~pov Emma~
Ik ben bang. "Meneer, als jij schiet, schiet mijn collega ook. Wil je dit?" Begin ik. "Waarom, waarom doe je dit?" "Ik ik ik weet het niet." "Geef je geweer, dan leg ik de mijne ook weg." Zegt Vince. De man stemt in en legt zijn geweer weg. Vince neemt de man zodat hij in de boeien kan geslaan worden. Ik zet me op de grond om te bekomen. Vince heeft de collega's de man laten mee nemen. "Ca va Emma?" Vraagt hij en komt naast me zitten. Ik knik. Hij slaat zijn arm rond mij.
~pov Vince~
Nadat Emma weer gedeeltelijk op haar positieve is gekomen vertrekken we terug naar het kantoor. Deze keer rij ik, Emma is nog een beetje in shock, dus rijden is wat gevaarlijk. "Emma, ca va?" Vraagt Floor op het moment dat we binnen komen. Emma knikt rap en loopt door naar haar bureau, ze is duidelijk nog niet ca va. Ze kroop in haar papierwerk. "Emma, ca va?" Vroeg ik. "Helemaal." Zei ze geïrriteerd. Ik besluit om het maar zo te laten en begin ook aan mijn papierwerk. Plots staat Emma recht en gaat ze weg.
~pov Emma~
Om eerlijk te zijn ben ik nog altijd in shock. Ik kan het niet meer aan en ga weg, weg naar de toiletten. Ik sluit me op in 1 van de toiletten en begin te wenen. De deur gaat open. Ik probeer te stoppen met wenen, maar het lukt me niet. Er wordt op de deur geklopt van het toilet waar ik zit. "Alles oké?" Het is Brigitte. Ik reageer niet. "Emma, ben jij het?" "Ja." Zeg ik tussen het wenen door. "Emma, doe de deur eens open." Ik twijfel, maar doe hem open. "Hé, meisje ca va?" Vraagt ze bezorgt. Ik schud mijn hoofd. "Is het door die interventie?" Ik knik. "Misschien moet je eens met slachtofferhulp gaan praten." "Nee, ik wil dit niet." Zeg ik. "Meisje, het is beter dat je met hen praat." Ja, misschien heeft ze wel gelijk.
