မူပိုင် [အတွဲ နှစ်]

အပိုင္း တစ္

❝ ဝွက္ထားခ်င္သေလာက္ ဝွက္စမ္းပါေစ၊ က်ဳပ္က က်ဳပ္အပိုင္ကို မေတြ႕ေတြ႕ေအာင္ ျပန္ရွာႏိုင္တယ္ ❞

ေသာ့ခတ္ထားလ်က္ရွိေသာ ကြၽန္းတံခါးေရွ႕ ရပ္ေနမိသည္မွာ မည္မွ်ပင္ ၾကာေလၿပီမွန္း မသိေတာ့ပါ။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ဤတံခါးေရွ႕မွ ေျခတစ္လွမ္းမွ မခြာခ်င္မိေပ။ ရပ္ၿမဲတိုင္းသာ ရပ္တန႔္ေနခ်င္မိသည္။

" ဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ ပိုင္ "

ပိုင္ဟာ သူမ၏ ပင္ကိုယ္ဟန္ပန္အတိုင္း ခံစားခ်က္မဲ့ေနေသာ မ်က္ႏွာေသျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လာသည္။

" ဘာမွမလုပ္ပါဘူး တီခ်ယ္ "

" ဒါဆိုလည္း အေဆာင္ဘက္ ျပန္ၾကရေအာင္။ ခဏေန ႀကီးႀကီးႏြယ္ရဲ႕ ဧည့္သည္ေတြ လာေတာ့မွာ "

" ဟုတ္ကဲ့ "

ေႏြးရိပ္ဝန္ မိဘမဲ့ေဂဟာသို႔ ပိုင္ ေရာက္လာခဲ့သည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ့္ေလးႏွစ္ခန႔္ကပင္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္အထိ ပိုင့္ကို ေမြးစားမည့္သူ ေပၚမလာေသးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပိုင္သည္ ဤေဂဟာ၌ အသက္အႀကီးဆုံး ကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္၏။

" ဒီကိုလာပါဦး သမီးပိုင္ "

ဧည့္ခန္းေရွ႕မွ ျဖတ္ေလွ်ာက္မိေသာအခါ ေဂဟာမႉး ႀကီးႀကီးႏြယ္မွ လွမ္းေခၚေလသည္။

" ဟုတ္ကဲ့ "

ႀကီးႀကီးႏြယ္သည္ ပိုင့္ကို အေတာ္ေလး ခ်စ္ရွာ၏။ အျခားကေလးေတြထက္ ပိုေႏြးေထြးေပးကာ၊ ပို၍လည္း ဂ႐ုစိုက္ေပးသည္။ စံအိမ္ထဲသို႔ သြားလာႏိုင္သည့္ ကေလးမွာလည္း ပိုင္ တစ္ဦးတည္းသာ ရွိေလသည္။

" ပုံဆြဲစာအုပ္ အသစ္ေတြ ဝယ္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ခဲတံေတြေကာ "

ပိုင္သည္ အသက္ငယ္ေသာ္လည္း ပန္းခ်ီပညာ၌ ထူးခြၽန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ႀကီးႀကီးေမသည္ ပိုင့္အား အၿမဲလိုလို ပန္းခ်ီပစၥည္း ကိရိယာမ်ား ဝယ္ေပးေလသည္။

" ေက်းဇူးပါ ေမေမႀကီး "

ဘယ္ေသာအခါမွ အရယ္အၿပဳံး မရွိေသာ ပိုင့္ကို တစ္ခါတေလ စိတ္ပူမိသည္။ ပိုင္ အသက္ႀကီးလာသည့္အခါ ေသခ်ာေပါက္ မိန္းမေခ်ာေလး ျဖစ္ႏိုင္၏။

မ်က္ခုံး၊ မ်က္လုံးသည္ အေတာ္ေလးလွ၏။ ႏွာတံသြယ္စင္းကာ မထူမပါး ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံလည္း ရွိေလသည္။ ထို႔အျပင္ ပိုင္က အသားအေရလည္း လွ၏။ ညိဳေသာ္လည္း စိုစိုေျပေျပရွိကာ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္လွ်င္ အိႏၵိယမင္းသမီးႏွင့္ တူသည္။