Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın iyi okumalar🩸🩺
O geceden beri Rüzgar benden kaçıyordu. Ben sarhoş olduğu için söylediklerini çok ciddiye almamıştım. Ama galiba o biraz utanmıştı.
Elimdeki dosyayı hemşireye uzatıp Nevra'nın yanına gittim.
"Rüzgar nerede?"
"Akşam nöbete gelecek ya o."
"Ben çıkınca yani?"
"Evet öyle denk gelmiş. Ben yapmıyorum ya sonuçta listeyi."
İki gün üst üstte 24 saat çalışsam ne olurdu? Bence hiçbir şey olmazdı.
"Uzman doktorlardan kim nöbetçi?"
"Metin. Pars sakin gidip nöbetini değiştirme."
"Bir şey olmaz."
Nevra beni vazgeçirmek için bir şeyler söylerken onu dinlemeyip Metin'in yanına gittim.
"Metin?"
Elindeki dosyadan kafasını kaldırıp bana baktı.
"Oo Pars bey. Hayırdır siz bize selam verir miydiniz?"
Karşımda gevşek gevşek gülerken bu herifle neden konuşmadığımı hatırlamıştım.
"Nöbetini ben tutabilir miyim ?"
"Üst üstte 24 saat nöbeti mi tutacaksın?"
"Evet."
"Ölmek mi istiyorsun?"
Ben zaten yarı ölü sayılıyorum. Bana işlemezdi.
"Sorun olmaz."
"Neden yerime geçmek istiyorsun?"
Sıkıntıyla bir nefes aldım. Bu adam böyle her şeyi sorgulayacak mıydı? O sorguluyorsa ben de sorgulatmamasını sağlardım.
"İki dakika gelir misin benimle?"
Beni kafasını sallayarak onayladı. Kalabalık olmayan bir yere onu götürdüm. Gözlerimi kırmızı yapıp ona döndüm.
"Nöbetini bana devredeceksin. Kendi isteğinle."
Ağır ağır kafasını sallayarak beni onayladı.
"Nöbet çizelgesini düzelteyim."
Metin giderken ben elimi şakaklarıma atıp ovuşturdum. Yaklaşık üç gündür doğru düzgün beslenmiyordum. İçtiğim kanlar o kadar boş geliyordu ki. Rüzgar'ın sıcak kanının yanında bir hiçtiler.
O benden kaçarken ondan beslenmem hayal gibiydi. Bugün onunla konuşabilirsem eğer aramıza giren saçma sapan mesefeyi kapatabilirdim.
Servis kısmına geçmek için dış kapının önünden geçmem gerekiyordu. Tam oradan geçerken tanıdık simayı görünce gülümsedim. Ta ki iki adamın onu sıkıştırdığını görene kadar.
