~~2,5 maand later~~
~pov Emma~
Ik ben 7 maand een half zwanger. Ik ben thuis, want ja, ik mag niet meer gaan werken. Vince moet wel gaan werken vandaag. Ik ben al de hele dag thuis en verveel me kapot hard. Misschien moet ik eens een wandelingetje maken. Ik neem mijn jas en ga naar buiten. Ik ben al eventjes aan het wandelen en voel plots enorme steken in mijn buik. Ik kijk naar beneden, shit mijn water is gebroken. "Alles oké, mevrouw?" Vraagt een voorbijganger. "Bel een ambulance." Beveel ik tussen de pijn door. De persoon neemt zijn telefoon en belt een ambulance, ondertussen zijn er nog mensen gestopt. "Heeft iemand een handdoek?" Vraagt een vrouw. "Ik ga er gaan halen." Zegt een andere persoon. "Mevrouw, ik ben een verpleegster en zal je helpen. Je bevalling is gestart." Ik kijk de vrouw bedankend aan. "Hoe ver bent u al?" "7 maanden en een half." Zeg ik. "Dat is Vroeg." Er komt een wee aan. "Goed inademen als er een wee komt." Zegt de vrouw. De weeën komen harder en harder. "U heeft 10 cm ontsluiting. Als er een wee komt pers je." Ik knik en ja hoor, daar is ene. "Goed bezig." Ik hoor de ambulance. "De ambulance is er." Zegt de vrouw. De ambulanciers snellen naar me toe. "Ze kan elk moment bevallen." Zegt de vrouw tegen de ambulanciers. "Wat is u naam?" Vraagt de ambulancier "Emma Claes en ik ben zwanger van een tweeling" Zeg ik tussen het persen door. "Oké, het hoofdje is al zichtbaar." Ik kan niet meer. Gelukkig floept hij er plots uit, maar dan besef ik dat er nog ene komt. "Ik kan niet meer." Zeg ik vermoeid. "Je bent er bijna Emma." Zegt de ambulancier. En ja niet veel later is ze er ook uit.
