Ateş parçası

15. Bölüm

Lütfen oy vermeyi unutmayın⭐️. Umarım beğenirsiniz🎀💗

İyi okumalarr...
.
.
.
.
.
.
.
Gözlerimi yavaş yavaş araladığımda ilk başta ne olduğunu algılayamadım. Olanların kötü bi kabus olmasını istedim. Ama sadece istedim.

Başımda oturan abim uyandığımı görünce elini başıma götürüp saçlarımı sevdi. "Güzelim iyi misin? Ha kardelen duyuyomusun beni abim" dedi tedirgince. Baygın, şişik ve kızarık gözlerimle abime baktım. "Abi" dedim kısık sesimle. "Abim. Yanındayım korkma bi tanem tamam mı hiç kimse bişey yapamaz sana bak burdayım yanındayım" yutkundum.

"Nasıl buldun beni?" Dedim zar zor çıkan sesimle. Boğazım ağrıyordu kolumda bi serum vardı. "Acil arama tuşuna basmışsın." Durdu yutkundu. "Kim yaptı sana bunu kardelen? Kim neden yaptı?" Dedi üzgünce. Gözlerimi kaçırdım. "Abi sonra. Şimdi değil lütfen" dedim.

O an aklıma Ateş geldi "Abi Ateşi aramadın dimi."
"Yaklaşık beş dakika önce onunla konuşuyordum. Neler dödüğünü iyileşince eksiksiz anlatacaksın kaçarın yok ona göre"dedi. İyice gerilmiştim.
"Gelecek mi peki?" Diye sordum abim tam ağzını açıp konuşacakken dışardan bi ses geldi.

"Ya bu sikik oda nerde amına koyayım peşinde dolancağınıza bulsanıza!" Bu sesi tanıyordum. "Ateş buldum burda" iki saniye sonra odanın kapısı açıldı. Ve ben o an o kadar çok ağlamak istedim ki.

Korkmuştu. Beni gördüğünde yüzünde oluşan rahatlama ve acı dışarıdan fazlasıyla belli oluyordu. Sesli bi nefes verdi. "Siz bi konuşun" abim odadan çıkarken Ateş bana bakıyordu. Kafamı gider tarafa çevirip gözlerimi kaçırdım.

Yanıma geldi ve yatağın kenarına oturdu. "İyi misin?" Dedi yorgunca. "İyiyim." Dedim nerdeyse fısıltılı bi şekilde.

Değilim..

"Değilsin" dedi emin bi şekilde. Yutkundum gözümü yundum ve bi damla yaş aktı "değilim" dedim sadece. "Bunu sana kim yaptı?" Diye sordu bu sefer. Cevap vermedim. "Soru sordum kardelen kim yaptı?" Diye tekrarladı. Cevap vermedim. "O kansız yaptı dimi! Ama yok ilk gördüğüm anda gebertmeliydim o piçi!" Yerinden kaltı gidecekken elini tuttum. "Yapma" dedim. Durdu omzunun üstünden bana baktı.

"Hala mı? Bu kadar çok mu seviyosun o herifi! Sana bunları yapmasına rağmen bana onu savunacak kadar çok mu kör oldun! Bu kadar çok mu korkuyosun zarar görmesinden!" Yutkundum "Korkuyorum.." dedim ve bi damla yaş aktı gözümden. Yine bi hayal kırıklığı vardı yüzünde.

"Ona değil sana zarar gelmesinden korkuyorum" dedim. Boş bi şekilde suratıma baktı. Anlamaya çalışıyordu. "Ne?" Dedi. "Korkuyorum Ateş. Zarar görmenden korkuyorum." Dedim zar zor çıkan sesinle. "Kardelen sen benimle dalga mı geçiyosun?"

Söyleyecek nişem yoktu. "Tamam bak kafan yerinde değil otur lütfe-" sözümü kesti "bana hemen şimdi yaptığı her şeyi anlatıyosun" fazlasıyla gergindi. Yutkundum gözlerimi yumdum "seni dinliyorum"
Deriz bi nefes verdim. "Bu güne kadar pek bişey olmadı bağırıp duruyordu sadece" dedim "onun o ses telleri söküp gö-" cümlesini benimle göz göze gelince tamamlamadı.

"Bu gün yine sinirlendi işte bu sefer beni kendi odasına sürükledi sonra..." zar zor konuşabilmiştim ağlamaya başladım. Elimle yüzümü kapattığımda bileklerimde hissettiğim el le durdum. Ellerimi yüzümden çekti elini yanağıma koyduğunda gözlerimi kapatıp yüzümü eline bastırdım.

"Neden yaptın bunu kendine. Neden yaptın bunu bize?" Dedim "öyle olması gerekiyordu" dedim kısık bi sesle. Tam bişey diyecekken telefonum çalmaya başladı. Ateş arayan kişiyi görünce şok içinde yüzüme baktı. Abim arıyordu.