Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
efsunkaraca bıraksam içine bi' kendimi
aslımsungur, civanserez ve 24.325k diğer kişi beğendi ❤️ 235 yorumun tümünü gör 💬
civanserez: Tutuştur içine çek beni :) ↪️ mertkavas: ikiye on kala severiz
derenpolat: yukarıda Civanın yorumunu mu görüyorum bana mı öyle geliyor? ↪️ cisemtan: yok valla gerçek ahdjsdshsk
turgaycevik: Unutulduk mu Karaca?
eylulatay: İlah gibisin be kızım
Derin bir nefes alarak telefonu kapattım. Saat akşamın sekizi olmuştu. Aslım hala gelmemişti. Çantamı alarak aşağı indim. Annem televizyon seyrediyordu. Beni fark ettiğinde gözlerini bana çevirdi. "Kızım nereye böyle?" Salonun girişinde dikildim. "Efe'lere gideceğiz anne. Bayadır görüşmüyoruz ya bir araya gelelim dedik." Kafasını salladı. "Tamam kızım senin içinde değişiklik olur. Kaç gibi gelirsin?"
Omuz silktim. "Bilmiyorum anne sen beni bekleme uyu." Erken gelmeyeceğim aşikardı. "Tamam kızım dikkat et yinede çok geç kalma." Kafamı salladım ve o sırada çalan kapının ziliyle birlikte adımlarımı kapıya yönelttim. Kapıyı açtığımda yüzünde memnuniyetsiz bir ifadeyle bekleyen Aslım'a baktım. "Eğer hemen gitmezsek vazgeçeceğim." Kaşlarım havalandığında portmantodan ceketimi alarak üstüme geçirdim. "Anne Aslım geldi ben çıkıyorum."
Anneme seslendikten sonra kaskımı da alarak hızlıca evden çıktım. "Ne bu halin Aslım?" Asansöre yürürken yüzü beş karış olan kızdan bir cevap bekliyordum. "İnan gram gidesim yok. O günü hatırlamak canımı yakıyor." Haklıydı. Kolay gibi görünse de bir kız için ilişkiye girmek, ki bu hoşlandığı kişiyse ve eğer bir hata gibi hissettiriyorsa bu aşılması zor bir durumdu. Ona tek bir kelime edemeden garaja inmiştik. "Biliyorum zor olacak ama lütfen unutmaya çalış. Bak bu sefer yanında ben varım." Aslım burukça gülümsediğinde elimdeki kaskı ona verdim.
"Sen olmasaydın beni oraya hiçbir Allah'ın kulu götüremezdi zaten." Bunun farkındaydım. Ona destek verircesine kolunu sıvazladıktan sonra motora bindim. Bugün Efe'den evin konumunu istemiş olmamın verdiği rahatlıkla telefonumdan navigasyonu başlattım. Aslım'da arkamdaki yerini aldığında garajdan çıktık.
Okuldaki o olaydan sonra ilk defa motoruma biniyordum. İki tekerin verdiği hazla arabaların arasından kıvrılarak konumun yolunu tuttum. Aslım her zamanki gibi sessizce bana eşlik ediyordu. Gazı biraz kökleyerek ibreyi yokladım. İbre 240'ları gördüğünde Aslım'ın belimdeki kolları sıkılaştı. Gülümseyerek gazı yavaşlattım. Heyecanı dozunda bırakmalıydım.
