ASİ / ÖZ ailem asker

bölüm 27

1 hafta sonra

Egeden
....

1 hafta olmuşudu ablam hala uyanmamışdı doktorlar onu hala yoğum bakımda tutuyordu
Çünki ablamın 4 kez kalbi durmuşdu
Düşündüm canı yanıyormudur acaba

Etrafıma bakdım her kes bir köşeye sinmiş
Sesizce boş boş duvara bakıyordular
Ablama döndüm yüzü çok dolmuşdu ablamın bütün renkleri sanki gitmişdi
Gözlerimi kapatıb kafamı cama yasladım

Sesizlik hakimdi
Amma bu sesizlik kısa sürdü çünki monitordan tiz bir ses çıkdı
Hayır hayır
Ablamın kalbi durmuşdu
" DOKTOR" diye bağırdım
Babamlar ayağa kalkıb cama toplandılar
Doktorlar koşarka oday girdi

Doktor " hastanın kalbi durdu şok cihazını hazırlayın"

Doktor kalp masajı yapmağa başladı
" Hadi kızım dön"

Hemşire " şok cihazı hazır hocam"

Doktor şok cihazını hemşireden alıdı
" 200 ver" dedi

Dönmedi

Doktor "300"

Ablam yine dönmedi

" 400 " dedi

Yine yaşam izi yokdu

Doktor " hadi kızım bu kadar insanı bekletme"  " 500 " dedi doktor

" Hocam çok fazla hasta dayanamaz" dedi

Doktor " dediğimi yap"

" Hazır hocam"

Bir kez daha denedi doktor
Olmadı ablamın kalbi atmağı bırakdı
Her kes ağlıyordu ağlamaz dediğimiz karan abim bile
Doktor şok cihazını hemşireye verdi
Saatine bakdı
" Yaz kızım ölüm saati 11:45" dedi

Hayır hayır ablam ölemez söz verdi sözünde durmak zorunda

Hastaneyi Annemin çığlığı inletdi
" KIZIM"

Olmaz ablam ölemez her kesi geçib odaya giridim hemşire örtüyle albamın üzerini kapatıyordu
" kapatmayın" dedim

Örtüyü ablamın üzerinden fırlatıb sıkıca ablama sarıldım

" Abla yalvarırım gitme bizi bırakma söz verdin bırakmayacakdın beni ,bizi
Lütfen bırakma "

Arkamdan biri çekiyordu
Bense göz yaşları içində ablama sıkıca tekrar sarılıyordum
Başka kollar deyreye girdi
Beni ablamdan uzaklaşdırdılar
Çeken Baran abimdi gözleri kızarmış göz altları şişmişdi
Tek o değil herbirimizin gözleri şişmişdi
Baran abim beni kolumdan tutub dışarı sürüklemeye başladı

Tam o an kısık gülme sesi doldurdu odayı
Arkamızı döndük
Bu bu olamaz
Ablam şu anda bize gülümseyerek bakıyordu
Ablam kollarını açıb "sarılmayacakmısın ablacım" dedi
Şaşkındık
Doktor " amma bu bu nasıl olur" dedi
Ablam " hadi amma o kadar ölümlerden döndüm" dedi
Hala sarılmamı bekliyordu şoktan çıkıb ablamın kolları arasına yarasına dikkat ederek giridim
Başımı boyun girintisine sokub kokusunu derince içime çekdim
" Bırakmadın abla"
" Bırakırmıyım seni hiç" dedi
Diğer aile fertleri gözleri yaşlı bize Bakıyordu
Hepsi pişmandı

Atlas abim " ama bana sarılmak yokmu" dedi üzgüce
Ablam gülümseyib diğer kolunu abime uzatdı abimde ablama sıkıca sarıldı
Mutluyduk hepimiz çünki ablam bizi bırakmamışdı

Sonnn