"kayıp"
1 hafta sonra
Dönemin son haftasıydı sınavlarım bitmişti ve ders programım çok boş geldiği için ben de annemlerin yanına erken gidip sürpriz yapmaya karar vermiştim.
Valizimin fermuarını kapatıp odadan çıktım, Mavi merdivenin sonunda beni bekliyordu.
"Hazır mısın ?"
"Hazırım. Sen beni iki hafta görmemeye hazır misin"
Yanıma gelip bana sıkıca sarıldı
"Sen ne zaman gideceksin ailenin yanına"
"ben de iki-üç güne giderim sanırım"
Son kez Maviye sarılıp çıktım. Valizimi bagaja koyup arabaya bindim. Yaklaşık üç saatlik yolum vardı. tek başıma araba kullanmayı çok sevdiğim için keyifli bir yolculuk olacaktı.
Ana yola daha yeni çıkmıştım ki telefonum çalmaya başladı.
Derin bir nefes alıp kulaklığımı taktım ve telefonu açtım
"Efendim Emre "
"Nasılsın "
"iyiyim sen nasılsın "
"iyiyim ben de. Okulda göremedim seni bugün dersin vardı merek ettim."
Kaşlarım havalandı
"Ders programım boş geldi annemlerin yanına erken gitmeye karar verdim, yoldayım"
"öyle mi ne zaman döneceksin peki"
"Haftaya Cuma falan herhalde bilmiyorum"
"Anladım ben de gitmeden seni görürüm diye düşünmüştüm"
Gülümsedim.
"Ama gidiyorum"
"o zaman gelince kahve ?"
Bu sefer sırıttım
"Bakarız"
"Gülümsedin hissettim"
"yooo"
"Tamam o zaman öptüm"
Telefonu kapattım
Sırıtmaya devam ederek şarkı açtım ve yoluma devam ettim.
...
Yolda gördüğüm bir tesiste durdum. Bir kahve alıp arabanın kaputundaki yaslanıp telefonumu elime aldım. Maviden gelen mesajlara cevap verdim sonra ben yazmaya başladım.
Emre aradı
Ne ! ne dedi
Beni görememiş, merak etmiş ve gelince kahve içelim mi ? diye sordu
Vay ! çok iyi sen ne dedin
Bakarız dedim
İçersiniz ya :)
Bakarız Mavi
Cevap vermeyip sohbetten çıktı
Gülerek ben de sohbetten çıktım
Kahvemi bitirip arabaya geri bindim
...
Annemi ve babamı gerçekten çok özlemiştim. Bursaya gelmiş ve eve çok yaklaşmıştım yakındaki bir çiçekçiye uğrayıp anneme bir demet papatya almıştım. Arabayı da bahçeye park edip heyecanla eve doğru yürüdüm, ama kapı aralıktı iterek içeri girdim. Etrafta kimse yok gibiydi
"anne !" ses yok
"baba !" ses yok.
