Derin bir nefes vererek elimdeki telefonu kapatıp masaya koydum. Anneme yeni iş teklifi geldiği için İstanbul'dan apar topar Antalya'ya taşınmıştık. Şirketin sağladığı imkanlar standartların müthiş üzerinde olması bizi tıpış tıpış buraya getirmişti.
Annem artık bir Holding'in koordinatörü olarak çalışacaktı. Daimi olarakta bir araç tahsis edilecekmiş. Yol masrafları da onlara ait. Yemek kartının sınırsız olması beni bir şok etmedi değil. Senede bir kere de alışveriş bütçesi veriliyormuş. Gelsin Mac'ler Sephora'lar. Üstüne üstlük 6 ayda bir maaş zammı yapıldığını duyduğumuzda şöyle olduk; "Gidiyoruz!"
Bu kararın peşine hızlıca eşyalarımızı toparlayıp, kimseye veda bile etmeden biletimizi almıştık. 1 saat süren uçak yolculuğunda götümün biti olan Ece'nin gazabına uğramıştım. Ona şartları tek tek anlattığımda bize hak vermişti. Hatta "Temizlikçi aranıyorsa ben gelirim kanka." dediğinde kahkahayı patlatmıştım. Gelirdi manyak.
Annemle yalnız yaşadığımız için önümüze çıkan bu fırsatı geri tepemezdik. Babam olacak o herifin ben 3 yaşındayken bizi bırakıp gittiğinden beri annemin beni ne zorluklarla büyüttüğünü en iyi ben bilirdim. O yüzden 'benim çevrem burada, ben taşınmak istemiyorum' adı altında nutuk çekmeye hakkım yoktu.
Elimde çevirdiğim kahve bardağının bittiğini fark ettiğimde tezgaha koyarak mutfaktan çıktım. Bileğimdeki saate baktım. Saatin 08:00 olduğunu gördüğümde girişteki askılıktan ceketimi alıp üzerime geçirdim. Kaskımı ve motorumun anahtarını alıp ayakkabılarımı giyecektim ki, annemi yanımda hissettim.
"Günaydın güzel kızım. İlk gün için heyecanlı mısın?" Başımı öptüğünde gülümsedim. Yeni uyanmıştı. Normalde her sabah kahvaltımı hazırlar, beni okula öyle gönderirdi. Ama bugün kalkmasını ben istememiştim. Çünkü onunda ilk iş günüydü. Ben 08:30 derse başlıyordum, o ise 09:30 mesaiye başlıyordu. Yine de dayanamayıp kalkmıştı.
"Günaydın anne. Pek heyecanlı olduğum söylenemez. Normal okul, normal insanlar." Omuz silktim. Yeni okul kavramı beni geriyordu. Arkadaşlarımdan ve büyüdüğüm şehirden ayrılmak beni boşluğa düşürmüştü. "Alışacaksın kızım, birlikte alışacağız. Hadi geç kalma ve lütfen dikkatli sür."
