Ateş parçası

7.

Lütfen oy vermeyi unutmayın uğarışıp yazıyorum ve bu kadar az oy olması yazma hevesimi kırıyor umarım ne demek istediğimi anlarsınız💗🤍

İyi okumalar❄️

Ateş'in anlatımıyla:

Kayra abiyle beraber balkona çıktığımızda gerilmedim diyemezdin. Sonuçta sevdiğim kızın abisiydi ve insan ister istemez geriliyordu.

Bi süre ikimzde sesiz kalmıştık ama sessizliği bozan o olmuştu. "Sana nasıl teşekkür etsem az Ateş" dediği şeyle birden afalladım. Ben 'bu iş hemen bitsin' gibisinden bi konuşma bekliyordum ama kayra abi beni şaşırtmıştı. "Abi ben olması gerekeni yaptım. Yani kardeleni hiç tanımadığı bi adama bırakamazdım kim olsa aynı şeyi yapardı" dedim
"Yapmazdı kardeşim emin ol yapmazdı. Kinse bi kadını kurtarmak için sevmediği birisiyle evlenmezdi. Hoş sen aynı durumda degilsin tabi ama" dedi

"Nasıl abi?" Ne dediğini anlamamıştım aynı durumda degilsin derken ne demek istemişti
"Düşünsene Ateş. Kardelenin o adamla evlendiğini... bi düşünsene ne hissdersin" dedi. Sorduğum sorunun cevabını benim bulmamı istiyor gibiydi.

Bunları gerçekten düşününce gerildiğimi hissettim. Sertçe yutkundum. Hiç bir şey diyemedim. Kayra abi beklediği bir şey olmuş gibi güldü "İşte bundan bahsediyordum aslanım. Belki daha önce düşünmedin ama düşüncesi bile seni korkutuyor. Çünkü içinde ona olan his sadece korumak amaçlı değil bunun farkında değilsin belki ama ona bir şey olsa dünyayı yakacak kadar duygu besliyorsun içinde. Ve benden sana bi abi tavsiyesi Ateş. Sevgini saklama. Ona karşı gerçekten bir şeyler hissediyorsan bunu ona söyle. İnsan sadece hissetmek degil duymak da ister. Hislerinden korkma, kabullen. Onu üzücem diye hislerini saklayıp ikinizide harap etme." 

Dedikleriyle bi süre kendime gelemedim. Çok mu belli oluyordu dışardan. Yutkundum
"Haklısın abi" diyebildim sadece. Kayra abi sırtıma hafiften iki kere vurup gulumsedi "Hadi çıkalım bizimki delirmiştir meraktan" dedi. Başımı salladım ve beraber içeriye geçtik.

Kardelen'in anlatımıyla:

Koltukta oturmuş bekliyordum. Tırnaklarımı stresten avucumun içine geçirmiştim. Acısını şu an hissetmesemde daha sonradan keskin bi acı çekeceğimi biliyordum ama elimde değildi.

Salonun kapısında onları görmemle hızla ayağa kalktım. Tedirginlikle "Abi?" Dedim. "Abim noldu?" Dedi sakin ses tonuyla. Ateşe döndüğümde bana sıcak bi gülümsemeyle bakıp güven verircesine bir iki saniyeliğine gözlerini yumdu. "Ne konuştunuz?" Dedim korkarak. Ateş ve abim bir kaç saniyeliğine birbirlerine baktıktan sonra abim bana döndü Ateş ise kafasını yere eğdi.

"Senin dedikodunu yaptık başka ne yapıcaz. Hem sanane kızım damatla kayınço arasına girilmez bilmiyomusun" dediğinde şaşkınlıkla bi ona bir Ateşe baktım. "Nasıl yani biz... boşanmıyıcakmıyız?"
Diye sordum korkarak.

Ateş kafasını kaldırıp bana baktı. "O nerden çıktı şimdi?" Dediğinde gerçekten rahatlamıştım "Ben.. ne biliyim yani abim seninle konuşmak isteyince.."
dedim devamını getiremedim "Sen nasıl mutluysan öyle yaşa bir tanem seni yada yaptıklarını asla yargılamam. Hem.." diyip omzunun üstünden ateşe baktı "Ateş iyi çocuk kendinden emin, başı dik en önemliside ne istediğini biliyor. Ama tabi seni üzerse külahları değişiriz." Dedi üçümüzde güldük