~~2 maanden later~~
~pov Emma~
Mijn buik is ondertussen al goed zichtbaar. Ik moet straks een verhoor afnemen aangezien ik niet veel meer mag doen. Ik maak me klaar voor het verhoor en ga de verhoorkamer binnen. "Dag meneer Maes. Weet u waarom u hier zit?" "Ik heb niets gedaan." Zegt hij. "Aah ja, nochtans wijst alles u kant uit." "Bon, ik vraag het nog eens waar was u donderdagavond om 21 uur?" "Zoals ik al meerdere keren gezegd heb, ik was alleen thuis." Zei hij boos. "Moh, dat is raar dat je te zien bent op camera beelden om 21 uur." Zeg ik door. "Dat moet een andere persoon zijn." "Hhm, dat betwijfel ik, en dan nog eens een paar mooie vingerafdrukken die heel toevallig overeenkomen met die van jou." Daag ik hem wat uit. "Zoals u zegt, toevallig." "Komaan meneer Maes, alles wijst u richting uit." "Hier, het agentje die zwanger is gaat het eens zeggen." Oké, dit maakt me boos. "Ik vraag het nog 1 keer, was u daar aanwezig?!" Riep ik. "Wat, je zo boos maken is niet goed voor je baby." Zei hij uitdagend. De deur ging open en de commissaris kwam binnen. "Een beetje respect voor mijn agenten." Zei hij kwaad tegen de man. "Emma, kom maar." Ik ging mee naar buiten. "Ca va een beetje?" Vroeg hij. "Ja hoor." Zei ik nog gefrustreerd. "Anders moet je eventjes naar buiten gaan om tot je positieven te komen." "Dankje." En ik ging naar buiten.
~pov Vince~
Ik kom net terug van patrouille samen met Stan en zie Emma buiten zitten. Ik stap de auto uit en merk dat ze aan het wenen is. "Ca va, schat?" Vraag ik en ga naast haar zitten. "Hhm." "Wat is er?" "Niets Vince. Ga maar verder werken." Ik sta recht en ga naar binnen. "Zeg wat is er met Emma?" Vraagt Stan aan de collega's. "Curieuzeneuze." Zegt Brigitte al lachend. "Ha ha." Antwoord Stan. "Tijdens verhoor een niet zo'n toffe uitspraak gekregen." Zegt Brigitte. "Oeie." Zegt Stan. Ik besluit om weer naar buiten te gaan. Ik ga terug naast Emma zitten en leg mijn arm over haar. Ze legt haar hoofd tegen men schouder en ik geef haar een kusje op haar haar.
