'𝘼𝙍𝘼𝘿𝙄Ğ𝙄𝙉𝙄𝙕 𝙏𝙀𝙇𝙀𝙁𝙊𝙉𝘼 𝙎𝙐𝘼𝙉 𝙐𝙇𝘼𝙎𝙄𝙇𝙈𝙄𝙔𝙊𝙍 '

'𝗔𝗥𝗔𝗗𝗜Ğ𝗜𝗡𝗜𝗭 𝗧𝗘𝗟𝗘𝗙𝗢𝗡𝗔 Ş𝗨𝗔𝗡 𝗨𝗟𝗔Ş𝗜𝗟𝗠𝗜𝗬𝗢𝗥'

                          ☆16☆
Radyoda çalan şarkı ile birlikte yine kendi iç dünyama kapanmıştım ve düşüncelerim ile boğuşuyordum farkettimde yaklaşık 1 aya yakındır onlarlayım 1 aydır ailemi görmedim 1 aydır evimde değilim, odamda değildim ve ailemi çok özlüyorum, keşke en azından onlarla vedalaşabilseydim, telefonumu o gün camı kırarak havuza atladığım zaman telefonumu cebimde olduğunu unutup havuzun içine düşürmüş ve ıslatmıştım şimdi ise çalışmıyordu,ve alina da yanına telefon getirmemiş ayrıca dediğim gibi yapıp çıkarken kimseye haber vermemişti aklıma gelen sorularla yutkundum, şimdi bizimkiler ne yapıyorlardır bizi arıyorlarmıdır?, peki ya şuan nasıl durumdadırlar?, bana ulaşamıyorlar alina'nın telefonu zaten ordaydı gitmek istiyordum odama, evime gitmek istiyordum anneme sarılmak, abimle tekrar tekrar inatlaşıp didişmeyi sonra ise pişman olup barışmayı istiyorum ,1 aydır duş almadım evime gidip duş almak istiyorum, Annemle, babamla, abimle üvey kardeşim alina ile oturup eskisi gibi yemek yemek mutlu olmak istiyorum, alina bana dokunmasıyla düşüncelerimden irkilerek ayrıldım "Ne düşünüyorsun?"
"Hi-ç" diyebilmiştim sadece hiç, alina bana baktı ve gözlerime baktı evet şişmiş berbat sulu gözlerime "bir hiç için ağlayıp durmazsın sen ayrıca birşey düşündüğünde istemsizce kaşlarını çatıyorsun bunu fark etmiyorsun bile" o her keste olmuyormu gerçekten de fark etmemişim keremle atalayın bakışları bizdeydi onlara döndüm ve "sizden bir şey isteyebilirmiyim?" Bu soru biraz ağlamaklı çıkmış olabilir arabayı durdurup bana döndüler "Ben ailemi çok özledim en azından onlarla vedalaşmak istiyorum, he bide mümkünse sıcak bir duş almak ve rahatlamak istiyorum nolur nolur nolurr" dediğimde gözlerimi doldurup şu küçük Emrah bakışını yapmıştım keremle atalay birbirine baktılar alina sessizleşti "nasıl bi veda düşünüyorsun 'anne ben kaçırıldım ama beni kaçıranlar vicdanlı biri merak etmeyin burada duş alıp çıkıp gidicem' mi diyiceksin?" Evet haklıydı ne yapmam gerekti "onunla telefon üzerinden vedalaşsam olmazmı, ki flimlerde hep böyle yapıyorlar arıyorlar fidye için para istiyorlar, ya sizde fidye isteyin neden istemiyorsunuz siz ne biçim adamsınız ÜFFF EVE GITMEK ISTIYORUM BE ANLASANIZA!" Dedim gözyaşlarıma boğularak sonra hiç beklemediğim bi anda bana bi telefon uzattılar evet benimkinin aynısıydı ve aynı telefondan alinaya uzattılar biz şaşkınlıkla birbirimize bakarken "zaten size telefon almıştık burdan aileleriniz ile görüşebilirsiniz" yok bi sıkıntı var ya ya beyinsel olarak yada zihinsel "siz mafya mısınız?" Diyen alina zihnimi okumuştu "yok be a ne mafyası baksana çakma bunlar filmlerdeki gibi cani değiller üstelik hastahaneye de götürüyorlar bak" biz kendi aramızda konuşurken onların duyacağı bi tonla arsızca konuşuyorduk elbette, şimdi bu telefonları alsalar bidaha vermeseler valla olurmu olur, ama aklıma takılan bi soru vardı "siz neden bizi kaçırdınız o zaman ya çok saçma hâlâ aklım almıyor bizi kaçırıp bide üzerine telefon verdiniz burda 'ailenizi arayabilirsiniz' diyorsunuz amacınız ne?" Kaşınıyorum sanki biraz ama olsun -jdjdhidjskwhdksjs- kerem bana baktı ve konuşmaya başladı "amacımız senin baban bize neyi yaşattıysa onu yaşatmak yani o bizim en değerlimizi elimizden aldı onun yüzünden çaresiz bi başımıza kaldık bizde aynı şeyi ona yaparak yani en değerlisini kaçırarak ona yaşadığımız şeyi yaşatmak istedik" anlıyorum şimdi daha iyi anlıyorum "alinayı kaçırmak aklımıza bile gelmedi o bize bi nevi bi bonus oldu" dedi atalay şimdi herseyi daha iyi anlıyordum "ulan madem bu kadar kolaydı anlatmak neden zoru oynadınız sırf bu yüzden evinizi yaktım üstüne camı kırarak atladım"
"Yalnız bisi diyim mi sen tam bir zır delisin aklımıza nereden gelebilirdi ki kaçırdığımız kızın normal bi şekilde düşünmediği harbi camdan atlayacağın aklımın ucundan geçmezdi pardon aklımızın ucundan" dedi kahkaha atarak kerem ise gülmemek için direniyordu
"Ne iyi bir başlangıç oldu bence kıskanmayın"
"O an sadece gerçekten neler yapacağını merak etmiştim etmez olaydım" Abi şaka mi bizi kaçıranlarla burda bu konuşmayi yapmamız neyse insaflı birileri kaçırmış en azından -HDDJÖMSÜKSÜOJSPAISKW-
"Senin beynin normal bir insan beyni gibi çalışmadığını bulunduğunuz ortamı ateşe vererek anlamıştım" dedi kerem sessizliğini bozarak gülmemeye çalşıyordu ayy evet kabul ediyorum aptalcaydı ardından atalay bi kahkaha daha patlattı
Allahim nasıl bir ortama düştüm yarabbim bizi kaçıran insanlarla yaptığım salakliklari konuşuyoruz şaka gibi
"He bide şey var unutmadan geçemiyicem o sırada alinanın elindeki -mermisiz- tüfekle içeri dalması harbi abla kardeş manyaksınız" kardeşimle gurur duyuyorum ama biraz daha mantıklı olabilirdi "ama çok havalı bir girişti içinde mermi olsaydı daha iyi olurdu da" dedi alina kahkahalara boğulurken "tamam yeter gülmeyin annemi arıyım ciddi olmam gerek" offf annem gil orda bizi merak ederken biz kahkaha atıyoruz telefonu hoparlöre aldım
Annemin telefonu çaldı çaldı ve en sonda açtı "anne"
"Kızım?, sen misin Allahım şükürler olsun"
"Anne nasılsıniz"
"Kızım nerdesiniz"
"Anne ben ve alina..." kaçırıldım ve çok insaflı insanların yanındayız "alina yanında mı?"
"Evet anne birlikteyiz merak etme"
"Anne o kim?" Abimin sesini duyduğumda hıçkıra hıçkıra ağladım "alina ve Asi telefondalar"
"Beni almadan kaçırıldınızmı beni de almalıydınız" hadi be tek derdi bu olamaz demi "esek sıpası ne diyon be" dedi annem abimi azarlayarak "Ay dur sırası değil doğru sonra trip atarım, nerdesiniz siz, sizi çok özledim be" bizde seni özledik be abi, seslerini duyarken kalbimde derin bi boşluk hissettim ve onlara olan özlemimden kaynaklı olmalıydı "Size nerde olduğumu söyleyemem sadece bana bu numara dan ulaşabilirsiniz biz iyiyiz merak etmeyin"
"Asi sizi çok özledik ev siz olmadan bomboş gibi lütfen geri gelin" gözyaşlarıma engel olamıyor ama sesimi normal tutmaya çalışıyordum alina konuşamıyordu cunku en az benim kadar kötüydü ve o an farkettimde babamın sesini hiç duymadım sahi o neredeydi "peki babam, babam nerde?" Zar zor yutkunduğunu ve ağladığını duydum benim gibi belli etmemeye çalışıyordu
"Baban.." devamını getiremedi
"Babam?"
"Her zamanki gibi sizi arıyordu her yeri didik didik aradı sonra..." Allahim kafayı yiyicem

