20

62 2 13
                                    

"Ashaia." Ian called me.

Hindi ko siya masagot. As he called my name, a lot of memories rushed in my head again. Just like an overflowing water.

"Ashaia."

"Attorney Selene Ashaia Faller."

"Congratulations, you passed the exam! Attorney na ang Ashaia namin."

It was his first time, saying my real name but it feels like it wasn't. Para bang sanay na sanay na akong marinig ito sa kanya.

Hindi ko namalayan na lumapit na pala siya.

"Hey, talk to me. Ayos ka lang ba? Do you regain memories again?"

I just nodded.

The way he called me. Is he someone I love from the past?

Fourth Lucian.

"Bakit hindi mo sinabi?" Tanong ko.

He sighed. "I just got the news. I don't want to stress you out, balak ko sanang sabihin sa'yo kapag nakapag pahinga ka na pero naunahan mo naman ako."

"You're not hiding something from me, Ian?" I asked him seriously.

He shook his head. "Ashaia, look. Ayoko lang talagang biglain ka. Why would I hide it to you, alam mo na rin naman ang pangalan mo."

Hindi ko alam, pero galit ako. Hindi niya agad sa akin sinabi. It triggered a lot of memories, and hindi man lang ako nakaramdam ng sakit ng ulo.

"Kahit na! Dapat sinabi mo agad sa akin! What's the point of hiding it from me, kahit naman kailan mo sabihin sa akin yan, walang magbabago!"

His expression softened. Kita ko ang pag rehistro ng sakit sa kanyang mga mata sa pag sigaw ko.

He tried to hold my hands but I pushed him away.

"N-no, Ashaia, please calm down."

But instead of answering him, I walked away. Padabog kong isinara ang pinto ng kwarto ko. I packed my things. I don't want to stay with a liar like him.

I can still hear him knocking on my door. Pero wala akong pake, aalis ako, sa ayaw at sa gusto niya.

"Ashaia, open the door."

I stopped packing. "Ayoko, pake mo ba?"

Nang matapos akong mag impake ay nagbihis na ako ng pang alis na damit. May naipon na rin naman akong pera pang luwas ng bayan. I will just contact "my family".

Pagbukas na pagbukas ko ay nadatnan ko si Ian, naghihintay sa labas ng pinto ko. Bago pa ako makalabas ay agad niya akong hinila papasok ng kwarto.

Nagsalubong ang kanyang kilay ng makita ang gamit kong naka impake.

"You're leaving us, huh?" He said sarcastically.

I rolled my eyes. "Pake mo?"

Binawi ko ang braso sa kanya. Paalis na sanang muli ako nang isara niya ang pinto. He cornered me with his hands.

I can feel his breath in my neck.

"Pag usapan natin to, hindi solusyon ang pag alis." Kalmado niyang saad.

I pushed him away. "Kausapin mo pader."

I heard him laugh and that made me even more annoyed. At sinong nagsabi na pwede siyang tumawa?

"Look, I'm really sorry baby. I didn't mean to hide it. I just really don't want to stress you out that's why I kept it. I'm just waiting for the right timing, I swear." He explained.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jan 25 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Moonlight and You Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon