TUTSAK

10. KARIN BÜYÜSÜ

sia, snowman

.

Hayallerim, yalnızca üniversiteyi bitirmek ve mutlu bir hayata sahip olmaktı.

Belki öğretmen olurdum, belki herhangi bir konuda edebiyatçı olurdum belki de işssiz kalırdım ama mutlu bir hayata sahip olmayı isterdim.

Küçükken sürekli büyüyünce yakışıklı ve zengin biriyle evleneceğimi düşünürdüm. Bunu isterdim de çünkü bizim hiçbir zaman paramız yoktu, zengin biriyle evlenirsem hayatım düzene girerdi.

Evleneceğim kişinin nasıl biri olduğu beni hiç alakadar etmezdi çünkü babamdan şiddet görüyordum kocamın beni dövmesi beni üzmez ya da yaralamazdı. Beni aldatadabilirdi çünkü babam, her ne kadar küçükken anlayamasam da annemi aldatmıştı. Bir erkeğin birçok kadını olabilirdi ancak bir kadının tek bir erkeği olurdu.

Aileler çocukların ışığı, yol göstericisiydi. Küçükken düşündüklerime baktığımda babamın bende ne kadar büyük hasarlar bıraktığını yeni fark ediyordum.

Şimdi hiç kimse bana el kaldıramazdı. Travmalarım belki tetiklenirdi ama kimse bana vuramazdı çünkü reflekslerim gelişmişti. Bana kimse vuramazdı çünkü izin vermezdim. Kadınlık gururum vardı, insanlık gururum vardı.

Mirza bana vursa ne yapardım? Boşanırdım. Baba evine dönmezdim ancak Nilay ya da Gülcan’dan yardım isteyebilirdim. Sonra bir şekilde borcumu öder, hayatıma devam etmeye çalışırdım.

“Ne düşünüyorsun?” bakışlarımı bulutlardan ayırıp Mirza’ya çevirdim. Cam kenarındaki koltuğu bana bırakmış yanımdaki koltuğa kendi oturmuştu.

“Hayatı.” diye mırıldandım yeniden bulutlara dönerken. Mirza uzanıp kolçağa yasladığım parmaklarıma parmaklarını geçirdi. Baş parmağı yüzüğümü okşarken ona döndüm.

“Bir gün bana geçmişini anlatacak mısın?”

Gözlerim yüzüne döndüğünde onun gözleri yüzüklerimdeydi. Yüzünde düşünceli bir ifade vardı, bir şey onun canını fazlasıyla sıkıyordu. Gözlerimi yeniden pencereden dışarı çevirirken, “Ben kimseye geçmişimi anlatmam. Senin geçmişime erişmen gerekir.” diye mırıldandım.

Dün gece beni öpmesinden sonra hemen uyumuştum. Beni öptüğü için pişman değildim, ileride ne olurdu bilmiyordum ancak ilk öpücüğe önem veren birisi değildim. Birlikte olmadığımız sürece öpüşebilirdik.

“Peki geçmişins erişmem için bana kapılarını açacak mısın?”

Açar mıydım? Bilmiyordum. Bunu kendisinin yapması gerekiyordu. O geçmişime erişmeliydi. Ben kapılarımı açtıktan sonra yoldan geçen insan da geçmişimi öğrenebilirdi.

“Erişebilirsen neden olmasın?”

Parmaklarımı tutup dudaklarına yasladı, sıcak nefesini pürüzlü tenimde hissettiğimde yutkundum. “O kapılara erişmek için elimden gelen her şeyi yapacağım.”

Aklımdaki bütün düşünceler hislerime hücum ederken gözlerimi kapattım. Uyumak istiyordum, uyuyunca düşünmezdim.