ona borçluyum" dedim

Alparslanın yüzü düzeldi
Yerine rahatlamış ifade aldı

Semih amcam boğazını temizleyip
Dikkatleri üzerine çekdi

" Gelerim asıl meselemize.Üstlerden özel bir emir geldiAsi çelik ve Alparslan kaya...." Durdu

Gözlerimize bakıp
" Evleneceksiniz " dedi

İşte benim için zaman tamamen durdu

Son
Geç geldi kusura bakmayın
Öğlen gelicekdi amma ben yalnışlıkla sildim yeni bölümü 🤦 bu yüzden yeniden yazdım