တွဲသောလက်မြဲစေ မြဲသောလက်ခိုင်မာစေ

Ep-1 (Uni +Zawgi)

နွေဦးအချိန်မို့အရမ်းမပူသေးသော်လဲယပ်တောင်ဆောင်နေရသောကာလဖြစ်သည် စာပေးပွဲပြီးစကာလမို့ ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်လည်နေတဲ့ကျောင်းသားလူငယ်အရွယ်လေးတွေကိုနေရာအနှံအပြားမှာတွေ့နေရလေပြီ သစ္စာလမ်းထဲကနှစ်ထပ်တိုက်ပုအိမ်လေးရဲ့မီးဖိုခန်းထဲမှာမွေးကြိုင်သည့်ဟင်းနံ့လေးဟာစားချင်စိတ်တဖွားဖွားဖြစ်အောင်ဆွဲဆောင်နေပြန်သည် ထိုဟင်းကိုချက်ပြုတ်နေသူကားအိမ်ရဲ့အိမ်ရှင်မဖြစ်သည့် ဒေါ်ယဥ်ယဥ်သန်းဆိုသူပင် အသက်၃၃သာရှိသေးသည့် ယဥ်ဟာ အပျိုလေးတစ်ယောက်လို ယဥ်ယဥ်လေးနဲ့လှပနေစဲပင်

'ယဥ်ရေ'
'ရှင် အကို ပြန်လာပြီလား'

မီးဖိုခန်းထဲဝင်လာသူကား အိမ်ရဲ့အိမ်ထောင်ဦးစီးဖြစ်သည့် ဦးမိုးဇော် အင်ဂျင်နီယာတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အပြင် အသက်၄၀အရွယ် ကလေးတစ်ယောက်ဖခင်လည်းဖြစ်သည် မနက်စာဆိုရင် ကျဆိမ့်လေးနဲ့အီကြာကွေးစားတက်တဲ့ဦးမိုးဇော်အတွက် ယဥ်ကအမြဲစျေးကပြန်လာတိုင်းဝယ်လာပေးတက်သည် ဦးမိုးဇော်တစ်ယောက်သာမန်နေ့တွေဆိုရင်အိမ်မှာပဲမနက်စာစားတက်ပေမဲ့ ပိတ်ရက်ဆိုလျှင်တော့ မနက်စာကိုလမ်းထိပ်ကလက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာသူ့အပေါင်းအသင်းတွေနဲ့လက်ဖက်ရည်သောက်သွားသောက်ရင်းစကားစမြည်ပြောတက်သည်

'ဒီတစ်ခေါက်သွားတာမြန်လိုက်တာ'
'ဟိုကောင်တွေတစ်ကောင်မှရောက်မလာတာနဲ့လက်ဖက်ရည်ကိုခပ်မြန်မြန်မော့ပြီးပြန်လာခဲ့လိုက်တာ'

ဦးမိုးဇော်တစ်ယောက်လက်ကနာရီကိုကြည့်လိုက်ရင်း

'ဟင်းတွေကမွှေးနေတာပဲကွာ ဒါနဲ့
ယဥ်ရော မနက်စာဘာစားပြီးပြီလဲ'
'မစားရသေးဘူး ထမင်းလေးတော့ကြော်ထားတယ် သမီးမိုး နိုးလာတော့မှသူနဲ့အတူတူစားမလားလို့လေ'
'နေပါဦး သူကအခုအချိန်ထိမနိုးသေးဘူးလား ဘယ်အချိန်ရှိနေပြီလဲ'
'မနေ့တစ်နေ့ကမှစာမေးပွဲပြီးထားတာလေ အေးအေးဆေးဆေးအနားယူပါစေဦး'
'၈နာရီခွဲကျော်နေပြီ ဒါမိန်းကလေးတစ်ယောက်အိပ်ယာထဲရှိနေသင့်တဲ့အချိန်မဟုတ်တော့ဘူး'
'အိပ်ပါစေဆိုအကိုရယ်'
'မရဘူး သွားနှိုးမှဖြစ်မယ်'