"Sonra ne?"
"Sonra bir gece yine sizi aramaya çıktı... 𝗕𝗶𝗿 𝘁𝗿𝗮𝗳𝗶𝗸 𝗸𝗮𝘇𝗮𝘀ı 𝗼𝗹𝗺𝘂ş.." Hayır duymak istemiyorum zar zor yutkunan annem cevap veremeyince abimin sesini duydum kısık sesle çaresiz çıkıyordu
"𝗕𝗮𝗯𝗮mı 𝗸𝗮𝘆𝗯𝗲𝘁𝘁𝗶𝗸.." o an zaman durdu ,dünya durdu benim için, öylece kalakaldım gözyaşları içinde "HAYIR YALAN SÖYLÜYORSUNUZ BENIM BABAM ÖLEMEZ" ardından alina "HAYIR BU OLAMAZ BİZİ BIRAKAMAZ"
Kabulenemiyorduk ve avazımız çıktığı kadar bağırıyorduk "ANNE ŞAKA YAPIYORSUNUZ DEMİ?" nolur tüm bunlar kötü bir kabustan ibaret olsun nolur gozumu açtığım esnada babam bana sarılsın 'hepsi kötü bir rüyaydi geçti' desin nolur gözlerimi kapattım, ve tekrar açtım fakat hayır yine aynı yerdeydim sonra ise  telefon kapandı en son hatırladığım şey attığımız acı dolu çığlıklarımız ve haykırarak ağladığımızdı...

𝐁𝐮 𝐛ö𝐥ü𝐦ü 𝐛𝐢𝐫𝐚𝐳 ü𝐳ü𝐜ü 𝐯𝐞 𝐝𝐮𝐲𝐠𝐮𝐬𝐚𝐥 𝐲𝐚𝐩𝐭𝐢𝐦 𝐛𝐮 𝐛𝐨𝐥𝐮𝐦 𝐡𝐚𝐤𝐤ı𝐧𝐝𝐚𝐤𝐢 𝐝üşü𝐧𝐜𝐞𝐥𝐞𝐫𝐢𝐧𝐢𝐳𝐢 ç𝐨𝐤 𝐦𝐞𝐫𝐚𝐤 𝐞𝐝𝐢𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦 𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦𝐥𝐚𝐫ı𝐧ı𝐳ı 𝐛𝐞𝐤𝐥𝐢𝐲𝐨𝐫𝐮𝐦🤍